บทที่ 17

1499 คำ

คีธเอ่ยยิ้มๆ ไม่ได้หวาดกลัวดวงตากลมโตที่จ้องมองราวกับจะกินเลือดกินเนื้อของเขา และพอได้ต่อล้อต่อเถียงกับหญิงสาวในอ้อมแขน ก็ชักจะสนุกเข้าไปทุกที ยิ่งเห็นใบหน้างามลออแดงซ่านเพราะความโกรธขึง ก็ยิ่งถูกใจ อยากเห็นสีหน้าแบบนี้ไปเรื่อยๆ “ลองชิมสิ พีชจะให้สามีพีชยิงคุณให้ตายเหมือนหมาข้างถนนไปเลย” ธัญพิชชาขู่เสียงลอดไรฟัน ใบหน้างามแดงจัด ดวงตากลมโตจ้องมองเขม็ง หากสามารถลงทัณฑ์อีกฝ่ายให้แดดิ้นด้วยดวงตาคู่นี้ได้ เธอคงทำไปนานแล้ว รอยยิ้มแห่งความขบขำระบายอยู่ทั่วใบหน้าคมเข้ม ดวงตาสีสนิมไหวระริกด้วยความขบขำกับคำขู่ ก่อนที่เจ้าตัวจะเอ่ยตอบกลั้วหัวเราะ “ยอมทุกอย่าง เพื่อแลกกับจูบหวานๆ” ธัญพิชชาตีหน้าเง้า ไม่เข้าใจว่าคีธจะตอแยกับเธอทำไมกัน และเขามักจะทอดมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ แถมยังส่งกระแสบางอย่างให้กายเธอสั่นสะท้านในทุกนาทีที่มองสบตากัน ซึ่งเธอไม่ชอบเอาเสียเลย เพราะมันกำลังทำให้เธอเสียการควบคุมตัว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม