19
968 คำ
“เฮ้อ...” โจเซฟถอนหายใจอย่างรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“เพื่อน! ถ้ารักแล้ว ต่อให้ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นผู้หญิงขายตัวและผ่านผู้ชายมาเป็นร้อยฉันก็ไม่แคร์” คัลเลนให้กำลังใจเพื่อนรักที่ดูจะสับสนกับความรู้สึกที่แท้จริงของตนเอง
“โอเค ขอบใจมากนะที่ให้คำปรึกษา” โจเซฟบอกพลางฉีกยิ้มกว้างให้เพื่อนที่ดูจะเป็นผู้ใหญ่ขึ้นทันตา
“เฮ้ย! นี่กูจริงจังอยู่นะ” คัลเลนบอกอย่างหัวเสียนิดๆ ที่อีกฝ่ายทำท่าราวกับจะหัวเราะออกมา
“ไปตรวจงานดีกว่า” โจเซฟรีบออกเดินนำไปอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าเพื่อนรักจะจับได้ว่าตนนั้นแอบเห็นด้วยกับประโยคก่อนหน้าที่บอกว่า...ถ้ารักแล้ว ต่อให้ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นผู้หญิงขายตัวและผ่านผู้ชายมาเป็นร้อยก็ไม่แคร์
สองวันต่อมา...โจเซฟนั่งทำงานหน้านิ่วคิ้วขมวด เพราะยัยแม่มดตัวแสบหายเงียบไป ไม่ยอมโทร. มา และพอโทร. ไปหา ก็ไม่ยอมรับสาย มันทำให้เขาโคตรจะหงุดหงิดและร้อนรุ่มในหัวใจไปหมด
“โทรไปสิ อ้างเรื่องงานก็ได้ ไม่เห็นแปลก” คัลเลนเอ่ยยุหลังได้ยินเสียงถอนหายใจดังขึ้นอีกครั้ง
“เสือกน่าเคน” โจเซฟตอกกลับด้วยสีหน้าตึงๆ
“ก็มันจริงนี่ เห็นแล้วรำคาญชะมัด”
“กลับไปที่ห้องทำงานแกเถอะเคน ทำไมชอบมาสิงอยู่ที่ห้องของฉันวะ?”
“ประหยัดค่าแอร์ไง”
“ไปเถอะ เดี๋ยวกูจ่ายค่าไฟให้เอง”
“ฮ่าๆๆ คืนนี้ไปเที่ยวกันไหม พรุ่งนี้วันเสาร์จะนอนให้ถึงบ่ายเลย” นักท่องราตรีตัวพ่อเอ่ยชวนอย่างรู้สึกเบื่อๆ
“อืม” โจเซฟขานรับก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานที่ค้างเอาไว้ต่อ
ไนต์คลับหรู...เวลา 21:11 น.
“คืนนี้คนเยอะนะ” คัลเลนบอกหลังจากที่เข้าไปในไนต์คลับหรูได้เพียงไม่กี่ก้าว ก็สัมผัสได้ถึงโลกอีกใบ ที่เต็มไปด้วยแสง เสียง สีสัน และสาวๆ ที่นุ่งน้อยห่มน้อย โยกย้ายร่ายรำไปมาตามจังหวะเพลงมันๆ
“นั่นสิ ขึ้นชั้นสองเถอะ” คนที่ชอบความเป็นส่วนตัวเอ่ยก่อนจะเดินตรงไปยังบันไดทางขึ้นอย่างคุ้นเคย
“อืม” คัลเลนขานรับก่อนจะเดินตามหลังเพื่อนรักไปติดๆ
โต๊ะวีไอพี ชั้นล่าง...
