ตอนที่ 6.
1564 คำ
ข้ออ้างที่อิงดาวยกมาใช้ ประจวบเหมาะกับช่วงเวลาที่ตะวันถูกบีบ จนไม่มีหนทางดิ้นหนี
“รู้ด้วยเหรอคะว่าดาวถูกชาวบ้านนินทา” อิงดาวประชดประชัน
“ดาว” ตะวันครางเสียงอ่อย
“ช่างเถอะค่ะ ยังไงเรื่องที่ชาวบ้านพูดมันก็คือเรื่องจริง ดาวหน้าด้าน แย่งผู้ชายแต่งงานแล้ว ทุกคนรุมประณามดาวแบบนั้น แต่มีสักคนไหมคะที่จะถามดาวตรงๆ ดาวไม่ได้แย่ง ซันเป็นของดาว ผู้หญิงคนนั้นต่างหากที่พรากซันไปจากดาว” อิงดาวแสร้งตีโพยตีพาย เธอโทษทุกอย่าง ยกเว้นตัวเอง
อิงดาวรู้อยู่แก่ใจดี อะไรทำให้เธอย้อนกลับมาหาตะวัน
“ผมขอโทษ ผมขอปรึกษาผู้ใหญ่ก่อน แล้วผมจะรีบมาให้คำตอบกับคุณนะดาว”
วันนี้อิงดาวอารมณ์ไม่ดี แม้เขาจะพกใบหย่ามาให้เธอดูเป็นหลักประกัน ตะวันเดินคอตกกลับบ้าน จนกระทั่งสตาร์ทรถยนต์แล้ว เขาถึงเพิ่งนึกได้ เขาไม่มีบ้านให้กลับ บ้านหลังนั้นเขายกให้มาหยาไปแล้ว เขาจิปาก เปลี่ยนเส้นทางกลับ เขาคงต้องอาศัยอพาร์ทเม้นท์ของบริษัทสำหรับนอนพักชั่วคราว
“พ่อซันกลับไปแล้วเหรอลูก เขาว่าไงบ้างละ?” จันทราเดินเข้ามาหาบุตรสาว พร้อมกับถาม
“จะว่าไงคะ ซันก็ต้องทำทุกอย่างตามที่ดาวบอกสิคะแม่” อิงดาวคุยโอ่ ทั้งที่ความจริงไม่ได้เป็นแบบนั้น ท่าทีแบ่งรับแบ่งสู้ของตะวัน ทำให้เธอรู้สึกเอะใจ
“ดีแล้ว พ่อเองก็ใกล้จะแย่แล้วนะ หากไม่มีเงินก้อนมาอุด บริษัทของพ่อคงล้มละลาย” เชื่อมเดินหน้าตึงเข้ามานั่งใกล้จันทรา ที่สีหน้าไม่ต่างจากสามีหลังได้ยินสิ่งที่เขาพูดจนจบ
จันทราถอนใจ “ถ้าแก...”
“หยุดพูดเลยนะคะแม่ ไม่ใช่เพราะแม่กับพ่อหรอกเหรอคะที่ยุยงให้ดาวทำแบบนั้น” อิงดาวตวาดใส่หน้ามารดา จนจันทราต้องหยุดพูด
สาเหตุที่แท้จริงของการกลับมาประเทศไทยของอิงดาวนั้น ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ มันมีสาเหตุหนักกว่านั้น ที่ทำให้เธอเผ่นจากที่นั่นมาแบบไม่คิดชีวิต ผู้หญิงรักสบายอย่างอิงดาว ที่ทะเยอทะยานแต่ขี้เกียจทำงานจะเจริญก้าวหน้าได้ยังไงละ เธอใช้ทางลัดที่บิดา มารดาสนับสนุน
การเป็นบ้านเล็กของผู้ชายมีอายุแต่หน้าที่การงานมั่นคง คือทางเลือกที่แสนสบาย ตราบใดที่ภรรยาของเขาจับไม่ได้ แต่เพราะความมักใหญ่ใฝ่สูงของอิงดาว สวรรค์ของเธอเลยพังลงไวกว่าคนทั่วไป
ชายสูงวัยที่มีหน้ามีตา เจริญในหน้าที่การงานเพราะภรรยาสนับสนุน หรือจะกล้าทิ้งสมบัติมากมาย มากัดก้อนเกลือกินกับเด็กสาวที่เขาเลี้ยงไว้ในที่ลับๆ
ข่าวฉาวโฉ่นั่น ทำให้อิงดาวตัดใจจากมา
เธอทิ้งความหลังไว้ที่นั่น และตั้งใจจะเริ่มต้นใหม่
ตะวันเลยเป็นตัวเลือกอันดับแรก เขาโง่ และรักเธอหมดใจ
