7
868 คำ
“แปลกว่ะ เป็นเด็กเสี่ย แต่กล้าตามมาอ่อยผู้ชายคนอื่นแบบเปิดเผยซะด้วย?” คัลเลนเอ่ยแย้งในการกระทำของหญิงสาว เพราะเพื่อนรักของตนเป็นคนที่มีชื่อเสียง หากไปไหนมาไหนด้วย เสี่ยคนนั้นอาจจะรู้เรื่องเข้า และนั่นอาจจะนำพาปัญหาครั้งใหญ่มาสู่เพื่อนของตนและผู้หญิงคนดังกล่าวได้ ซึ่งอีกฝ่ายไม่น่าจะคิดสั้นทำอะไรที่สุ่มเสี่ยงต่อชีวิตของตัวเองแบบนี้
“ไม่แปลกนะ หากเธอกำลังมองหาเหยื่อรายใหม่” โจเซฟบอกพร้อมกับถอนหายใจอีกครั้ง
“แล้วสรุปมึงจะยังไปทานข้าวกับน้องเขาไหม?”
“ไม่ล่ะ ไม่อยากจะมีปัญหาตามมาทีหลัง”
“ใจแข็งจริงๆ เลยว่ะ แต่ถ้าเป็นกู กูไม่สนนะ” คัลเลนบอกอย่างไม่แคร์
“แหม...มึงก็พูดได้สิ ขนาดผู้หญิงตบตีกัน ยังนั่งดื่มเหล้าต่อได้เลย” โจเซฟมองค้อนเพื่อนรักที่ครั้งหนึ่งเคยมีสาวตบตีกัน เพราะหึงหวงอีกฝ่าย แต่เจ้าตัวกลับนั่งดื่มต่อด้วยสีหน้าสุดชิลล์
“ก็ถ้าพวกเธอไม่รู้จักคำว่าวันไนต์สแตนด์ ก็ป่วยการที่จะเข้าไปห้ามให้อับอาย” เพลย์บอยตัวพ่อที่ไม่ชอบการผูกมัดบอกพร้อมกับยักไหล่ทั้งสองข้างขึ้นนิดๆ
“เชี่ย” โจเซฟส่ายหน้าอย่างขำๆ กับคำตอบ ก่อนจะชวนคุยเรื่องโครงการล่าสุดที่ที่เชียงใหม่
วันต่อมา...บ้านสิรันปรียา
เมื่อวาน...หลังจากที่ดารินกลับมาถึงบ้านก็เอาแต่ยิ้มไม่หุบคิดว่าประมาณทุ่มหนึ่งพ่อเทพบุตรสุดหล่อคงจะโทร. มาบอกสถานที่นัดหมาย จึงอาบน้ำและแต่งตัวรอด้วยความหวัง แต่แล้วก็เปล่า เขาไม่ได้โทรมาแต่อย่างใด ทุ่มหนึ่งก็แล้ว สองทุ่มก็แล้ว เธอนั่งรอจนกระทั่งห้าทุ่ม ใจหนึ่งก็อยากจะโทร. ไปถาม แต่อีกใจก็อยากจะให้โอกาสอีกฝ่ายเป็นคนเริ่ม มันช่างเป็นเรื่องบ้าบอสิ้นดี ที่สุดท้ายแล้วเขาก็เทนัดเธอเป็นครั้งที่สอง
“หึ! เป็นเรื่องแน่คอยดู” ดารินบ่นพึมพำได้เพียงครู่ ก็มีเสียงเคาะที่ประตูห้องดังขึ้นติดๆ กัน ก๊อกๆ
“ใครคะ” ดารินเอ่ยถามก่อนจะคว้าเสื้อคลุมขึ้นมาสวม แล้วเดินไปที่ประตูห้องนอน
“พ่อเอง เข้าไปได้ไหม” ธาดาเอ่ยถามบุตรสาวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเหมือนเช่นทุกครั้ง
“ค่ะ” ดารินขานรับก่อนจะเดินเปิดประตูให้กับบิดา
คลิก!
