"ทหาร แยกพวกนางออกจากกัน"
ในศาลเริ่มวุ่นวายเมื่อสองแม่ลูกแตกฝั่งกันเสียเอง
"ท่านแม่ เมื่อกี้ไม่ใช่ข้า ข้าไม่ได้ตั้งใจพูดเช่นนั้นนะเจ้าคะ"
"หุบปาก! นางลูกชั่ว ข้านึกดีใจที่ตอนแกล้งไม่ได้สติมีบุตรสาวเช่นเจ้าคอยยืนยันความบริสุทธิ์ให้ข้า แต่สุดท้ายเจ้ากลับเป็นคนผลักข้าตกเหวเสียเอง"
ริมฝีปากบางซูเหยาโค้งขึ้นสูงทั้งสองข้าง ช่างสะใจเสียจริง สองแม่ลูกที่ช่วยกันทำความชั่ว สุดท้ายพังด้วยปากของตนเอง ถึงแม้ส่วนหนึ่งจะมาจากการวางยาของนางก็เถอะ
"เดี๋ยวนะเจ้าคะ เมื่อครู่ทุกท่านได้ยินอย่างที่เซียนเอ๋อร์ได้ยินหรือไม่เจ้าคะ"
เพราะไม่เห็นมีใครเอะใจอะไรกับคำพูดของเจินซู่ เฟิงซูเหยาเลยรีบเอ่ยให้ทุกคนฉงนใจตามนาง
"ใช่ที่ฮูหยินรองกล่าวว่าแกล้งไม่ได้สติหรือไม่"
ไป๋เจิ้นหยางเก็บพัดลงบนฝ่ามือเรียกความเงียบสงบคืนกลับมาอีกครั้ง
"เซียนเอ๋อร์นึกว่าหูแว่วไปคนเดียวเสียแล้ว"
เฟิงซูเหยารีบราดน้ำมันลงบนกองไฟให้โหมไ
