ชิงเฉิงหน้าแดง ปรนนิบัติเซี๊ยะกงอาบน้ำ ยามที่นางถูหลังเสร็จสิ้น เซี๊ยะกงให้นางผลัดมาด้านหน้ายกแยกเรือนกายขยับขาออกไปหน้าตาเฉย
"อา...ฮูหยิน ตัวข้ายังมิสะอาดเลย เหตุใดเจ้าจึงเร่งรีบนักเล่า "
ปากแดงๆของเซี๊ยะกงเอื้อนเอ่ยเจรจานัก ดวงตาดุดันคล้ายยั่วยวนมากนักในยามนี้ แขนกำยำพาดไปที่ด้านหลังของถังน้ำอย่างโอ้อวดเรือนกายตน อกผายไหล่ผึ่ง ลิ้นของเซี๊ยะกงไล้ไปมาบนริมฝีปากตน ยกแยกเรียวขา ขยับแอ่นเรือนกายที่กำลังแข็งขึงโอ้อวดนาง
"อา...ปีศาจเซี๊ยะกง ชอบทำร้ายทำลาย กินสมองมนุษย์ให้ลุ่มหลง ให้ตายเถิด"
ชิงเฉิงหันใบหน้าหนี ใบหน้าแดงนัก เซี๊ยะกงยิ้มระรื่นขึ้นไปอีก ยามนางเอ่ยเสียงเบาหวิวเอื้อนเอ่ยคำ
"เซี๊ยะกง แช่น้ำนานท่านจะป่วยไข้ หากท่านจะกินข้า ก็กินเถิดเจ้าค่ะ แต่ทว่ายามนี้น้ำหนาวนัก "
เซี๊ยะกงลุกพรวดพราด อุ้มนางปลิวหวือไปในเตียงอย่างรวดเร็วในทันใด ร่างหนาขึ้นคล่อมนาง คุกคามนาง จนนางต้องเอนก
