ตอนที่ 66
“ค่อยๆ ลุกนะคะพี่ไนย ไม่ต้องกลัวค่ะ” เสียงใสๆ บอกและให้กำลังใจกับชายหนุ่มซึ่งกำลังพยายามจะยืนขึ้น
ตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ ปรางอินท์คอยดูแลภาคิไนยเป็นอย่างดี เมื่อได้รับคำสั่งจากหมอว่าคนไข้สามารถเริ่มเข้าสู่กระบวนการทำกายภาพบำบัดได้แล้ว หญิงสาวก็ไม่รอช้า เธอพาชายหนุ่มเข้าเมืองเพื่อไปทำกายภาพทุกวันในตอนเช้า เรียนรู้เทคนิคและวิธีการช่วยให้ผู้ป่วยสามารถทำกายภาพได้ในวิธีที่ถูกต้อง จากนั้นในเวลาแดดร่มลมตกเธอมักจะพาเขาออกมาสูดอากาศสดชื่น และเริ่มทำกายภาพอย่างง่ายๆ อีกครั้ง เช่น การประคองให้ชายหนุ่มค่อยๆ ลุกขึ้น เพื่อให้ขาคุ้นเคยกับการรับน้ำหนักตัว
ภาคิไนยใช้มือข้างหนึ่งจับเสาเล็กๆ เอาไว้มั่น เพื่อจะโหนตัวลุกยืนขึ้น เขารู้สึกว่าขาของตัวเองสั่นมาก แต่นั่นอาจจะเป็นนิมิตหมายอันดี เพราะมันหมายถึงขาของเขาเริ่มมีความรู้สึกขึ้นมาบ้าง ข้างที่ประสบอุบัติเหตุ
“ค่อยๆ ช้าๆ ค่ะ”
ปรางอินท์เข้
