ชายหนุ่มเบ้ปาก เหล้ากับเขาไม่ถูกกันเท่าไร เมื่อชานนท์ถนัดทำงานมากกว่าการไปสังสรรค์กับเพื่อนๆ
แก้วเหล้าถูกยกขึ้นกรอกน้ำสีอำพันใส่ปากอีกครั้ง ธรรวาฉวยขวดแก้วเทบรั่นดีใส่ในแก้ว หลังมันพร่องเพราะถูกเขาดื่ม มือเรียวคีบน้ำแข็งหย่อนใส่ในแก้ว ก่อนจะยกขึ้นแกว่งเบาๆ เขาชำเลืองมองเพื่อน คันปากยิบๆ แต่ยังไม่เท่าความรู้สึกคันคะเยอในหัวใจ
“ไปรู้จักกับแม่นั่นได้ยัง?” เขาเอ่ยปากถาม เอื้อมมือหยิบแฮมชิ้นโตโยนใส่ปาก
ชานนท์เลิกหัวคิ้วขึ้นสูง เขาประมวลคำถามของเพื่อน ก่อนจะครางเบาๆ ในคอ
“คุณดล...ฉันเจอเธออยู่กับพ่อคุณหลายครั้ง...คุยถูกคอดี คอเดียวกัน เธอชอบอ่านเหมือนที่ผมชอบ”
ชานนท์เล่าให้ฟังโดยที่ไม่ได้ติดใจอะไร เขาหยิบแฮมชิ้นโตโยนใส่ปากเหมือนที่ธรรวาทำ
“นี่จะนั่งดื่มอยู่อย่างนี้จนกว่าพ่อจะตื่นเหรอ?” เขาถาม สลับกับการหยิบแก้วบรั่นดีขึ้นจิบ ไม่ได้ผลีผลามดื่มเหมือนธรรวา
“อืม...อีกนาน กว่าพ่อจะตื่น...ยังไง
