เซี๊ยะกงเร่งสาวเท้าเข้าไปยามพบว่า ร่างบอบบางออกมานั่งอยู่ในโต๊ะดินเผาเย็นชื้น กอดกายตนเองหนาวสั่น ดวงตาคล้ายจะมีน้ำตาน้อยๆ เซี๊ยะกงถลาเข้าไปในทันใด กอดรัดนางในอก กลิ่นแป้งสตรีลอยขึ้นในจมูกของคนทั้งสอง แต่ร่างเซี๊ยะกงมีรอยเลือด ชิงเฉิงคราแรกจะร่ำไห้ แต่คราต่อมา นางรัดเซี๊ยะกงแน่นหนาและเอ่ยถามในทันใด
"เซี๊ยะกงเจ้าขา ท่านบาดเจ็บหรือไม่เจ้าคะ มีเหตุร้ายเกิดขึ้นหรือเจ้าคะ เซี๊ยะกง "
ร่างหนาน้ำตารื้นทันใด รัดนางแน่นและปลุกปลอบนาง
"มิมีอันใดแล้วชิงเฉิง ข้าติดงานเลี้ยงของเหล่าเสนาบดี ยามไปส่งนักโทษในวังหลวง ปฎิเสธผู้คนมิได้ ยามมีสตรีมาใกล้ชิด ยามเร่งกลับมาแล้วก็มีเหตุอีกเหตุหนึ่งที่สะพานต้นหลิว ยามนี้ข้าฝากซูเอ้อซันพี่ชายเจ้าที่เข้าเวรดูแลไปเสียก่อน ข้าห่วงเจ้าจึงรีบมานัก "
ชิงเฉิงโอนอ่อนให้เซี๊ยะกงอุ้มขึ้นในอกเบาๆ และกอดรัดซุกกายแน่นในอกของเซี๊ยะกง เสียงสั่นเครือน้อยๆ
"ข้าห่วงว่า ท่านจะม
