เมย์ษญาคิดถึงเรื่องที่ป้าขวัญพูดว่าถ้าไม่ได้เป็นเพราะอัทธกานต์กับอรอุมาเธอก็คงไม่ได้เจอหน้าพ่อเธออีก เธอไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร ทำไมถึงเป็นเพราะ 2 คนนั้น ทำไมพ่อเธอถึงได้รักอรอุมาแล้วก็เอ็นดูอัทธกานต์มากจนยอมยกตำแหน่งประธานบริษัทให้ดูแล
“เมย์ เมย์.”
เชนเรียกเธอหลายครั้งแต่เธอก็ไม่ได้ยิน
“หะ..อะไรนะเมื่อกี้นายพูดเรื่องอะไรนะ”
“เรายังไม่ได้พูดอะไรเลย เราแค่เรียกเมย์เฉยๆ แล้วนี่คิดอะไรอยู่ทำไมนั่งเหม่อแบบนี้ละ”
“ไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย”
“ไม่ได้คิดได้งัย เห็นนั่งเงียบแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ เมย์มีอะไรในใจอยู่ก็บอกเชนได้นะ เชนช่วยได้เชนก็อยากช่วย”
เชนพูดเพราะเห็นว่าเธอดูเงียบไปแบบนี้มาหลายวันแล้ว เหมือนมีอะไรคิดในใจตลอดเวลา
“....”
เธอเงียบไม่ยอมพูด
“ไม่เป็นไรถ้าเมย์ยังไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก เอางี้มั้ยเดี๋ยวเราพาไปทานของอร่อยๆ เมย์จะได้สบายใจขึ้นดีมั้ย”
เธอมองเขาแล้วก็ยิ้มให้
“ขอบใจม
