5
1292 คำ
วารียังไม่ทันได้ทำงาน เธอก็ถูกเจ้านายหนุ่มเรียกเข้าไปในห้องทำงานเสียก่อน
“ท่านประธานมีอะไรเหรอคะ” เธอเอ่ยถามเจ้านายหนุ่มที่มีสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์นัก
“คุณลองชิมกาแฟที่คุณชงดูสิ”
“ชิมทำไมคะ”
“ผมกินแบบนี้เหรอ”
“คะ?” เธอทำหน้างง
“ผมกินรสชาติยังไง ไหนคุณบอกผมมาสิ” เด่นคุณถามย้ำ
“เอ่อ... คุณคนนี้บอกว่าน้ำตาลสองก้อน”
“อ้อ... เหรอแล้วคุณก็ใส่สองก้อนมาให้ผม” ประโยคของเขาทำให้เธออ้าปากค้าง ลืมไปเสียสนิทว่าเด่นคุณไม่ได้กินรสชาติแบบนี้
“คุณเป็นเลขาของผมต้องจำให้ได้ว่าผมกินแบบไหน ไปเปลี่ยนมาใหม่ หรือไม่คุณก็เอาไปกินเสียเอง” เขาทำเสียงดุ
“ค่ะ ไปเปลี่ยนก็ได้ค่ะ”
“ผมจะทำโทษที่คุณชงกาแฟผิด”
“คะ?” ทำโทษฉันเหรอคะ”
“ใช่ เอาไปดื่มให้หมด ผมมีนโยบายประหยัดทรัพยากรของบริษัท เพราะช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดี จะกินทิ้งกินขว้างไม่ได้ ปกติผมให้พนักงานทุกคนกินฟรีอยู่แล้ว” เขาแกล้งว่าเธอ ทำเอาคนฟังทำหน้าไม่ถูกเอาเสียเลย
“แล้วคุณคนนั้นไปไหนแล้วล่ะคะ”
“เขาชื่อกนกพร”
“นั่นแหละคะ คู่ขาของคุณไปไหนเสียแล้ว”
“ไปเข้าห้องน้ำครับ ดื่มสิครับ”
“ฉันต้องดื่มกาแฟแก้วเดียวกับท่านประธานเหรอคะ” เธอกะพริบตาปริบๆ “ช่วงนี้โควิดระบาด และท่านประธานอาจจะเป็นไวรัสตับอักเสบ”
“ผมตักชิมด้วยช้อน แล้วคุณเห็นไหม ช้อนวางอยู่ข้างนอก ผมไม่ได้เอาช้อนที่ชิมจุ่มลงไปใหม่อีกรอบแล้วให้คุณกินนะ”
“เอ่อค่ะ” เธอรู้ว่าเขาแกล้ง แต่ก็ไม่เป็นไร เธอไม่ใช่มนุษย์ที่แพ้กาแฟ แต่โหยหากาแฟเป็นที่สุด การได้ดื่มกาแฟทำให้ร่างกายของเธอสดชื่นกระปรี้กระเปล่า
วารีดื่มกาแฟจนหมดแล้ว แล้วทำท่าจะออกไปชงกาแฟให้เจ้านายหนุ่มใหม่ แต่เด่นคุณเอ่ยห้ามเอาไว้เสียก่อน
“ไม่ต้องไปชงแล้วคุณ ผมไม่อยากดื่มแล้ว”
“อ้าว...”
“ทำไม หรือคุณมีปัญหา”
“ไม่มีหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันเก็บแก้วกาแฟไปนะคะ” เธอเห็นว่าแก้วกาแฟของกนกพรก็ถูกดื่มไปแล้วเช่นกัน
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมค่อยเรียกคุณเข้ามา” ก็พอดีกับที่กนกพรเดินออกมาจากห้องน้ำ เพราะว่าเสื้อผ้าเธอเลอะไปด้วยกาแฟ เด่นคุณยกยิ้มมุมปาก เขาเป็นคนปัดแก้วกาแฟไปโดนเธอเองแหละ
กนกพรที่ออกมาด้วยเสื้อตัวใหญ่ของเด่นคุณสวมใส่เอาไว้ ทำให้วารีตาโต มองหน้าเจ้านายหนุ่มของเธอ เขามองหน้าเธอกลับมา คล้ายจะถามว่ามีอะไร แต่เธอก็ปิดปากเงียบ ไม่ถามอะไรอีก เห็นกันจะๆ ว่าเขากับกนกพรคงทำอะไรกันอย่างเมามันจนเสื้อเลอะแล้วอีกฝ่ายต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ
“เข้ามาทำไมย่ะ” กนกพรเอ่ยถามวารี
“ผมเรียกเขาเข้ามาสั่งงานน่ะ เสื้อผ้าของคุณ ผมจะให้แม่บ้านซักให้นะครับ ขอโทษด้วยนะครับที่ทำกาแฟหกใส่เสื้อผ้าของคุณ” เด่นคุณพูดกับกนกพร ทำให้วารีอ้าปากค้าง เธอหลบสายตาของเจ้านายหนุ่ม เพราะดันไปคิดว่าเขากับกนกพรมีอะไรกันในห้องทำงาน
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณดื่มกาแฟหมดแล้วเหรอคะ”
“ใช่ครับ คุณออกไปก่อนวารี” เขาตอบและหันไปสั่งเลขาสาวเสียงเฉียบ ทำเอาวารีต้องรู้สึกงงเล็กน้อย ทำไมเด่นคุณไม่บอกไปละว่าเธอเป็นคนดื่มกาแฟแก้วนั่น ไม่อยากคิดอะไรมากเลยเดินออกมานั่งทำงานด้านนอก
