“เดี๋ยวก็จบแล้วละฮะ ไม่ต้องเป็นห่วงไม่ตายแน่ฮะเชื่อใจได้เลย” (^_^)
จิมพูดเหมือนเป็นเรื่องง่ายให้เวเกอร์ฟังจนเจ้าตัวที่ไม่ทันได้สนใจถึงการขยับของต้นอสูรเลยแม้แต่น้อย แต่พอจะขยับหนีก็รู้สึกถึงขาเที่ไม่ขยับไปไหนได้เลยจึงก้มลงไปมอ
จนพบว่ามีหญ้าหนามสีเขียวอ่อนกำลังพันที่บริเวณขาและท้าของเขาอยู่ เขาจึงเงยหน้าขึ้นก็รู้ว่าเป็นฝีมือของคู่ต่อสู้ของตัวเองและพยายามที่ขยับหนีแต่ก็ไม่ทัน และเขาในตอนนี้ก็ไม่สามารถให้ธาตุของตัวเองได้เพราะร่างกายของเขาใช้มาเกิดขีดจำกัดแล้ว เวเกอร์ที่ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้เลยจึงยกยิ้มให้กับตัวเองที่ประมาณมากเกินไป ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้าจะมีความสามารถมากขนาดนี้
เมื่อเขาเห็นว่ากิ่งและปลายแหลมของมันใกล้เข้ามาทางเขาอย่างรวดเร็ว เขาที่ทำอะไรไม่เลยจึงหลับตายอมรับชะตากรรมที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ เพราะในการประลองจะไม่มีคนเข้ามาห้ามแต่อย่างใดเจ็บคือเจ็บบ้างคนก็ถึงกับต้องรักษาอาการเจ็บไป