“เพราะแกโลภมาก สวรรค์เลยพังไวต่างหากล่ะ” เชื่อมตอกกลับ เขารู้ว่าบุตรสาวคิดอะไรตอนนั้น แต่ชายแก่ที่หลงเด็กสาว ไม่มีทางยอมแลกกับความสบายในปั้นปลายชีวิต อิงดาวเลยถูกถีบออกมาจากวงจรชีวิตของชายผู้นั้นแทน
ชื่อเสียงของเธอแหลกยับไม่มีชิ้นดี ภรยาของชายผู้นั้นประจานเธอ จนไม่ทางเสนอหน้าอยู่ที่นั่นได้ คำนินทาเหล่านั้นทำให้ชื่อเสียงหน่วยงานด่างพร้อย บทลงโทษนั้นเลยถูกโยนใส่เธอ เงินปลอบขวัญก้อนใหญ่ ไม่ได้ช่วยทวงคืนศักดิ์ศรีของเธอได้เลย
ทุกหนแห่งมีแต่ร่องรอยที่น่ารังเกียจ เธอถูกกันออกจากสังคมเดิม สิ่งที่อิงดาวทนไม่ได้เลยคือถูกดูแคลนจากคนที่ต่ำกว่าตัวเอง
“หน้าตาก็ดี งานการก็มั่นคง ทำไมถึงคิดสั้นแย่งผัวชาวบ้านก็ไม่รู้นะ” คนทำความสะอาดจับกลุ่มนินทาเธอทุกวัน ข่าวของเธอแพร่สะพัดยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง ไม่มีสักคนในรัฐที่เธออาศัยอยู่ ไม่รู้เรื่องราวฉาวโฉ่นี่ ทุกย่างก้าวของเธอถูกดูแคลนจนไม่เหลือชิ้นดี สายตาของคนพวกนั่นทิ่มแทงจนเธอทนไม่ไหว
ในที่สุดที่ก็ยอมแพ้ หอบความเสียใจกลับมาที่บ้านเกิดตนเอง
และคงต้องใช้เวลาล้างคราบคาวสักพัก โชคดีที่ข่าวนั่นยังไม่แพร่มาถึงที่นี่ ภาพลักษณ์ของเธอก็เลยยังดูดี
“เพราะดาวอยากช่วยพ่อค่ะ พ่อลืมแล้วเหรอคะ ไม่ใช่เพราะดาวเหรอ บริษัทที่พ่อรักนักหนาถึงยังไม่ล้มละลาย”
เชื่อมเสหลบตาบุตรสาว ที่อิงดาวพูดมาก็ไม่ได้เกินจริง ค่าเสียหายหลังถูกทำร้ายจากภรรยาของชายสูงวัยคนนั้นมากโขเอาการ หญิงผู้นั้นโยนสตางค์ก้อนใหญ่ใส่หน้าอิงดาว เพื่อให้เธอเลิกรากับสามีหน้าโง่ของตนเอง
เงินก้อนนั่นแหละที่ช่วยพยุงสภาพคล่องทางการเงินของบริษัทได้เกือบปีเต็ม แต่เพราะการบริหารที่ผิดพลาด บริษัทเลยเข้าสู่สภาวะขาดความคล่องทางการเงินอีกครั้ง
“แกก็ควรกอบโกยมาให้มากว่านี้สิ” เชื่อมเถียงข้างๆ คูๆ
“ถ้าพอไม่เอาเงินของดาวไปถลุงจนหมด ตอนนี้พวกเราก็คงไม่อยู่ในสภาพน้ำท่วมถึงปากแบบนี้หรอกค่ะ” ความอวดดี ทั้งที่ไม่มีดีจะอวดของเชื่อม เลยพาคนทั้งครอบครัวไปถึงตาจน เครดิตทั้งหลายที่เคยมีคนให้ความเชื่อถือ เริ่มมีบางบริษัทปฏิเสธที่จะให้เครดิตเหมือนเดิม
บริษัทที่เงินหมุนไม่เพียงพออยู่แล้ว เลยช็อตแบบเป็นลูกระนาด ทางเดียวที่จะไปต่อได้ คือต้องหาเงินก้อนใหญ่พอสมควรมาอุดรอยเหล่านั่น ซึ่งในระยะเวลาใกล้ๆ เช่นนี้ ไม่มีทางทำเช่นนั้นได้เลย
เหมือนพระเจ้าจะเห็นใจอิงดาว มารดาของตะวันเลยตัดใจลาโลก ทั้งที่เจ็บออดๆ แอดๆ อยู่หลายปี
ตะวันคือทางเดียวที่จะช่วยครอบครัวของอิงดาวได้
เธอเร่งรัดเขาและรู้สึกแปลกใจกับความลำบากใจที่เผยออกมาทางสีหน้า ตะวันไม่ควรเป็นแบบนั้นสิ เขาควรรีบกระโจนตะครุบโอกาสที่เธอยื่นให้ หรือว่า....
