Devil Bride 2 ตีตราจอง
877 คำ
ร่างของฉันร่วงสู่พื้นถนนสกปรกท่ามกลางสายฝนที่เทลงมาฉันเงยหน้ามองแวมไพร์ที่กำลังมองฉันอยู่เหมือนกัน มองไม่ชัดเท่าไหร่เพราะว่ามันพร่ามัวไปหมดเลย
“ไม่ตายเหรอ?” เสียงของเขาพูดก่อนจะนั่งย่องมองหน้าของฉัน ตอนแรกร่างกายของเขาเหมือนจะมีบาดแผลแต่พอได้ดื่มเลือดของฉันไปแผลตามตัวเขาก็หายไปทันที
“แฮ่ ๆ” ฉันหอบอย่างหมดแรงไม่มีเสียยงจะพูดออกมา
“เธอก็เป็นมนุษย์นิทำไมไม่ตายละ...” หมับ!!เขาเอามือมาจับคางของฉันให้เชิดขึ้นและสบตากับเขา
“ไป...ซะ” ฉันออกเสียงไล่เขาฉันจะให้เขารู้ไม่ได้ว่าฉันไม่ใช่มนุษย์ทั่วไปที่เขาเป็นกัน
“ปกติแล้วมนุษย์เวลาโดนดูดเลือดก็จะตายไปถ้าเลือดหมดตัวแล้วไม่นานก็จะกลายเป็นแวมไพร์แต่เธอไม่ตายทำไมกันนะ?” เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าของฉัน
“...ไปซะ”
“พูดเป็นแค่นี้เหรอยัยมนุษย์ประหลาด?” ประหลาด?
เหอะ!!เขาที่เป็นแวมไพร์แต่ยังมาป้วนเปรี้ยนไม่ประหลาดกว่าหรือไง??
“เฮือก!!” ตุบ!! ฉันหมดแรงที่จะต่อกรกับเขาแล้วและทิ้งตัวเข้าไปในอ้อมกอดของเขาทันที
(ดันเต้)
“...แปลก” ผมมองมนุษย์หญิงที่พึ่งดูดเลือดไปและผมมั่นใจว่าผมดูดเลือดไปเยอะและหมดอย่างแน่นอนแต่เธอกลับไม่เป็นอะไรทั้งนั้นร่างกายไม่ผอมแห้งเหมือนศพผ่าน ๆ มาเวลาโดนดูดเลือดจนหมดตัว รอยที่คอก็หายไปอย่างรวดเร็วเหมือนแวมไพร์แต่ผมมั่นใจว่าเธอไม่ใช่อย่างแน่นอนแล้วเธอเป็นตัวอะไร?
กลิ่นคือมนุษย์แน่นอนแต่เธอกลับไม่ตายเพราะโดนผมดูดเลือดแถมรอยเขี้ยวของผมก็หายไปแล้วด้วย น่าสนใจจังนะผมมองเธอในอ้อมกอดของผมก่อนจะอุ้มขึ้นแถมของยังเยอะแยะอีก
“ถ้าเธอไม่น่าสนใจฉันคงปล่อยเอาไว้ตรงนี้แล้วละ” นอกจากร่างกายของเธอแล้วเลือดก็น่าสนใจเพราะเลือดของเธอทำให้แผลของผมหายอย่างรวดเร็วกว่าปกติ ไม่ธรรมดา...ไม่ธรรมดาจริง ๆ มนุษย์หญิงคนนี้
ผมดมกลิ่นของเธอก่อนจะตามกลิ่นไปที่ที่อยู่ของเธอเผื่อว่าจะเจออะไรบ้าง
อพาร์ทเม้นดาริอัส
เมื่อตามกลิ่นมาก็มาพบว่าเธออยู่คอนโดที่ผมเป็นเจ้าของอยู่พอดี การจะซื้อคอนโดนี้ได้ต้องรวยมากชนิดที่ว่าตายร้อยชาติก็ใช้ไม่หมดแล้วยัยมนุษย์นี้เก่งกาจมาจากไหนหรือว่าพ่อแม่รวยเป็นไฮโซ?
