อสูรเผด็จรัก

ตอนที่ 1 “ศาลขอพิพากษาตัดสินโทษจำเลยโดยให้จำคุกตลอดชีวิตในความผิดฐานฉ้อโกงและเป็นผู้บงการสังหารพยานที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้” “พ่อ...พ่อขา...พ่อ!!” เสียงร้องตะโกนด้วยความตกใจ ปลุกให้ นางสาวปรางอินท์ กรกรัณฑ์รัตน์ สะดุ้งตื่น เมื่อเห็นบุคคลที่นอนใกล้ๆ กำลังดิ้นทุรนทุราย หญิงสาวจึงเอื้อมมือไปเขย่า เพื่อปลุกให้ผู้เป็นพี่สาวตื่นจากฝันร้าย “พี่...พี่ดาว พี่ดาว” นางสาวดาราวดี กรกรัณฑ์รัตน์ ทะลึ่งตัวจากที่นอนในสภาพที่เหงื่อโทรมกาย เธอยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่ผุดพลายบนใบหน้า ก่อนจะซุกหน้ากับสองฝ่ามือ เธอมักจะฝันแบบนี้มาตลอด ตั้งแต่อายุสิบห้า ความฝันและความจริงอันเลวร้ายตามหลอกหลอนเธอไม่จบไม่สิ้นนับแต่วันนั้น วันที่เธอต้องสูญเสียบิดาผู้ให้กำเนิด สังคมกล่าวหาและตัดสินโทษของท่าน ทั้งที่ในความจริงแล้ว นายอาทิตย์ รุ่งรัตน์เกรียงไกร ไม่ได้ทำความผิดอันใดเลยแม้แต่น้อย แต่เนื่องด้วยพยานหลักฐานไม่เพียงพอทำให้พ่อของเธอแพ้คดีและถูกตัดสินโทษ ดวงตาคู่สวยของหญิงสาววาวโรจน์ขึ้นเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ พ่อไม่ได้เพียงแพ้คดีแต่ท่านยังถูกฆ่าตายในคุก แล้วปีต่อมาแม่ของพวกเธอ นางดาริกา รุ่งรัตน์เกรียงไกร ก็ตรอมใจตายตามไปอีกคน ดาราวดียังจำได้ดีถึงสีหน้าและแววตาของคนพวกนั้น คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนรักของพ่อ ความเจ็บแค้นอย่างหาที่สุดมิได้ได้ฝังลงในจิตใจของหญิงสาวตั้งแต่วันนั้น คนพวกนั้นจะต้องชดใช้... “พี่ดาวฝันร้ายอีกแล้ว” ปรางอินท์พูดเสียงแผ่ว ใบหน้างดงามหากแต่อ่อนวัยกว่าหม่นหมองเลย เธอรู้ดีว่าอะไรที่ทำให้พี่สาวที่น่ารักของเธอต้องเป็นแบบนี้ เหตุการณ์ร้ายๆ เมื่อสิบกว่าปีก่อน “ยายปราง” ดาราวดีสวมกอดน้องสาวเพียงคนเดียวที่นั่งข้างๆ บนเตียงนอนด้วยความรักพลางส่งยิ้มเนือยๆ ให้ เสียงทอดถอนหายใจอันหนักหน่วงตามมาด้วยมืออบอุ่นที่ลูบผมสลวยด้วยความรักและห่วงใย “ปรางอยากให้พี่ดาวลืมเรื่องพวกนี้ไปเสียนะคะ ยังไงซะเรื่องมันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว” น้องสาววัยยี่สิบห้าบอกเสียงแผ่ว “ไม่...ยายปราง คนพวกนั้นมันจะต้องชดใช้ที่ทำกับครอบครัวเราแบบนี้” เสียงหวานแข็งขึ้น เมื่อดวงหน้าคมสวยเงยขึ้นมองสบตากับน้องสาว “พี่จะไม่ยอมให้คนพวกนั้นมีความสุข ตราบใดที่พวกเขากำลังเหยียบย่ำอยู่บนความทุกข์ของเรา เธอลืมไปแล้วรึไง เราสองคนต้องกลายเป็นเด็กบ้านแตกสาแหรกขาด ขาดพ่อขาดแม่ ไร้ญาติขาดมิตร” “ปรางไม่เคยลืมค่ะ แต่ความแค้นมันกำลังทำให้พี่ดาวเป็นทุกข์ ปรางสงสารพี่” ปรางอินท์บอกเสียงแผ่ว “พี่รู้ ปรางไม่ต้องห่วง พี่จะจบเรื่องนี้ในเร็ววันนี่แหละ” “พี่ดาว...