EP.6 ข้อเสนอชดใชหนี้
1171 คำ
EP.6 ข้อเสนอชดใชหนี้
ทันทีที่เธอหมายจะก้าวเข้าไปในผับ พนักงานชายสองคนก็เข้ามาขวางนับดาวไว้ทันที เหลือบมองหญิงสาวตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า นับดาวพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ
“ฉันมาขอพบคุณชญานนท์”
เธอแจ้งความจำนงไปในที่สุด เจ้าหน้าที่มองหน้ากันก่อนจะหันมามองหญิงสาวอีกครั้ง ผู้หญิงที่มาหาเจ้านายส่วนใหญ่มีแต่สาวงามระดับนางเอกหรือนางแบบชั้นนำ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกะโปโล ใบหน้าเกลี้ยงเกลาปราศจากเครื่องสำอางและการปรุงแต่งใดๆ เท่าผู้หญิงคนนี้มาก่อน
“นัดไว้หรือเปล่า”
ชายสองคนยังตีหน้าขรึมไม่ยอมให้หญิงสาวเข้าไปด้านใน
“ช่วยไปบอกคุณชญานนท์ ว่าฉัน...นับดาวลูกสาวของคุณไผทมาขอพบ”
ชื่อของไผททำให้ชายทั้งสองเปลี่ยนท่าที ไม่มีใครไม่รู้จักไผท แต่อดจะแปลกใจอยู่บ้างที่ผู้จัดการการเงินหายหน้าหายตาไป ไม่มาที่ร้านเหมือนเคย
“กรุณารอสักครู่”
ชายร่างอ้วนเดินเข้าไปในผับ ปล่อยให้หญิงสาวยืนรออยู่ด้านนอก อีกคนจึงลอบสังเกตหญิงสาวเงียบๆ แปลกใจไม่น้อยเพราะไม่มีใครเคยรู้มาก่อนว่าคุณไผทมีบุตรสาวโตเป็นสาวสะพรั่งถึงขนาดนี้ ผิวพรรณและใบหน้าผุดผ่อง เสียแต่ว่าแต่งตัวคล้ายทอมบอยเลยทำให้ขาดเสน่ห์ไปอย่างน่าเสียดาย
เพียงครู่เดียวชายรูปร่างเจ้าเนื้อก็เดินกลับออกมา
“นายให้มาเชิญคุณนับดาวไปพบ เดินตามผมมาเลยครับ”
นับดาวกำมือเย็นเฉียบเข้าหากันแน่น กัดริมฝีปากล่างจนแทบห้อเลือด ความหวาดหวั่นแล่นปราดไปทั่วร่างจนหัวใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำ เธอเดินผ่านเข้าไปยังด้านในก้าวตามขึ้นไปยังชั้นสอง เสียงเพลงดังกระหึ่มค่อยๆ เงียบหายราวกับอยู่กันคนละโลก เมื่อขึ้นไปถึงด้านบนเธอก็ต้องห่อไหล่เมื่อเครื่องปรับอากาศเย็นเฉียบ ได้ยินเสียงเพลงคลาสสิกดังแว่วมา นับดาวพยายามสูดลมหายใจลึกๆ ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของลาเวนเดอร์ แทนที่เธอจะผ่อนคลายแต่กลับทำให้เธอยิ่งตื่นกลัว สายตามองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวง นับว่าเธอกล้ามากที่บุกเข้าถ้ำเสือ ทั้งที่เมื่ออาทิตย์ก่อนเธอเพิ่งทำร้ายโดยการกระโดดถีบเจ้าของผับแห่งนี้เข้าเต็มแรง
“เชิญครับนายอยู่ในห้องนี้”
พูดจบก็เดินกลับไปยังทางที่เพิ่งเดินผ่านมา ทิ้งให้หญิงสาวหยุดยืนอยู่หน้าห้องหรูตามลำพัง ยกมือขึ้นลูบหน้าก่อนจะสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด
“เพื่อคุณแม่ ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ต้องทำให้ได้นะนับดาว”
หญิงสาวบอกกับตนเอง รวบรวมความกล้าก่อนจะเคาะประตู ไม่กี่อึดใจประตูก็เปิดออก ชายชุดดำผู้มีใบหน้าเรียบเฉยเป็นคนเปิดประตูให้เธอ เธอจำเขาได้ก็คนนี้ล่ะที่ชักปืนออกมาจ่อศีรษะเธอในวันนั้น
“เชิญครับ”
หญิงสาวก้าวเข้าไปในห้องโทนสีดำ โซฟาสีดำขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง ผนังด้านหนึ่งมีเครื่องเสียงและโทรทัศน์ขนาดใหญ่ อีกมุมหนึ่งของห้องมีเตียงนอนซึ่งมีผู้หญิงกำลังนอนอยู่ ช่วงไหล่เปล่าเปลือยโผล่พ้นผ้าห่มทำให้หญิงสาวพอจะเดาได้ว่าไม่กี่นาทีที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นภายในห้องนี้