“คือพ่อจะมาบอกว่า พ่อจะไปดูที่ดินกับดิลกที่เชียงใหม่ สัก 3-4 วัน หนูจะไปด้วยหรือเปล่า?” ธาดาถามยิ้มๆ คิดว่าหากบุตรสาวอยากไปเที่ยวเชียงใหม่กับตนจะได้แวะพาไปดูที่ทางที่ตนเองกว้านซื้อเอาไว้
“ไม่ค่ะ แล้วดอกฟ้าไปกับพ่อไหมคะ?”
“ไม่ พ่อให้เขาอยู่ที่นี่ อย่าตีกันล่ะ” ธาดาเอ่ยเย้าบุตรสาวอย่างขำๆ
“จะพยายามค่ะ” ดารินบอกก่อนจะเข้าไปกอดซบที่หน้าอกกว้างของบิดาอย่างออดอ้อน
ธาดากอดตอบและลูบแผ่นหลังบางเบาๆ ครู่หนึ่ง ก่อนจะก้มลงเอ่ยกับบุตรสาว “โอเค! พ่อต้องไปขึ้นเครื่องแล้ว”
“เดินทางปลอดภัยนะคะ” ดารินคลายอ้อมแขนที่โอบกอดออกพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้บิดา
“จ้ะ” ธาดากดริมฝีปากลงที่หน้าผากมนของบุตรสาวเบาๆ ก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่คนสนิทขับมาจอดรอ
ชั่วโมงต่อมา...
หลังจากที่ดารินอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็เดินออกมาที่ด้านนอก นวลจันทร์ที่กำลังจะไปตาม รีบเอ่ยทักทายขึ้นทันใด
“คุณหนูจะให้ตั้งโต๊ะเลยไหมคะ”
“ค่ะ แล้วดอกฟ้าล่ะคะ” ดารินถามถึงคนที่เธอไม่ชอบขี้หน้าแต่ก็ต้องทน เพราะไม่อยากให้บิดาไปเที่ยวสถานบันเทิงแบบที่ผู้ชายโสดอารมณ์เปลี่ยวมักจะไปกันบ่อยๆ จึงยอมให้พาเข้ามาอยู่ในบ้านได้คนหนึ่ง
“ออกไปหาเพื่อนตั้งแต่ที่คุณท่านออกจากบ้านไปแล้วค่ะ” นวลจันทร์บอกยิ้มๆ
“ดีใจจัง จะได้ไม่ต้องทนเห็นหน้าค่ะ” ดารินบอกก่อนจะเข้าไปนั่งที่โต๊ะรับประทานอาหาร
“เมืื่อวานอาละวาดใหญ่เลยค่ะคุณริน”
ฤดีที่ยกอาหารออกมาวาง เอ่ยเสริมอย่างอดไม่ได้ หลายครั้งที่ถูกจิกเรียก...อีดีเอาเสื้อฉันไปซักที อีดีคั้นน้ำส้มให้หน่อย อีดีอย่างนั้น อีดีอย่างนี้ ทั้งที่เจ้าของบ้านแท้ๆ ยังไม่เคยจิกเรียกเธอแบบนี้เลย
“เมื่อวานพ่อกับอาดิลกไปเที่ยวกับรินค่ะพี่ฤดี” ดารินหันไปบอก
“ที่ไหนคะ” ฤดีถามต่ออย่างอยากรู้
“ที่ไนต์คลับค่ะ” ดารินตอบก่อนจะตักเกี๊ยวกุ้งของโปรดขึ้นมาทาน
“ตายจริง! ถ้าเป็นคุณหนูน่ะนมไม่แปลกใจนะคะ แต่คุณท่านกับคุณดิลก นี่สิ” นวลจันทร์บอกพลางส่ายหน้าเบาๆ อย่างไม่อยากจะเชื่อ
- ผู้เขียน