อย่าบอกนะคะว่าพี่ได้ทำมันลงไปแล้ว” ผู้เป็นน้องครางทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ “ใช่” ดาราวดีตอบเสียงเด็ดเดี่ยว ดวงตาคู่สวยวาวโรจน์ พรุ่งนี้ ภาคิไนย อัศวเรืองยศ จะต้องพังพินาศ ตระกูลอัศวเรืองยศถึงเวลาที่ต้องพบกับการสูญเสียบ้างแล้ว “พี่ดาว...แล้วพี่ไนยล่ะคะ พี่สองคนรักกันไม่ใช่เหรอ” “ไม่ ทุกอย่างมันคือการแก้แค้นเท่านั้นปราง ทุกสิ่งที่พี่ทำเพื่อต้องการทำลายพวกมันเท่านั้น” ดาราวดีย้ำชัดเจนหนักแน่น ทว่าภายในใจกำลังแกว่งไกวอย่างรุนแรงเช่นกัน ปรางอินท์มองแล้วก็ได้แต่ทอดถอนใจด้วยความสงสาร ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกนึกแค้นเคืองคนพวกนั้น แต่ปรางอินท์ไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น หญิงสาวปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปกฎแห่งเวรกรรม เพราะเธอได้เห็นแล้วว่าคนที่จมอยู่กับความเจ้าคิดเจ้าแค้น ไฟแค้นนั้นมันก่อให้เกิดความทุกข์และความทรมานแก่ดาราวดีมากมายเพียงไหน ดาราวดีเมินหน้าไปทางอื่นเพื่อปิดบังดวงตาที่หม่นวูบลงของตนเอง เธอควรที่จะดีอกดีใจ จะต้องไปรู้สึกเสียใจให้คนพวกนั้นทำไม สำหรับภาคิไนยนั้น เธอไม่เถียงไม่แย้งว่าเขาไม่ใช่คนดี เขาดีเยี่ยม ชายหนุ่มคอยดูแลเธอเป็นอย่างดีมาโดยตลอดนับแต่ที่ดาราวดีได้ก้าวเท้าเข้าสู่บริษัทของเขาในฐานะเลขาส่วนตัวของผู้บริหารระดับสูง บริษัทที่ผลิตเพื่อจำหน่ายและส่งออกสินค้าเพื่อสุขภาพ บริษัท พี.เค.เอ็น เนเจอรัล กรุ๊ป จำกัด กำลังเติบโตอย่างเต็มที่ เพราะสินค้าเพื่อสุขภาพและความงามล้วนได้รับความสนใจจากลูกค้าทั้งในและต่างประเทศ นอกเหนือจากนี้พวกเขายังได้เป็นตัวแทนจัดจำหน่ายเครื่องออกกำลังกายเพื่อสุขภาพอีกด้วย เรื่องราวมากมายผุดขึ้นมาในความทรงจำ ราวกับหนังเล่นซ้ำ ดาราวดีและปรางอินท์ได้เปลี่ยนนามสกุลหลังจากสิ้นพ่อและแม่ สิ่งเหล่านั้นเพื่อความปลอดภัยของเธอกับน้องสาวนั่นเอง นายภาวิชพ่อของภาคิไนยไม่ยอมรามือง่ายๆ ตลอดเวลาหนึ่งปี พวกเธอกับแม่อยู่กันด้วยความหวาดผวา เพราะนายภาวิชส่งพวกมือปืนมาคอยข่มขู่ตลอด ดาราวดีจึงตัดสินใจพาน้องสาวย้ายไปอยู่ที่อื่นหลังจากมารดาเสียไป จากเงินที่เหลือเก็บเพียงน้อยนิด เธอทั้งสองต้องอดทนเรียนและทำงานไปด้วย กระนั้นปรางอินท์ก็ไม่เคยปริปากบ่นถึงความลำบากนี้ หากเธอยังโชคดีที่ได้รับความช่วยเหลือจากนภาผู้เป็นป้า นภานั้นเป็นพี่สาวของบิดา ด้วยที่ว่าคุณป้าของเธอได้จดทะเบียนสมรสกับสามี และเธอเป็นลูกคนละแม่กับบิดาของพวกเธอ จึงไม่ค่อยมีใครรู้จักนัก เพราะป้านภาใช้นามสกุลแม่ของเธอเอง เมื่อเกิดเรื่องป้านภา และ นาวาผู้เป็นลูกชายจึงแนะนำว่าทั้งสองสาวควรจะเปลี่ยนนามสกุลเสีย ปกปิดว่าตนเองเป็นใครและย้ายไปอยู่ที่ที่คนพวกนี้จะหาไม่เจอ ทั้งเธอและน้องจึงได้เติบโตมาจนถึงทุกวันนี้ “พี่จองตั๋วเครื่องบินไปนิวซีแลนด์สองใบสำหรับเรา เย็นวันนี้เราจะออกเดินทาง” “ทำไมคะ” ปรางอินท์อุทานอย่างไม่เข้าใจ มองหน้าพี่สาวอย่างฉงน