‘บัดสีบัดเถลิงที่สุด’
นับดาวเบือนหน้าหนีเมื่อหญิงสาวบนเตียงพลิกตัวนอนหงายจนเห็นหน้าอกเปลือยเปล่า ชายคนที่มาเปิดประตูให้เธอจึงเดินไปที่เตียงแล้วดึงฉากกั้นญี่ปุ่นกางกั้นเอาไว้ให้พ้นจากสายตาของหญิงสาว นับดาวเบือนหน้าไปยังโซฟา เห็นเพียงศีรษะของชญานนท์ที่ยังคงนั่งเอกเขนกอยู่บนโซฟาตัวใหญ่
“คุณชญานนท์ ฉันมีเรื่องต้องคุยกับคุณ”
“มีอะไร สำคัญหรือเปล่า เพราะถ้าเป็นเรื่องไร้สาระฉันไม่รับฟัง”
เจ้าของเสียงทุ้มลุกขึ้นยืนเผยให้เห็นแผงอกกว้างเปลือยเปล่า เขาสวมเพียงแค่ชุดคลุมอาบน้ำความยาวของมันสั้นเพียงเข่า ในความรู้สึกของนับดาวมันช่างดูอนาจารเหลือเกิน เรือนผมของชายหนุ่มยังคงเปียกชื้นจากเหงื่อ พานทำให้นับดาวคิดไกลไปว่าเจ้าตัวคงเพิ่งผ่านบทรักร้อนแรงกับแม่สาวผมทองนมโตบนเตียงนั่นมาหมาดๆ ใบหน้าของนับดาวร้อนผ่าวเมื่อคิดเช่นนั้น
“ฉันไม่รู้ว่ามันจะมีสาระสำหรับคุณหรือเปล่า แต่สำหรับฉันมันเป็นเรื่องที่สำคัญมาก”
หญิงสาวแข็งใจมองหน้าเขาตรงๆ โชคดีที่ภายในห้องมีเพียงแสงไฟสลัวไม่เช่นนั้นเขาอาจจะหัวเราะเยาะใบหน้าแดงก่ำของเธอ เมื่อร่างสูงก้าวยาวเข้าหา...นับดาวก็ถอยหลังโดยอัตโนมัติ ผู้ชายคนนี้อันตรายเธอไม่ควรอยู่ใกล้เขา
“พูดมาเรื่องอะไร”
ชญานนท์หันไปพยักหน้าให้กับหญิงสาวแสนสวยอีกคนซึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนโซฟา นับดาวจำผู้หญิงคนนี้ได้ผู้หญิงชุดเดรสสีม่วงที่เดินเข้ามาก่อนหน้าเธอนั่นเอง เจ้าหล่อนเดินนวยนาด ยักย้ายส่ายสะโพกไปรินไวน์ใส่แก้วก่อนจะเดินมาส่งให้ชายหนุ่ม ส่งสายตาเชื่อมหวานก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นจุมพิตแก้มสากแผ่วเบา จังหวะนั้นเธอชำเลืองหางตามองมาที่นับดาวก่อนจะแบะปากอย่างดูแคลน
นับดาวเลือดขึ้นหน้า แต่ก็ได้แต่กักเก็บความไม่พอใจเอาไว้
“กานต์วันนี้เธอกลับไปก่อน”
ชายหนุ่มรับไวน์ขึ้นมาจิบช้าๆ ก่อนจะหันไปสั่งหญิงสาว นรีกานต์หน้างอง้ำอย่างไม่พอใจ ตวัดหางตามองนับดาวตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้ง
“อย่าบอกนะคะว่าคุณนนท์จะนอนกับนังนี่ กานต์ไม่ยอมนะคะ นังนี่มันดีกว่ากานต์ตรงไหน ผอมแห้งดูไม่ได้ ถ้าผมไม่ยาวมองเผินๆ นึกว่าผู้ชาย”
“อ้าวคุณ ทำไมปากเสียอย่างนั้นล่ะ อยากปากแตกหรือไงถึงพูดจาแบบนั้น”
นับดาวถลกแขนเสื้อขึ้น กระโจนเข้าหานรีกานต์ทันที ร่างเพรียวระหงหวีดร้องเสียงดังลั่น รีบหลบหลังชายหนุ่มทันที นับดาวจึงคว้าพลาดทำให้เซเข้าหาอกกว้าง กลิ่นครีมอาบน้ำจากเรือนกายแข็งแกร่งทำให้นับดาวถอยกรูด หัวใจเต้นตึกตักจนแทบกระโจนออกมานอกอก
“กลับไปเถอะกานต์ ไม่ต้องกลัวหรอก อย่างผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ สเปกฉัน”
เหลือบมองหญิงสาวด้วยหางตา นับดาวไม่เคยรู้สึกอับอายเท่านี้มาก่อน แม้เธอจะไม่ใช่คนสวยอย่างผู้หญิงตรงหน้า แต่เธอก็มั่นใจว่าเธอมีคุณค่ามากกว่าผู้หญิงคนนี้หลายเท่านัก เธอกำมือเข้าหากันแน่น เฝ้าบอกตนเองในใจให้อดทน เธอต้องอดทนไม่ว่าจะถูกดูแคลนสักเพียงใด
- ผู้เขียน
