หลังจากที่หลับนอนด้วยกันวันนั้น ผมเพียงแค่ซื้อตุ๊กตาหมีตัวใหญ่มาปลอบใจ แต่ก็ไม่เคยแยแสน้ำผึ้งอีกเลย ก็บอกแล้วไงว่าผมไม่แคร์เธอ
คืนวันนั้นสำหรับเธอ ผมคงเหมือนผู้ชายในฝัน ผู้หญิงทุกคนที่ผมหลับนอนด้วยต่างก็พูดแบบนี้กันทั้งนั้น แต่เมื่อทุกอย่างผ่านพ้นไป ความจริงก็คือความจริง เธอเป็นเพียงแค่คนที่ผมเลือกให้มาตั้งครรภ์ให้ก็แค่นั้น
“เธอเป็นแค่ที่อยู่อาศัยของลูกเขา เข้าใจไหมน้ำผึ้ง เลิกเพ้อได้แล้ว”
“...”
“คุณหมี...ผึ้งควรทำยังไงดี ผึ้งไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย”
เสียงของคนน้อยใจพูดฟ้องตุ๊กตาที่มีกล้องและเครื่องดักฟังสอดแนมอยู่ ตุ๊กตาหมีคงเป็นเพื่อนที่คอยรับฟังเธอเสมอ แม้จะไม่สามารถตอบโต้กลับไปได้ แต่น้ำผึ้งก็คงสบายใจที่ระบายหลาย ๆ เรื่องกับมัน ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ดี เพราะไม่ว่าเธอจะฟ้องอะไรตุ๊กตาหมี ผมก็ได้ยินทุกอย่างที่เธอพูดทั้งหมด
หึ...ช่างน่าขำเสียจริง ๆ ผมยังคงใช้ชีวิตอย่างปกติ มีแต่เธอ