ตอนที่ 6.
ข่าวงานวิวาห์ครั้งใหม่ของตะวันลอยมาเข้าหู หลังหย่าขาดกับชายผู้นั้นเข้าเดือนที่สอง สภาพร่างกายของเธอก็เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย มาหยาเลยต้องพยายามระวังตัว หากมีสักคนรู้ความลับที่เธอซ่อนไว้นี้ ตะวันคงไม่ยอมอยู่เฉยๆ เธอกลัว่าชายผู้นั้นจะประกาศิตให้เธอทำเหมือนอย่างที่เขาเคยบอกไว้
‘เอาเด็กออกซะ’
มาหยาทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ทันทีที่รู้สึกถึงแรงเต้นของหัวใจดวงเล็กๆ ที่อาศัยอยู่ในร่างกายเธอ เธอก็บอกตัวเองมาตลอด เธอจะปกป้องเขา และดูแลจนกว่าเขาจะเข้มแข็งพอ
“นมคะ หยามีเรื่องอยากปรึกษากับนมค่ะ”
ผินรีบเดินเข้ามาใกล้ พลางชำเลืองมองเนินหน้าท้องของมาหยาที่นูนขึ้นเล็กน้อย
“เรื่องอะไรคะคุณหยา”
“หยาอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วค่ะนม” ผินขมวดคิ้ว
“ทำไมคะ?”
“หยากลัวค่ะ หากคุณตะวันรู้ เขาคงหาทางบังคับให้หยาทำลายลูกของหยาทิ้งค่ะ”
“คุณตะวันไม่ได้ใจร้ายสักหน่อยค่ะ คุณหยาคิดมากไปหรือเปล่าคะ”
“จริงๆ นะคะนม วันก่อนที่จะหย่ากัน คุณตะวันบอกหยาแบบนั้น หากหยาท้อง เขาต้องการให้หยาเอาเด็กออกค่ะ” มาหยายืนกราน ทุกคำพูดของตะวันเธอจำได้ขึ้นใจ แต่เธอไม่มีทางทำอย่างที่เขาต้องการหรอก
“แล้วจะทำไงดีคะ” ผินเริ่มร้อนรน
“หยาคิดไว้แล้วค่ะ หยาจะขายบ้าน แล้วพวกเราย้ายไปอยู่ที่อื่นสักพักค่ะ”
“ขายบ้าน!!”
“ค่ะ ขาย หยาไม่อยากต่อสู้กับคุณตะวันหรอกค่ะ หยาไม่มีทางเข้าไปขวางทางรักของพวกเขาด้วย หยาต้องการอยู่อย่างสงบ และลูกของหยาต้องปลอดภัยด้วยค่ะ”
“จะไปขายให้ใครได้คะ เรื่องใหญ่แบบนี้ คงไม่มีใครตัดสินใจได้ภายในวันสองวันหรอกค่ะ” ผินท้วง
“มีค่ะ หยาคิดมาสักพักแล้วค่ะ หยาเตรียมทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว พวกเราจะไปจากที่นี่เงียบๆ กว่าคุณตะวันจะรู้ พวกเราคงไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว”
“พวกเรา” ผินทวนคำพูดของมาหยาช้าๆ
“นมไปกับหยานะคะ อย่างน้อยหยาก็ยังมีญาติผู้ใหญ่ไว้คอยให้คำปรึกษาได้”
“โธ่ คุณหยา” ผินร้องไห้สะอึกสะอื้น
รู้สึกเวทนามาหยามากขึ้น ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งต้องกลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ความทุกข์ในใจมีมากมายอยู่แล้ว ยังต้องคิดเผื่อคนอื่นซึ่งไม่ใช่ญาติสนิทอะไรเลย แค่เคยเป็นคนรับใช้ข้างกายคนที่อุปถัมภ์ ผิน มองมาหยาด้วยแววตาซาบซึ้งมากกว่าเก่า พร้อมกับสัญญากับตัวเองในใจ เธอจะปกป้องสายเลือดของอดีตเจ้านายอย่างดีที่สุด
วันรุ่งขึ้น ผินเลยเรียกประชุมคนงานที่เหลืออยู่
- ผู้เขียน