ความรู้สึกของวารีคือความร้อนวูบวาบเสียวซ่านจนต้องเสียดสีขาไปมา ได้ยินเสียงกนกพรออดอ้อนว่าจะมาหาอีก เพราะเด่นคุณบอกว่าติดประชุมให้กลับไปก่อน เด่นคุณบอกว่าไว้เจอกัน กนกพรทำท่าไม่อยากจะไป แต่หล่อนก็ต้องออกไปอยู่ดี กนกพรยิ้ม เธอยินดีที่จะสวมใส่เสื้อผ้าของเด่นคุณออกไป ทำให้พนักงานที่นี่เข้าใจผิดคิดว่าเธอกับเขายังมีความสัมพันธ์อันแสนพิเศษต่อกัน
“เป็นอะไรคุณ” เด่นคุณเอ่ยถามเลขาสาว
“ช่วยด้วย ช่วยหน่อย” วารีเอ่ยกับเขาด้วยสีหน้าแดงจัด เด่นคุณสบถเบาๆ เห็นอาการของเลขาสาวแล้วรู้ในทันทีว่ากนกพรทำอะไรลงไป เธอชอบวางยาปลุกเซ็กซ์ให้เขากิน แต่ไม่คิดว่าจะกล้าวางยาปลุกเซ็กซ์ให้เขากินที่ทำงานแบบนี้ สมัยก่อนถ้าไม่เพราะเลขาคนเก่าอย่างอารยา เขาคงสลัดผู้หญิงมากรักอย่างเธอไม่หลุดแน่ ๆ
“ช่วยก็ช่วยวะ” เพราะเขานึกไม่ออกว่าจะช่วยเธอยังไง นอกจากยอมตกเป็นของเธอ ด้วยว่าเด่นคุณเห็นเธอไปเที่ยวคลับเปลื้องผ้า จึงไม่ได้คิดว่าเธอจะเป็นสาวน้อยแสนบริสุทธิ์ไม่เคยผ่านอะไรมาก่อน เธอช่วยเขาเอาไว้รอบนี้ เขาก็คงต้องตอบแทนน้ำใจของเธอให้มากๆ ไม่ว่าเธอจะอยากได้อะไร หากไม่เหนือบ่ากว่าแรงเขาก็จะช่วย
เด่นคุณอุ้มร่างของเลขาสาวที่กำลังครวญคราง เบียดขาเข้าหากันอย่างเร่าร้อน ร่องเยิ้มไปหมดเข้าไปในห้องทำงาน ห้องทำงานของเขามีห้องลับเอาไว้นอนพักผ่อน ห้องนั้นจึงเป็นห้องที่เขาพาเธอเข้าไป
เธอบดจูบเขาอย่างเร่าร้อน เปลื้องผ้าออกจากกายอย่างร้อนแรง เด่นคุณก็จูบตอบเธอกลับไปอย่างเร่าร้อนเช่นกัน
เขาไม่ยอมเสียเชิงชายอย่างแน่นอน ลิ้นของเขาราวงูฉก เธอกลับชอบและบดเบียดร่างกายเข้าหาอย่างแนบชิด
ทรวงอกอวบอิ่มเคร่งครัดของเธอทำให้เขาสัมผัสเคล้าคลึงอย่างย่ามใจ มันให้ความรู้สึกเต็มตึงเหลือเกิน เขาสัมผัสฟอนเฟ้น จับป้อนเข้าปาก ก่อนที่จะฉกริมฝีปากลงไปยังหน้าท้องแบนราบของเธอเบาๆ แล้วเขาก็สวมเครื่องป้องกัน กายของเขาแข็งร้อนตื่นเร่าด้วยความกระสันอยาก อาจเพราะตั้งแต่ป่วยจนพักฟื้นที่บ้านเขาขาดเซ็กซ์มานานแรมเดือน กลิ่นกายสาว รสชาติหอมหวานติดลิ้นของเธอทำให้เขาอดใจไม่ไหวอีกต่อไป
เขาสวมเครื่องป้องกัน ก่อนที่จะแยกเรียวขาของเธอออก ขาอวบขาวผ่องราวหยวกกล้วยทำให้เขาต้องก้มลงไปจุมพิตอย่างหักห้ามใจไม่ไหว ซึ่งเขาไม่เคยทำเช่นนี้กับหญิงใดมาก่อน
กลีบสวาทของเธอปิดสนิทจนเขานึกสงสัยไม่น้อย เด่นคุณใช้นิ้วแยกกลีบฉ่ำของเธอออก เห็นว่าภายในแดงฉ่ำหอมกรุ่น ส่งกลิ่นยั่วยวนมาหาเขา ชายหนุ่มไม่รอช้าที่จะถูไถส่วนปลายของความแข็งแกร่งกับร่องเสียวของเธอ
“อ๊า...” เธอครางออกมาเสียงสั่นรัว ก่อนที่จะนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ
“คุณไม่เคยเหรอครับ” เด่นคุณเอ่ยถาม แต่ไม่ได้รับเสียงตอบรับอันใด เขาก็อัดกายเข้าไปหาเลขาสาวด้วยความเสียวสะท้าน ในเวลานี้เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องสอดแทรกกายเข้าไปหาเธอ เพราะเธอใช้ขาทั้งสองโอบรัดสะโพกสอบของเขาเอาไว้ยิ่งกว่างูรัด
กายที่เสียดสีกับร่องฉ่ำหยาดเยิ้ม กลีบสวาทที่รัดเขาเอาไว้ทุกทิศทาง ทำให้เขารู้สึกเสียวซ่านจนต้องกระแทกกายเข้าไปในร่องของเธอซ้ำๆ
- ผู้เขียน
