“ไม่เยอะหรอกค่ะพี่สัน” ดารินบอกยิ้มๆ
“ฮือๆๆ ขอบคุณมากๆ นะคะคุณหนู” ฤดีมองยอดเงินที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอมือถือ พลัน! เขื่องน้ำตาก็แตก และไหลอาบแก้มเป็นทางอย่างเบรกไม่อยู่
“ขอบคุณมากๆ ครับ” คมสันบอกพร้อมกับก้มหัวลงนิดๆ ให้นายน้อยที่ตนรับใช้มานานอย่างดีใจ
“ขอบคุณพี่คมกับพี่ฤดีเช่นกันค่ะ” ดารินยกมือไหว้ทั้งสองที่อยู่กับเธอมาหลากหลายช่วงเวลาของชีวิต จนรู้สึกรักและผูกพันราวกับเป็นคนในครอบครัว
“ฮึก...ฤดีขอตัวไปโทรบอกพ่อก่อนนะคะ” คนที่ดีใจรีบเอ่ยขออนุญาตพร้อมกับเช็ดน้ำตา
“ผมก็ขอตามไปเจรจาสู่ขอฤดีก่อนนะครับ” คมสันบอกยิ้มๆ ก่อนจะส่งจานใบใหญ่ที่มีของทะเลย่างเสร็จแล้วอยู่เต็ม ไปวางบนโต๊ะให้นายน้อยมือไม้สั่น
“ค่ะ” ดารินขานรับเสร็จ คมสันกับฤดีก็พากันวิ่งออกไปโทร. คุยสายกับคนในครอบครัวที่ด้านนอก
“เมื่อเช้าคุณหนูเสียเงินสามแสนบาท แต่ได้เห็นธาตุแท้ของเพื่อนๆ ที่คบมาสี่ปี ก็เป็นอีกหนึ่งบทเรียนของชีวิต
