ร่างอวบอุ่นรูดลงไปกองที่พื้นหินอ่อน มือเรียวสั่นระริก ยกขึ้นปาดเหงื่อที่หน้าผากกว้าง...
ดวงตาของดลยาเบิกกว้าง เธอเลื่อนมือลงไปวางที่เนินหน้าท้อง พร้อมกับความรู้สึกใจหายแว๊บ!!
ไม่จริงๆ
เสียงพร่ำร้องของใครบางคนกำลังตะโกนแบบบ้าคลั่ง คน คนนั้นทุ่มตัวลงบนพื้น พร้อมกับเกลือกกลิ้งเหมือนกำลังคลั่ง และหากมองดีๆ ใครคนนั้นคือดลยาเอง เธอตระหนกอกสั่น เมื่อสัญญาณเตือนนั้นน่ากลัว เสียจนเธอแทบกลั้นใจตาย
ร่างกายเป็นสิ่งมหัศจรรย์ และอาการที่เตือนกำลังเธออยู่นี่ มหัศจรรย์ยิ่งกว่า แต่...มันไม่ใช่สิ่งที่เธอปรารถนา แม้ ‘เค้า’ จะเป็นสิ่งล้ำค่าสำหรับเธอ หากมันเกิดขึ้นจริงๆ
พระเจ้ากำลังลงโทษเธอใช่มั้ย?
ดลยาพร่ำถามตัวเอง พร้อมกับหยดน้ำตาที่รินไหลอาบใบหน้า
จากนี้ไป...เธอจะทำอย่างไรกับตัวเองดี...เพราะหากเป็นความจริง ดลยาคงต้องเตรียมตั้งรับหลายสิ่งอย่าง กับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น บนความประมาทของเธอเอง ทำไมเธอ
