“เกลียดอางั้นหรือ?”
เสียงต่ำลึกนั้นคือสัญญาณอันตราย
“แน่ใจตัวเองแค่ไหนเชียวที่พูดออกมา”
ปัญจมาไม่มีเวลาคิดหาคำมาตอบ หล่อนไม่ทันแม้แต่จะกระพริบตาด้วยซ้ำ ดวงตาเปล่งประกายวับอย่างเกรี้ยวกราด ก็เลือนไปทันทีที่ริมฝีปากนุ่มแน่น ไม่หยุ่นเหมือนริมฝีปากผู้หญิง กดลงมาบนปากเผยอค้างของหล่อน
“อากัณห์...” หล่อนดิ้น พยายามส่ายหน้าหนี เพราะไม่ต้องการจูบเนื่องจากความโกรธของชายหนุ่ม แต่ก็ถูกตรึงมั่นคงด้วยอุ้งมือกระด้างที่กดกระชับเข้ากับท้ายทอย
“อย่าทำอย่างนี้... ปล่อยแจ้” เสียงหล่อนขาดเป็นห้วงๆ เข้ากับจังหวะที่เขาจูบแล้วถอย
“ไม่ปล่อย... มาลองพิสูจน์กันดูทีรึ ว่าแจ้เกลียดอาหรือต้องการอากันแน่”
เสียงกระซิบแหบห้าวสั่นสะเทือนหัวใจสาว
หล่อนควรจะผลักเขา ไม่ใช่ขยับมือขึ้นโอบรอบคอแข็งแรง เมื่อจู่ๆ จูบดุเดือดเปลี่ยนเป็นจุมพิตนุ่มนวล แต่ก็เต็มไปด้วยความเ