“ทะท่านราชามาทำอะไรหรือครับ?” เสียงดอร์กี้ตำแหน่งดูแลอพาร์ทเม้นแห่งนี้เดินเข้ามาหาผมอย่างตกใจเพราะว่าผมไม่ได้มาที่นี่บอกนักหรอก
“ห้องยัยมนุษย์นี้อยู่ไหน?” ผมถาม
“เอ่อ คุณเรน่าห้อง 156017 ครับ”
เมื่อรู้ว่าอยู่ห้องไหนผมก็หายตัวไปที่ห้องนั้นทันทีก่อนจะโยนร่างมนุษย์หญิงลงที่เตียง
ตุบ!!
ผมเดินไปรอบห้องอย่างไม่เกรงกลัวหรือเกรงใจอะไรทั้งนั้นมองไปทั่วห้องก็เหมือนกับห้องปกติทั่วไปแค่คงจะพึ่งย้ายเข้ามาสินะ ก่อนสายตาจะไปเห็นตู้ของโลกปีศาจตู้หนึ่งมันสามารถเปิดไปโลกปีศาจได้ หึ พอดีเลย
“อือออ~” ยัยมนุษย์หญิงนอนพลิกไปมาจากใบหน้าที่ซีด ๆ ก็กลับมาเป็นปกติทั้งที่พึ่งผ่านมาไม่อีกชั่วโมงเท่านั้น ผมเดินไปหาก่อนจะนั่งมองหน้าของเธอ
“เรน่าสินะ...ทำไมเธอมันน่าสนใจจัง?” ผมก้มหน้าลงไปหาเธอใกล้ ๆ
“ทำยังไงไม่ให้พวกสัตว์ตัวอื่นรู้ว่าเธอพิเศษ....ทำยังไงเลือดของเธอจะกลายเป็นของฉันคนเดียว?” ผมพูดไปก็ลูบไล้ใบหน้าและเส้นผมไปด้วย
ขนาดผมยังอยากเลือดของเธอขนาดนี้แล้วถ้าปีศาจตัวอื่นรู้ว่าเธอมีเลือดที่ไม่ธรรมดาคงจะพากันมาแย่งแน่ ผมไม่อยากแบ่งใครทั้งนั้นและเลือดนี้ผมก็เป็นคนเจอก่อนเพราะงั้นผมมีสิทธิเป็นเจ้าของมันยังไงและวิธีที่จะทำให้เลือดเป็นของฉันคือ...
“ทำให้เธอกลายเป็นของฉันยังไงละ...เรน่า” เมื่อคิดได้อย่างนั้นผมก็ยิ้มมุมปากก่อนจะก้มไปที่ซอกของเธอค่อย ๆ ซุกไซร้และดูดซอกคอแรง ๆ เป็นการจับจองเอาไว้ก่อนทำให้ร่างกายของเธอมีแต่กลิ่นของผม
“อ่าส์~เนื้อหอมชะมัดเลย” ผมหยุดไม่ได้ที่จะทำร่องรอยเอาไว้
ช่วงนี้กำลังมีศึกสงครามของโลกปีศาจถ้าได้เลือดเธอคงจะดีไม่น้อยเลยละ
“อะออกไป...” เธอพยายามผลักไสผมทั้งที่ยังไม่ลืมตา
“ไม่ไปหรอกเพราะว่าเธอต้องมาเป็นของฉันอยากมาทำให้สนใจทำไมละ หึหึ” ผมยิ้มอย่างภูมิใจเมื่อตอนนี้ได้มีสัญญาณตีตราจองเกิดขึ้นแล้ว ที่นี้ก็จะไม่มีปีศาจตัวไหนเข้าไกลเธอได้ทั้งนั้น
- ผู้เขียน
