“แปลกใจรึที่ลูกศิษย์ข้ารอดมาได้จากกระประลองนี้นะ อย่าคิดนะว่าข้าไม่รู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นฝีมือเจ้านะเจ้าเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม” คารัสพูดจบก็เดินออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
สิ้นเสียงของของชายชราคานาบัสก็ทำหน้าตึงทันทีเมื่อได้ยินในสิ่งที่ชายชราพูดข้างหูของตน เมื่อคารัสที่เห็นสีหน้าของชายอีกคนที่แสดงสีหน้าแปลกใจในสิ่งที่เขาพูด ชายก็ยกยิ้มที่มุมปากทันที่ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินออกไปทั้งแบบนั้นทรามกลางความสับสนของคานาบัส
“ม ไม่มีทาง เจ้านั้นรู้ได้ยังไงว่าเป็นเรา” คานาบัสพูดกับตัวเองเสียงเบา
6 ชั่วโมงก่อนหน้านั้น
หลังจากเหล่าบรรดาอาจารย์ทั้งหลายเลิกการประชุมแล้ว คานายัสที่ยังมีสีหน้าไม่สบอารมณ์กับการประชุมภายในห้องประชุมอยู่ เมื่อเลิกการประชุมคานาบัสก็รีบตรงไปหากลุ่มลูกศิษย์ทันที
“อาจารย์มาแล้ว” เสียงของชายหนุ่มภายในห้องตะโกนให้คนอื่นๆในห้องชมรมหันมาสนใจ
“เป็นยังไงบ้างครับ ชมรมบ้านั้นเป็นยังไ
