“เยอะแยะไปเหตุผล หนึ่งละ อาเห็นว่าไม่เหมาะสม เพราะที่จะไปกันนี่ก็คงจับคู่ใครคู่มันไปเป็นกลุ่ม แต่นั่นน่ะไม่ช่วยอะไรได้หรอก สรุปว่าไปกันอย่างนั้น ทั้งบรรยากาศ และอาจมีเครื่องดองของเมาเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย โอกาสจะทำอะไรไม่เหมาะไม่ควรก็คงจะเกิดขึ้นง่ายๆ บนความไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ ปล่อยให้อารมณ์ชั่ววูบนำไป จากนั้นก็คงมานั่งเสียใจ นึกเสียดายตัวภายหลัง ซึ่งมันก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว”
“อากัณห์ดูถูกเพื่อนๆ ของแจ้ ดูถูกแจ้ด้วยนะนั่น!”
อกัณห์ไหวไหล่ ไม่สนใจน้ำเสียงขุ่นขึ้งที่กลับมาอีกครั้ง
“เพราะดูไม่ผิดนะสิ อาถึงไม่อนุญาตให้แจ้ไป” เขาพูดเสียงเรียบ “ถ้ามีผู้ปกครอง หรือญาติผู้ใหญ่ไปด้วยอาอาจจะยอมพิจารณา”
ปัญจมาไม่กล้าบอกว่า มีเหมือนกัน แต่...อีกแหละ ในสายตาของเขา คงไม่เห็นว่าคนหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ อย่างตรีทศยุทธ์ เป็นผู้ใหญ่แล้วแน่ๆ ถึงบอกไปก็คงไม่ส่งผลใดๆ ขึ้นมา นอกจากว่าเขาจะยังยืนยันคำตอ
