“แกล้งคนอื่นบ่อยล่ะสิท่า ถึงไม่มีใครอยากอยู่เป็นพี่เลี้ยงของตัวเอง แบบนี้ต้องเจอฝ่ามือของน้าพีชสักครั้งสองครั้งแล้ว”
ธัญพิชชาขู่ฟ่อ ขณะเดินเข้าหาก็ตีสีหน้าขึงขังทำท่าจะตีราฟาลจริงๆ เริ่มฉุกคิดได้ว่าที่มาดามเกรซต้องควานหาพี่เลี้ยงไกลถึงต่างแดน ก็คงเป็นเพราะความแสบทรวงของหลานชายนั่นแหละ ที่ทำให้ใครๆ ก็อยู่ดูแลราฟาลไม่ได้
ทางด้านราฟาล พอเห็นพี่เลี้ยงสาวที่ตนเองแกล้งเรียกว่าป้าพีช กำลังเดินเข้าใส่ด้วยสีหน้าบึ้งตึงก็ชักจะแหยง แต่กระนั้นก็ยังทำใจกล้าเตรียมคว้าหมอนมาขว้างปาใส่อีกฝ่าย แต่ก็ถูกธัญพิชชาตวาดห้ามอีกครั้ง
“อ่ะๆ ถ้าโยนหมอนใส่น้าพีช รับรองได้เลยว่าคุณราฟาลต้องถูกตีแบบคูณสองแน่”
คราวนี้ธัญพิชชาไม่ได้ขู่แต่ปาก หากราฟาลอาละวาดโยนข้าวของใส่ เธอก็จะจัดการเด็กดื้อเอาแต่ใจตัวเองอย่างราฟาลด้วยวิธีการตีจริงๆ
“นางยักษ์! ใจร้ายชะมัด”
ราฟาลตะคอกใส่ ก่อนจะโยนหมอนทิ้งข้างลำตัว เมื่อเห็นว่าธั
