“คุณหลวงหัวเราะอะไรคะ นุชพูดผิดตรงไหน”
“ไม่ผิดดอก แต่เฮียว่าแม่นุชคงจะดูละครมากไป”
“ฮะ! ทำไมคุณหลวงรู้ล่ะว่านุชดูละครมา”
นั่นยิ่งทำให้พ่อพร้อมแทบจะกลั้นเสียงหัวเราะไว้ไม่ได้ เขาต้องข่มอารมณ์อยู่นานทีเดียวกว่าจะฝืนให้พูดต่อ
“ก็นั่นน่ะมันบทละครของเฮียน่ะสิ”
“ละครหรือคะ”
“ใช่ ที่แม่นุชพูดเรื่องเมียเล็กเมียน้อยนั่นไม่เป็นที่นิยมแล้วนะ ในพระนครจะถือว่าเป็นผู้ไม่ทันสมัย เพราะหลวงท่านรณรงค์ให้มีผัวเดียวเมียเดียว ท่านว่าเป็นการให้เกียรติสุภาพสตรีเฉกเช่นคนยุโรปที่นิยมแต่งงานมีผัวเดียวเมียเดียว จะแต่งงานอยู่ก็ด้วยความสมัครใจ จะเลิกราก็ต้องมีผู้ใหญ่รู้เห็น ไม่ได้นิยมมีเก็บมีเล็กมีน้อยเฉกเช่นในละครอีกแล้ว เอ... เฮียชักไม่แน่ใจแล้วนะ ว่าแม่นุชมาจากในอนาคตหรือย้อนมาจากอดีตกันแน่”
เจอเขาย้อนศรแบบนี้นิราวดีจากอึ้งตามคำบอกเล่าของเขาก็กลายเป็นหน้าบึ้งตึง
“แล้วว่าอย่างไรเล่า แม่นุชยังไม่ตอบคำถามเฮีย
