Episode 6
1463 คำ
Episode 6
"ยัยตัวแสบ ปล่อยให้ฉันรอที่โรงเรียนตั้งหลายชั่วโมงนะ" เสียงทุ้มต่ำของไรเฟิลเอ่ยออกมาอย่างไม่พอใจฉันทันทีเมื่อเห็นว่าฉันมาเดินเที่ยวเล่นอยู่กับเพื่อนชายของตัวเอง ทำไมเขาต้องโมโหแบบนี้ด้วยอะ
"นะ...นายมาทำอะไรที่นี่เหรอ " ฉันเบี่ยงเบ็นประเด็นทันทีก่อนจะเหลือบสายตาไปมองเจแปนที่มองฉันกับไรเฟิลอย่างงงๆ อย่าเข้าใจผิดนะเจแปนนี่ไม่ใช่แฟนของฉัน เป็นแค่คุณลุงแก่ๆก็เท่านั้น
"อย่ามาโมเมเมลโล่ ทำไมเธอเลิกเรียนเร็วแล้วไม่บอกฉัน!" ไรเฟิลกัดฟันพูดกับฉัน ดูก็รู้เลยว่าเขาอารมณ์เสียแค่ไหนที่ฉันไม่ได้บอกเขาว่าฉันเลิกเรียนเร็วกว่าปกติ ฮือออ! ก็ถ้าบอกเขาแล้วฉันจะได้มาเที่ยวแบบนี้กับเจแปนเหรอ
"กะ....ก็ฉันไม่มีเบอร์นายเลยโทรบอกไม่ได้ " ฉันบอกออกมาอย่างเฉไฉสุดๆ
"ฉันจำได้ว่าฉันให้เบอร์ ให้ไลน์ ให้เฟส ให้ไอจีเธอไปหมดทุกอย่างแล้ว *" ไรเฟิลเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ดุดันมากกว่าเดิม เออ... ลืมไปเลยว่าเขาเคยจดการติดต่อของเขาทุกอย่างให้ฉันหมดเลยนี่หว่า แต่ตอนนั้นไม่ได้สนใจนี่นา
"กะ...ก็ฉันลืมนี่นาเลยไม่ได้บอกอะ " ฉันแถออกมารอบที่สอง แต่มันดูฟังไม่ขึ้นเท่าไหร่เลย
"ใครเหรอเมลโล่?" เจแปนที่ยืนดูพวกเราสองคนคุยกันอยู่เนิ่นนานเอ่ยถามขึ้นมาแบบอยากรู้อยากเห็น ดีใจจังที่เจแปนสนใจฉันด้วย
"คุณลุง... อะ...เอ้ย! เพื่อนของพี่สาวฉันเอง" ฉันบอกออกมาพร้อมกับยิ้มแหยๆ เกือบพูดความในใจออกไปซะแล้วสิ
"อ่อ... ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" เจแปนบอกกับไรเฟิลยิ้มๆ
"เมลโล่ กลับบ้านได้แล้ว" ไรเฟิลไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรเขาลากแขนฉันออกไปทันที ฮะ...เฮ้ย! นี่ฉันยังไม่บอกลาเจแปนสุดที่รักของฉันเลยนะ!
