6
1297 คำ
กลีบกายสาวของเธอคับแน่น บีบรัดเขาจนแทบหักใจ สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือความเสียวซ่านที่พุ่งจี๊ดขึ้นมาถึงก้านสมอง เขาใช้มือหนาช้อนสะโพกของเธอเอาไว้ แล้วสอดประสานเข้าหากันอย่างเร่าร้อนรุนแรง
“โอว์... คุณนี่สุดยอดจริงๆ วารี คับแน่นเอามันจนผมแทบแตกใน” เขาร้องครางออกมาอย่างรุนแรง ปากร้อนก้มลงไปงับยอดอกของเธอดูดเม้มจนยอดถันแข็งเป็นไต มือหนาลูบไล้เล้าโลม สะโพกสอบกระแทกเธอจนร่องเยิ้ม น้ำรักไหลซึมไปทั่วเตียงนอนกว้าง
เสียงเตียงไหวโยกอย่างรุนแรง วารีอ้าขาให้เจ้านายหนุ่มโยกคลอนเข้ามาหาอย่างล้ำลึกมิดเม้น เธอร้องครวญครางด้วยความเจ็บ ความเสียว แต่ความกระสันอยากมากล้นเหลือแสน ทำให้เธอไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ต้องหวีดร้องออกมาสุดเสียง กระตุกร่างสั่นระริก ตอดท่อนเนื้อของเขาที่แข็งขืนเป็นลำอยู่ในร่องของเธอระรัว
“อ๊า... สุดยอดจริงๆ รอผมด้วย” เขาโยกกายเข้าออกในร่องชุ่มฉ่ำของเธออย่างเร็วรี่เพื่อเร่งเร้าให้ตัวเองไปถึงจุดหมายปลายทางอย่างรุนแรง
ในวันนั้นเขากับเธอเร่าร้อนกันจนเตียงลุกเป็นไฟ ก่อนจะที่จะสลบไสลกันไปบนเตียงนอนกว้าง
วารีตื่นขึ้นมาอีกครั้งด้วยอาการเมื่อยขบไปทั้งเนื้อทั้งตัว เธอกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อเห็นสภาพของตัวเอง หันไปรอบกายก็เจอเข้ากับเจ้านายหนุ่มที่นอนเปลือยเปล่าอยู่ข้างๆ
เธออยากจะประทุษร้ายเขา อยากจะโวยวาย แต่เธอกลับไม่กล้าทำแบบนั้น มันทั้งอายทั้งเสียใจ หญิงสาวรีบควานหาเสื้อผ้ามาสวมใส่และวิ่งหนีเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำ
ดึกมากแล้วเธอไม่รู้จะกลับยังไง ออกมาจากบริษัทได้ก็รีบโทร. หาเพื่อนรักในทันที
“มารับหน่อย”
“แกเป็นอะไร น้ำเสียงของแกดูไม่ดีเลยวา”
“ฉันไม่ไหวแล้วแก มารับหน่อย”
“ได้ๆ ไปเดี๋ยวนี้” น้ำรินรับคำก่อนจะขับรถไปรับเพื่อนอย่างรวดเร็ว
“ทำไมแกมาเร็วจังวะ”
“ฉันขับรถอยู่แถวนี้น่ะ แกเป็นอะไร”
“เอาไว้ไปคุยที่ห้องแกได้หรือเปล่า”
“เออๆ ได้ๆ” เห็นเพื่อนซึมไปทำให้น้ำรินรู้สึกเป็นห่วงไม่น้อย พอไปถึงบ้าน น้ำรินก็เอ่ยถามเพื่อนรักในทันที
“แกเป็นอะไร”
“ฉันเสียตัวให้เจ้านายของฉัน”
“เฮ้ย! คืนนั้นที่ฉันปล่อยให้แกอยู่กับเขาสองต่อสอง ในที่สุดแกก็เขมือบเขาได้แล้วเหรอวะ”
“ไอ้บ้า วันนี้ไม่ใช่คืนก่อน”
“ทำอีท่าไหนถึงเสียตัวให้เขาล่ะ” น้ำรินตั้งสติ พลางเอ่ยถาม ถึงเพื่อนของเธอจะดูมั่นใจในตัวเองไปบ้าง แต่ก็ไม่ใช่คนปล่อยเนื้อปล่อยตัวกับใครง่ายๆ
“เหมือนฉันจะวางยาปลุกเซ็กซ์น่ะ”
“ใครวางเจ้านายของแกรึ เลวมาก”
“ไม่รู้ แต่กาแฟแก้วนั้นที่ฉันดื่มเข้าไปมันต้องมีอะไรที่ผิดปกติแน่ ๆ”
“เขาวางยาแกชัวร์”
“หรือไม่ก็อาจจะเป็นอีกคน” วารีกัดริมฝีปาก เธอจำได้ว่ากนกพรมาแย่งถาดกาแฟจากมือของเธอไป นำไปเสิร์ฟเอง หรือเธอจะแอบใส่ยาอะไรลงไปก็เป็นได้
ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันต่อ เสียงโทรศัพท์มือถือของวารีก็ดังขึ้น
“ทำไมแกไม่รับวะ” น้ำรินเอ่ยถาม
“เจ้านายฉันโทร. มาว่ะ”
“รู้แล้ว ทำไมไม่รับ แกไม่เคยหนีปัญหานี่หว่า คุยกับเขาให้รู้เรื่องไปเลย จะมาทำเหมือนแกเป็นดอกไม้ริมทางไม่ได้นะ” ประโยคนั้นทำให้วารีกดรับในทัน
“ค่ะท่านประธาน”
