พ่อพร้อมขยับเข้าใกล้ ประคองบ่าแบบบางขืนร่างหล่อนให้หันมาทางเขา นิ้วเชยคางน้อยๆ ให้ดวงตากลมโตสบสายตา แล้วเขาก็เห็นหยาดน้ำตาพรั่งพรูก่อนจะปิดลงหลีกหนีเหมือนไม่อยากเห็นหน้าเขา ดวงตาคมเข้มสลดลง หัวใจของเขาหวั่นไหวทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของหล่อน และครั้งนี้เมื่อสาเหตุของน้ำตาคือเขา หัวใจก็ยิ่งเจ็บ
“แม่นุช ฉัน... เฮียขอโทษ อย่าร้องไห้นะ เฮียขอโทษจริงๆ”
นิ้วมือเกลี่ยหยาดน้ำตาที่ยังคงรินไหล และราวจะไหลออกมามากขึ้น ข้างหนึ่งจึงเกลี่ยซับด้วยนิ้วมือ ส่วนอีกข้างเป็นริมฝีปากที่เข้าไปจูบซับหยาดน้ำตา
นิราวดีตื่นไปทั้งร่างสั่นไปทั้งตัว แค่เขาแทนตัวเองว่า ‘เฮีย’ เลือดลมของหล่อนก็เดือดพล่านแทบจะระเบิด แต่เขากลับ... แม้จะหลับตาอยู่ แต่หล่อนรับรู้ได้
ความอ่อนนุ่มอบอุ่นจากแรงลมหายใจเข้าออกที่เป่ารดอยู่บนสองแก้มทำให้หล่อนต้องเปิดเปลือกตาขึ้นมองให้ชัดเจนว่าเขาใช้สิ่งใดกันซับน้ำตาให้หล่อน และใบหน้าหล่อที่คลอเค