"เจแปนไว้เจอกันพรุ่งนี้น้าาาา" ฉันตะโกนบอกเขา เจแปนยิ้มให้ฉันเล็กน้อยก่อนจะเดินไปทางอื่น ฮื้ออออ ส่วนฉันก็โดนลากมาขึ้นรถของเขาแล้วไงละ! ทำไมเขาต้องเข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉันด้วยเนี่ย
"ทำไมเธอไม่บอกว่าฉันเป็นแฟนเธอ" ไรเฟิลเอ่ยขึ้นทันทีหลังจากที่สตาร์ทรถขับออกไป
"แล้วทำไมฉันต้องบอกว่านายเป็นแฟนฉันด้วยอะ" ฉันถามย้อนเขาไป แค่แฟนจอมปลอมเฉยๆทำไมฉันต้องไปป่าวประกาศให้คนอื่นรู้ด้วย
"ก็เธอคบกับฉันอยู่ แล้วก็อย่าลืมเรียกฉันว่าพี่ " ไรเฟิลเอ่ยสั่งฉันทันที บ้าอำนาจชะมัด
"ค่ะๆพี่ไรเฟิลสุดหล่อออ"
"เออ ดีมาก..." เขาบอกเสียงเบาๆ แหน่ะๆ ฉันแอบเห็นเขาหน้าแดงหน่อยๆนะ เขินละสิ
"ถ้าเธอจะไปไหนโทรบอกฉันด้วยก็ดี ฉันเป็นห่วง..." จู่ๆไรเฟิลก็เอ่ยขึ้นมา ฉันได้แต่พยักหน้าให้เขา
"แล้วผู้ชายคนนั้นเพื่อนเธอเหรอ"
"อืม เพื่อน " ฮืออออ ใช่สิ ฉันกับเจแปนมันก็เป็นได้แค่เพื่อนกัน อยากบอกว่าเป็นสามีในอนาคตจังเลยค่ะ
"รู้ไหมว่าอย่าไปเที่ยวไหนกับผู้ชายสองคน มันอันตราย ถึงจะเป็นเพื่อนกันก็เถอะ" ไรเฟิลเอ่ยดุฉันหน่อยๆ เขาทำตัวเหมือนจะเป็นพ่อคนที่สองฉันแล้วอะ
"ทีนายยังไปเที่ยวกับพี่โมเน่ต์สองคนได้เลย" ฉันบอกออกมาตามตรง
"คิดจะยอกย้อนฉันงั้นเหรอ "
"เปล่าซะหน่อย หนูแค่พูดลอยๆเอง " ฉันบอกก่อนจะมองไปทางหน้าต่าง ใกล้จะถึงบ้านฉันแล้ว
"เออ... ฉันลืมบอกเธอไป ตั้งแต่พรุ่งนี้ฉันจะไปรับไปส่งเธอนะ ห้ามตื่นสายละ!" ไรเฟิลเอ่ยสั่งฉันทันทีก่อนจะรีบขับรถออกไปเมื่อส่งฉันถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว เป็นแฟนเขาต้องโดนเขาตามดูแลขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ฉันละเพลียจริงๆ
"ฮื้อออออ โจทย์เลขยากชะมัด ค่อยไปลอกไอติมพรุ่งนี้ดีกว่า" ฉันเอ่ยบ่นออกมาทันทีเมื่อหมดกำลังใจที่จะทำการบ้านแล้ว แถมตอนนี้ก็ห้าทุ่มจะเที่ยงคืนแล้วด้วย รีบนอนดีฟ่าาาา
ตึ้งงงงงง ตึ้งงงงงง
จู่ๆก็มีเสียงไลน์ดังขึ้นจากโทรศัพท์ของฉันพร้อมกันสองห้องแชท ไลน์นึงที่เด้งขึ้นมาก็คือของไรเฟิล ส่วนอีกไลน์นึงก็คือของเจแปน เห็นแบบนี้แล้วรู้ได้เลยใช่ไหมละว่าฉันจะเลือกตอบใคร
ก็ต้องเจแปนอยู่แว้วววว แล้วเขาไลน์มาหาฉันดึกๆดื่นๆแบบนี้มีอะไรรึเปล่าน้าาา
Japann : เมลโล่
Japann : นอนยัง
Melloww : ยังงงง
Melloww : มีอะไรรึเปล่า
Japann : ป่าวหรอก
Japann : แค่จะมาบอกว่า
Japann : ฝันดีนะ
Japann : ^^
หลังจากที่ฉันคุยไลน์กับเจแปนแล้วบอกลากันเสร็จเรียบร้อย โอ๊ยยยย! ฉันละแทบจะเป็นบ้าาา เขาบอกฝันดีฉัน คืนนี้ฉันคงจะนอนหลับฝันดีมากๆแน่นอนอะ เขินชะมัด เจแปนบอกฝันดีช้านนน
วันรุ่งขึ้น...