“ว่างๆ ก็ไปเยี่ยมเราที่อังกฤษนะ” ไทม์ไทยกระซิบบอกเพื่อนรักที่คบหากันมาตั้งแต่อนุบาล จนกระทั่งเรียนจบปริญญาตรี
“ได้ ฉันไปแน่” ดารินรับปาก เพราะคิดอยู่ว่าจะชวนบิดาหาเวลาว่างไปเที่ยวอังฤกษด้วยกันตามประสาพ่อลูกในเร็วๆ นี้
“คืนนี้โต้รุ่งกันเลยไหม?” ไทม์ไทยชวนเพื่อนรักเมาหลุดโลก
“นายต้องนั่งเครื่องออกเดินทางพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอ” ดารินถามอย่างเป็นกังวลนิดๆ กลัวว่าอีกฝ่ายจะตกเครื่อง
“ก็ใช่แต่เป็นช่วงค่ำๆ ยังไงก็ทันน่า”
“งั้นก็โอเค”
“ว่าแต่เธอยังคบกับยัยพวกสามสตรอว์เบอร์รี อยู่หรือเปล่า?” ไทม์ไทยถามอย่างเป็นห่วง เพราะตลอดเวลาสี่ปีที่ผ่านมาตนกับเพื่อนรัก เรียนอยู่คนละมหาวิทยาลัย ทำให้อีกฝ่ายมีเพื่อนใหม่เข้ามา ซึ่งตนก็เคยได้เจออยู่ 4-5 ครั้ง และจากที่ประเมินดูแล้ว รู้สึกไม่โอเคกับนิสัยของสามสาวสักเท่าไหร่
“อื้อ” ดารินขานรับเบาๆ
“ไม่มีใครคบกับเธอแล้วหรือไงริน ยัยพวกนั้นน่ะตอแหลจะตาย” ไทม์ไทยบอกพร้อมกับกลอกตา
“เฮ้อ...ก็เป็นอย่างที่นายว่านั่นแหละ” คนที่ไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลยว่าถูกเพื่อนสาวทั้งสามคนคอยกันท่าเพื่อนคนอื่นๆ ไม่ให้เข้าใกล้ บอกพลางถอนหายใจเบาๆ
“ยกเว้นฉันไว้คนหนึ่ง” ไทม์ไทยดึงเพื่อนสาวเข้ามากอดปลอบ
“ถูกต้องนะค้าบ” ดารินฉีกยิ้มกว้างให้กับเพื่อนรักอย่างรู้สึกดีขึ้นมานิดๆ หลังสองวันที่ผ่านมา เธอเอาแต่เก็บตัวเงียบอยู่แต่ในบ้าน เพื่อทบทวนการกระทำของตัวเองเกี่ยวกับเรื่องที่ไปตามตื้อโจเซฟ ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาที่แสนจะไร้มารยาทคนนั้น ยิ่งเข้าไปวุ่นวายมากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ไร้เกียรติ ไร้ศักดิ์ศรี ที่เอาแต่วิ่งตามผู้ชายที่ไม่แม้แต่จะสนใจเธอ
วีไอพี (ชั้นสอง)
“นั่นยัยแม่มดแสนสวยของนายนี่เจฟ พระเจ้า! มากับหนุ่มหล่อซะด้วย สงสัยจะเลิกปลื้มนายแล้วแน่ๆ เนี่ยแหละนะที่เขาว่า...จากกันสามวันนารีกลายเป็นอื่น แต่จะว่าไปนี่ก็ยังไม่ถึงสามวันเลยนะเพื่อน?” คัลเลนเอ่ยเย้าพร้อมกับชี้ให้ดูตรง โซนวีไอพีชั้นล่างที่ดารินยืนอยู่ข้างๆ กับชายหนุ่มหน้าตาดีราวกับนายแบบแดนกิมจิ
“...” คนที่กำลังกลุ้มใจเรื่องที่ยัยแม่มดหายไป พอได้ยินเพื่อนรักเอ่ย ก็นึกว่าอีกฝ่ายแกล้งหยอก แต่พอมองตาม ก็ถึงกับหน้าตึงขึ้นมาทันทีทันใด ‘หึ! นี่คงจะคั่วผู้ชายแก่เพื่อเอาเงินไปเปย์ผู้ชายรุ่นเดียวกันสินะ’
“อ๊ะ! แล้วสาวอีกคนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ นั่น ใช่คุณเอวาหรือเปล่าวะ?” คัลเลนรีบชี้ให้เพื่อนดูอีกครั้ง
“ใช่” โจเซฟพยักหน้ารับอย่างไม่สบอารมณ์ อยากจะลุกเดินไปกระชากแขนยัยแม่มดตัวแสบไปกระทำชำเราที่ไหนสักแห่ง ให้สาสมกับที่ตามตอแยตนในชีวิตจริง และตามไปหลอกหลอนตนในฝันทุกคืน
“แหม...โลกมันช่างกลมดีจัง” คัลเลนยกแก้วบรั่นดีขึ้นจิบ แล้วมองไปยังโต๊ะของสองสาวที่ยืนหันหลังให้กัน
- ผู้เขียน
