“หนูดาวเรียนไม่สูง ความสามารถก็ไม่ค่อยมี ไม่ได้มีอะไรโดดเด่น หน้าตาก็พอไปวัดไปวาตอนสายไม่อายพระอายเณร คิดว่างานที่จะไปหาทำดูก็คงจะเป็นพวกลูกจ้างทั่วไปนั่นแหละคะ” ที่เธอพูดออกมาไม่ได้ประชด แต่พูดเพราะยอมรับความจริงในสิ่งที่ตัวเองเป็นได้
“สายแล้ว คุณย่ายังไม่ทานอะไรใช่ไหมคะ เดี๋ยวหนูดาวเข้าไปช่วยป้าสายทำอาหารในครัวดีกว่า” พันดาวหาทางเลี่ยงจากการคุยเรื่องงาน แต่...ดูเหมือนว่าหนทางของเธอจะปิดตาย เพราะถูกแดนเหนือจ้องเล่นงานแบบไม่ให้หยุดพักหายใจและมีเวลาคิดโต้ตอบกลับไป
“ถ้าผมจำไม่ผิด หนูดาวมีฝีมือด้านการทำอาหารใช่ไหมครับคุณย่า”
“ใช่จ้ะ” ครองขวัญตอบหลานชาย “หนูดาวไปช่วยย่าทำอาหารแจกคนที่วัดอยู่บ่อย ๆ เหนือเองก็ไปด้วยนี่ ย่ายังจำได้เลยนะว่าเหนือยังเอ่ยปากชมเลยว่าอาหารที่หนูดาวทำอร่อย”
เธอเชื่อว่าคุณย่าพูดจริง แต่คิดว่าแดนเหนือคงจะชมไปอย่างนั้นเองแหละ ขนาดหน้าเธอเขายังไม่มอง แล้วมีหรือจะสนใจทา
