หลังจากที่ขายของที่เตรียมเอาไว้หมดแล้วจิมก็ให้เด็กในชมรมเก็บของที่เหลือให้หมดแล้วกลับไปที่ชมรมเพราะของที่ต้องเก็บก็มีแค่ผ้าปูพื้น ตะกร้ากับของไม่กี่อย่าง ทำให้จิมที่มีเวลาเดินเที่ยวเล่นอย่าสบายใจได้ก่อนที่จะไปหาครอบครัวของเขาที่ห้องชมรม อันที่จริงพวกเขาคงยังไปไม่ถึงห้องชมรมเพราะพวกเขาอาจจะยังเดินเล่นหรือไม่ก็ทักทายคนนั้นคนนี้อยู่ก็ได้ เพราะพ่อของเขาเป็นถึงเจ้าเมืองหรือก็เหมือนดยุกหรืออะไรพวกนี้นั้นแหละ ทำให้จิมคิดว่าภายในงานอาจจะมีคนรู้จักครอบครัวของเขาเยอะเป็นพิเศษนั้นเป็นเหตุที่ทำให้จิมไม่อยากไปกับพวกเขาก่อนเพราะรู้ว่าต้องเจอกับคนอื่นๆที่เขาต้องไปทักทายพูดคุยกับคนที่เขาไม่แม้แต่จะรู้จัก
จิมเดินมาเรื่อยๆอย่างสบายใจเดินไปร้านนู้นบ้าง ร้านนี้บ้างอย่างสนุกกับการใช้เงินจนข้าวของเต็มมือจนไม่มีมือหรือนิ้วว่างพอที่จะหิ้วของที่จิมซื้อมาหมดทุกอย่างทั้งมือข้างซ้ายและขวามีถุงสำภาระอยู่เต็มไปทุกที่
