“จริงเหรอคม ฤดี?” ธาดาหันไปถามอย่างตกใจนิดๆ
“ค่ะ / ครับ” ฤดีกับคมสันขานรับเบาๆ อย่างเขินอาย
“ยินดีด้วยนะ เดี๋ยวฉันให้ขวัญถุงคนละสองแสน” ธาดาบอกก่อนจะพยักหน้าให้คนสนิทจัดการโอนเงินให้กับคนงานทั้งสองที่อยู่ด้วยกันมานาน
“เยอะไปหรือเปล่าครับ เมื่อวานคุณหนูก็ให้ผมกับฤดีคนละแสนครับ” คมสันเอ่ยท้วงอย่างเกรงใจ ขณะที่ฤดีบ่อน้ำตาแตกอีกครั้ง หลังเห็นยอดเงินโอนเข้าเด้งขึ้นมาที่หน้าจอมือถือของตัวเอง
“ไม่เยอะหรอก ยังไงก็ฝากทั้งสองคนดูแลลูกสาวของฉันในวันที่ฉันไม่อยู่แล้วด้วยนะ” ธาดาบอกยิ้มๆ
“แหม...อย่าพูดแบบนั้นสิคะคุณท่าน ยังไงชาตินี้ฤดีก็คงจะขออยู่รับใช้คุณหนูไปจนแก่เลยค่ะ” ฤดีมองค้อนก่อนจะยกมือไหว้ผู้เป็นนายอย่างซาบซึ้งใจ
“คิกๆๆ /ฮ่าๆๆ” ทุกคนพากันหัวเราะขึ้นอย่างขำๆ
“ขอบใจๆ ว่าแต่...เราตั้งเตาปิ้งย่าง ทำส้มตำกับยำรวมทะเลกันเลยไหม ฉันหิวข้าวมากๆ เลย” ธาดาเอ่ยชวนพร้อมกับยกมือลูบที่หน้าท้องของตัวเอ
