“คุณหลวง...”
“หืม... คุณหลวงอะไรรึ”
“คุณหลวง...” อายร้อนผ่าวกระจายไปทั่วร่างทั้งที่ยังคงสั่นสะอื้น น้ำเสียงของเขา สายตาของเขา ทำไม... ดูเจ้าชู้ซุกซนขนาดนี้ นี่คุณหลวงพร้อมคนเดิมใช่ไหม
“ว่าอย่างไรเล่า ฉันรอฟังอยู่”
“เอ่อ...” หล่อนติดอ่างกะทันหัน ความทุกข์ท่วมท้นเมื่อครู่กระจายหายไม่หลงเหลือเมื่อเจอผู้ชายรุกเร้าส่งสายตาฉ่ำหวานสื่อความหมายแบบนี้ หล่อนจะทนอยู่ใต้ร่างเขาได้ยังไง
“ลุกขึ้นค่ะ”
“ไม่ลุกได้ไหม อยากอยู่แบบนี้”
“อื้อ... ไม่เอานะคะคุณหลวง อย่าแกล้งนุชแบบนี้”
“ไม่ได้แกล้งแต่เอาจริง”
เสียงทุ้มหวานที่สุดในชีวิตบอกตามความรู้สึกพลางคว้ามือของหล่อนเข้ามากอบกุมเอาไว้แนบอก แม้นิราวดีจะพยายามยื้อออก แต่เขากลับยื้อไว้แน่นกว่า
“คุณหลวงปล่อยนุชเถอะค่ะ”
“ไม่ปล่อยได้ไหม”
นิราวดีรู้สึกราวขนทั่วตัวจะลุกพึ่บ หล่อนสั่นไปทั้งร่าง และสัญชาตญาณก็ร้องบอกว่าอยู่แบบนี้ไม่ดีแน่ เพราะดวงตาหวานฉ่ำ
