บทที่ 15 จากลาอีกครั้ง
เมื่อเฟยเฟยได้ยินข่าวว่าหลี่อวิ๋นต้องออกไปรบอีกครั้ง หัวใจของนางก็รู้สึกหน่วงขึ้นมาอย่างไม่อาจห้ามได้
ถึงแม้จะรู้ดีว่าในฐานะของกุ้ยเฟย การแสดงความกังวลอย่างเปิดเผยต่อรัชทายาทของแผ่นดินนั้นไม่เหมาะสม ทว่าส่วนหนึ่งในใจกลับบีบคั้นจนทำให้หญิงสาวต้องหาทางส่งความรู้สึกนี้ออกไปให้อีกฝ่ายได้รับรู้
เฟยเฟยรีบเขียนข้อความสั้น ๆ ลงในจดหมายด้วยมือที่สั่นเล็กน้อย ก่อนจะมอบมันให้กับจูหลิงสาวใช้ที่อยู่เคียงข้างนางมาตลอด “จูหลิง ช่วยส่งจดหมายฉบับนี้ไปให้...องค์ชายด้วย…แต่ระวังอย่าให้ใครจับได้เด็ดขาดเข้าใจไหม”
“พระสนม” จูหลิงมองนายหญิงของตัวเองด้วยสายตาไม่เข้าใจ แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นนางก็รับจดหมายมาจากมือของหญิงสาว
เฟยเฟยมองตามหลังนางกำนัลของนางที่ต้องทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ ออกไปจากตำหนักก็คิดในใจว่า บางทีความรู้สึกของนางที่มีต่อหลี่อวิ๋นคงลึกซึ้งเกินกว่าที่จะมองข้ามไปเสียแล้ว
เฟยเฟยร