"ชักช้าจังว่ะเมลโล่!" ไรเฟิลตะโกนว่าฉันทันทีที่ฉันก้าวขาเดินออกมาจากบ้าน อะไรกันอะ แค่ช้านิดๆหน่อยๆทำเป็นบ่นไปได้ แล้วฉันก็ไม่ได้ขอด้วยว่าให้เขามารับมาส่งฉันไปโรงเรียน -.-
"ทำไมเมื่อคืนไม่ตอบไลน์ฉัน" ไรเฟิลเอ่ยขึ้นมาทันทีเมื่อฉันเข้ามาในรถ
"ฉันง่วงขี้เกียจตอบ" ฉันบอกออกมาตามตรง หลังจากที่ฉันคุยกับเจแปนเสร็จฉันก็ล้มตัวนอนทันที แถมเมื่อคืนยังฝันดีสุดๆไปเลยด้วย ฝะ...ฝันว่าฉันจูบกับเจแปนนะสิ กรี๊ดดดด อยากให้เป็นเรื่องจริงจัง
จุ๊บ!
ฉันตาเบิกกว้างทันทีเมื่อรู้สึกว่าริมฝีปากของใครบางคนกำลังสัมผัสกับริมฝีปากของฉัน ระ...ไรเฟิลจุ๊บฉัน!!! ถะ...แถมเหมือนจะรู้สึกว่าลิ้นร้อนของเขานกำลังเข้ามาในโพรงปากของฉันด้วยสิ บะ...แบบนี้มันเรียกว่าจูบแบบสอดลิ้นรึเปล่า
"อะ....อื้ออออ อ่อยยยย" ฉันร้องออกมาเมื่อรู้สึกว่าไรเฟิลจูบฉันแรงขึ้นกว่าเดิม ลิ้นร้อนของเขาเกี่ยวตวัดลิ้นเล๋็กของฉัน ก่อนจะขบเม้มริมฝีปากฉันเบาๆ เมื่อฉันรู้สึกหายใจไม่ออกเขาถึงยอมผละออกมา
"หึ จำไว้ ถ้าไม่ตอบไลน์ฉันจะต้องโดนแบบนี้" ไรเฟิลเหยียดยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ ก่อนจะใช้นิ้วโป้งเช็ดคราบน้ำลายที่ติดริมฝีปากฉัน
"นะ....นาย!!!" ฉันกำหมัดแน่นอย่างโมโหที่เขาขโมยจูบแรกของฉันไป จูบที่ฉันคิดว่าจะมอบให้กับเจแปนโดนเขาช่วงชิงไปแล้ว
"อย่าลืมนะครับน้องเมลโล่ ถ้าไม่เชื่อฟังพี่จะไม่หยุดอยู่แค่นี้แน่ๆ " ไรเฟิลเอ่ยอย่างขำๆก่อนจะลูบหัวฉันอย่างเอ็นดูแล้วขับรถออกไปทันที
เมื่อไหร่จะครบ1เดือนสักทีนะ ฉันจะได้เลิกเป็นแฟนจอมปลอมของเขาซะที!
ในที่สุดเขาก็ขับรถมาถึงโรงเรียนของฉันแล้ว ระหว่างทางเขากับฉันก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกเลย เพราะตั้งแต่เขาจูบฉันฉันก็รู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองมันร้อนผ่าวอยากที่จะจ้องมองเขาได้ ฮื้อออ ลืมๆมันไปซะเถอะเมลโล่ แค่จูบเองงง
"นี่ ไม่คิดจะบอกลาฉันหน่อยเหรอ" จู่ๆไรเฟิลก็ดึงแขนฉันเอาไว้ขณะที่ฉันกำลังจะเปิดประตูรถลงไป
"บอกลา?" ฉันขมวดคิ้วอย่างงงๆ ก่อนจะอ๋อขึ้นมาทันที
"ไปละบาย"
"ไม่ใช่แบบนี้ดิ...." ไรเฟิลพึมพำออกมาก่อนจะดึงแขนฉันทำให้ตัวฉันเซไปทางฝั่งของเขา
จุ๊บ!
"ตั้งใจเรียนนะครับที่รัก "
"นะ...นาย ฮึ้ย!!!" ฉันหน้าแดงแจ๋ขึ้นมาทันที ก่อนจะรีบลงจากรถเขาไปทันที ถ้าเขาเห็นว่าฉันหน้าแดงอีกละก็มีหวังโดนล้อแหงๆ ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ ไม่กลัวหรอกแค่จูบ
ตะ....แต่ว่า มะ...เมื่อกี้เขาจุ๊บปากฉันอีกแล้ว ไอ้ปีศาจจอมขโมยจูบเอ้ยยยย
- ผู้เขียน