“คุณอยู่ไหน”
“อยู่กับน้ำรินค่ะ”
“ทำไมไม่รอผมตื่นก่อน”
“ฉันต้องรอด้วยเหรอคะ”
“ผมอยากเจอคุณ อยากคุยกับคุณตอนนี้เลย”
“คือว่าฉัน”
“ผมอธิบายได้ คุณอาจจะเข้าใจผิด”
“เข้าใจผิดเรื่องอะไรคะ”
“คุณอยู่ที่ไหนแชร์โลเคชั่นมา ผมจะไปรับ” วารีได้ยินดังนั้นก็กัดริมฝีปากเบาๆ น้ำรินพยักหน้าให้เพื่อน คนเรามันต้องพูดคุยกันให้เข้าใจ จะมัวแต่คิดเองเออเอง ไม่ฟังเหตุผลอะไร ทำตัวเหมือนผู้หญิงไม่มีสมองไม่ได้ ผู้หญิงยุคใหม่ลุยๆ เดินหน้ากันไปเลย
“ค่ะ” เธอรับปากก่อนที่จะแชร์โลเคชั่นไปให้เจ้านายหนุ่ม ไม่นานเด่นคุณก็มารับวารีที่ห้องพักของน้ำริน
“คุยกันให้เข้าใจไปเลยแก มีอะไรโทร. หาฉันได้ตลอด” น้ำรินบอกกับเพื่อนรัก เมื่อเดินมาส่งอีกฝ่ายขึ้นรถ
พอขึ้นไปนั่งบนรถได้ วารีก็ถึงกับหน้าแดงที่ได้สบตากับเขา
“ท่านประธานจะพาฉันไปไหนคะ”
“ไปคุยกันให้เข้าใจไง”
“เรายังมีอะไรไม่เข้าใจอีกเหรอคะ”
“ความเข้าใจของคุณกับผมน่าจะคนละอย่างกันนะ” เขาพาเธอไปที่บ้านพักนอกเมืองของเขา
“อาบน้ำก่อนไหม จะได้สดชื่น เดี๋ยวกินอาหารเช้าด้วยกัน จะได้คุยกันไป” เขาบอกเธอ เธอก็ไม่ขัดเพราะอยากอาบน้ำชำระร่างกายเต็มที พออาบน้ำเสร็จ เธอก็สวมเสื้อผ้าของเขาเพราะว่าไม่มีเสื้อผ้าของตัวเอง
เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของเขามันทำให้เธออดนึกถึงกนกพรเสียไม่ได้
“คุณหิวหรือยัง”
“ยังเลยค่ะ”
“แต่ต้องกินสักนิดนะ ผมคิดว่ากินเสร็จคุณน่าจะหลับเป็นตายเลยละ”
เธอเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวสีขาวตรงระเบียง มองออกไปด้านนอกคือสวนดอกไม้ที่เต็มไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ ส่งกลิ่นหอมรับอรุณของวันใหม่ พร้อมด้วยพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้นมาเพื่อสร้างความอบอุ่นแทนที่ความหนาวเย็นในช่วงเช้า
“กนกพรวางยาปลุกเซ็กซ์ในกาแฟนั่น กาแฟที่ผมให้คุณกิน เขาชอบวางยา ครั้งก่อนผมก็โดน เลยจำต้องรับผิดชอบเขา แต่โชคดีที่อารยาไปรู้ว่าเขาคบซ้อน คบหลายคน และหลอกผม ครั้งนี้กลับมาร้องห่มร้องไห้บอกผมว่าโดนแฟนใหม่ทำร้าย เธอมาขอเงินผม”
“ชีวิตเธอน่าสงสารนะคะ” ไม่ชอบที่กนกพรทำแบบนั้น แต่ก็นึกเห็นใจที่โดนทำร้าย
“กลับมาเรื่องของผมกับคุณ”
“มันเป็นความผิดพลาดค่ะ แล้วฉันก็จะไม่เรียกร้องด้วย คุณเองก็คงไม่ได้ตั้งใจที่จะให้มันเป็นแบบนี้หรอกใช่ไหมคะ”
“ผมไม่ได้ตั้งใจ แต่ไม่คิดจะปัดความรับผิดชอบ”
“คุณคงไม่รับผิดชอบผู้หญิงทุกคนที่นอนด้วยหรอกนะคะ”
“ไม่หรอกครับ เพราะส่วนนั้นคือความพึงพอใจกันทั้งสองฝ่าย เป็นธุรกิจของฝ่ายหญิงที่ผมแค่เข้าไปช่วยสนับสนุนเธอด้านการเงิน” เขาพูดเสียยาวยืดทำให้เธอแอบย่นจมูกเล็กน้อย
“อุ๊ย!” เธออุทานเมื่อโดนเขาบีบจมูกเบาๆ คล้ายมันเขี้ยวเธอ
“พวกผู้ชาย” เธอทำเสียงขึ้นจมูก
“ผมอยากรับผิดชอบคุณเพราะคุณไม่ได้เหมือนผู้หญิงพวกนั้น จริงๆ ผมจะหยุดก็ได้นะ แต่ผมก็ทำต่อ”
“มันหยุดได้เหรอคะ”
“ได้สิ ถึงคุณจะถูกวางยา ผมก็สามารถหยุดทุกอย่างได้ ผมทำให้คุณหายจากการโดนวางยาได้ แต่ผมก็เลือกที่จะทำต่อ”
“ทำไมคะ”
“ผมชอบคุณ”
“คะ?” เธอหลุดอุทานออกมามองเขาอย่างประหลาดใจ เธอเคยต่อว่าเขาเรื่องขับรถ และทำท่าทีไม่ชอบเขาสักเท่าไหร่ ทำไมเขาถึงได้ชอบเธอล่ะ
- ผู้เขียน
