Chapter 6. ไม่ได้รักแค่ติดใจ/3
1459 คำ
“มาฉันจะอุ้มไปส่งเอง” โดมินิกยิ้มใส่ตาโตๆ ของสาวน้อย “ไหนๆ เราก็จะเป็นคู่หมั้นกันในวันพรุ่งนี้แล้ว ฉันก็จะขอดูแลเธอในฐานะนั้นล่วงหน้าแล้วกันนะ”
พูดจบเขาก็อุ้มพาว่าที่คู่หมั้นต่างวัยเดินตรงไปยังวิลล่าที่พักทันที ไม่เปิดโอกาสให้สาวน้อยได้ปฏิเสธ และถึงปฏิเสธคนอย่างโดมินิก กอนซาเลส ก็ไม่มีทางยอมทำตาม
“ถึงแล้วเปิดประตูสิ” เขาอุ้มร่างบางมาถึงหน้าประตูห้องพัก
“หนูทำกุญแจหาย มันคงตกน้ำไปเมื่อกี้” นภัสรดายิ้มแห้งๆ
คิ้วดกหนายกขึ้นสูง ขณะมองหน้าสาวน้อยอย่างระอา
“โตแต่... นม มันสมองไม่พัฒนาหรือไง ใครเขาเล่นน้ำแล้วเอากุญแจลงไปด้วย เฮ้อ...”
เขามองทรวงอวบใหญ่เกินตัวของสาวน้อยแล้วกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ จนต้องเปลี่ยนจุดโฟกัสไปที่ใบหน้าอ่อนใสแทน
“ก็หนูกลัวลืมนี่ เลยพกติดตัวไว้”
สาวน้อยแก้ตัวแบบเอาสีข้างเข้าถู แถไปแบบน้ำขุ่นๆ ชวนให้คนฟังรู้สึกหมั่นไส้แกมระอา
“แบบนี้จะเข้าห้องพักยังไง เปียกทั้งตัวแบบนี้เดี๋ยวเป็นหวัดกันพอดี”
“บ่นเป็นคนแก่เลย ก็มันหายไปแล้วจะให้ทำยังไง” ใบหน้างามเริ่มบึ้งเมื่อโดนคนแก่กว่าตำหนิ
“ทำผิดไม่ยอมรับผิดยังมาแถมาเถียงอีก” โดมินิกตาลุกวาบ
“ปล่อยหนูลงเลย หนูจะไปให้คนของรีสอร์ตเขาเอาลูกกุญแจสำรองมาเปิดห้องให้”
นภัสรดาดิ้นรนจะลงจากอ้อมแขน นั่นทำให้คนอุ้มรู้สึกโมโห เจ้าหล่อนช่างยั่วโมโหเก่งนักเมื่อกี้ก็ยังน่ารักดี ตอนนี้กลับน่าตีเสียได้
“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันจัดการให้ ตอนนี้ไปที่วิลล่าของฉันก่อน” เขาหมุนตัวอุ้มคนดื้อพาเดินไปยังวิลล่าส่วนตัวของเขาที่อยู่ไม่ไกลกัน
“ไม่ ไม่ ไม่นะ หนูไม่ไป”
ร่างเล็กดิ้นหนีไม่ยอมไปด้วย ทั้งหยิกทั้งข่วนจะลงให้ได้ แต่คนตัวโตกว่าไม่ยอมปล่อย เมื่อดิ้นหนักเข้าก็เลยโดนจับพาดไหล่แบกไปแทนการอุ้ม แต่สาวน้อยเจ้าปัญหายังออกฤทธิ์ไม่เลิกรา
เผียะ เผียะ !!!
ฝ่ามือหนาฟาดลงบนบั้นท้ายไปสองเผียะ คนโดนตีชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะแผดเสียงร้อง
“โอ๊ย ! เจ็บนะตาลุงบ้า มาตีหนูทำไม”
“ก็ตีให้หยุดดื้อน่ะสิ นี่แน่ะ ถ้าดื้ออีกจะโดนมิใช่น้อย”
โดมินิกฟาดไปอีกเผียะ พลางหัวเราะชอบใจเมื่อสาวน้อยหยุดดิ้นไม่ต่อคำอีก เขาพาเธอมาจนถึงวิลล่าแล้วเปิดประตูเข้าไปด้านใน ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องนอน เลยไปยังห้องน้ำพลางวางร่างเด็กดื้อลงในอ่างอาบน้ำ ชายหนุ่มหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นหน้าบูดบึ้งของเธอ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า... โดนตีแค่นี้ ทำหน้าอย่างกับโดนข่มขืนมา”
ใบหน้าบูดงอง้ำกว่าเดิม “ลองให้หนูตีลุงคืนไหมล่ะ จะได้รู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน” เจ้าตัวเถียงกลับ กำหมัดเตรียมสวนคืน ดวงตากลมโตถลึงเข้าใส่อย่างมีโมโห
“อย่าคิดนะ ถ้าตีฉันฉันจะตีคืน” เขายกนิ้วชี้ส่ายไปมา ทำตาดุใส่เด็กดื้อ
นภัสรดาเบ้ปาก “เชอะ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย ผู้ชายดีๆ ที่ไหนเขามาตีผู้หญิง” เธอยังว่าเขาอีก
“ไม่ให้ตี งั้นจะจูบแทนดีไหม เวลาเธอดื้อมากๆ ฉันก็จะลงโทษเธอด้วยการจูบ โอเคไหม”
เขายื่นหน้าเข้ามาหา เป่าลมใส่หน้าคนตัวเล็กกว่า ที่ทำหน้าตาตื่นเอนหน้าหนี
“หนูไม่ยอมให้ลุงทำแบบนั้นเป็นครั้งที่สองแน่ ไอ้จูบห่วยๆ ของคนแก่น่ะ หนูไม่ปลื้ม” ขนาดกลัวจนตัวสั่น ยังไม่วายปากดี ยั่วโทสะคนแก่กว่าให้ปะทุขึ้น
“ว่าอะไรนะยายเด็กบ้า เธอหาว่าจูบฉันห่วย เคยจูบกับใครมาก่อนหรือไง ถึงได้ว่าฉันแบบนั้น” มือหนาขยุ้มหัวไหล่เต็มแรง จ้องหน้าสาวน้อยปากกล้าด้วยสายตาคมดุ
ว่าอะไรไม่โกรธเท่าว่าเขาจูบห่วย ถ้าจูบเขาห่วยจริงทำไมถึงได้ตัวอ่อนระทวยให้เขาจูบอยู่ตั้งนาน
“ตัวเองห่วยก็ยอมรับว่าห่วยสิ” นภัสรดานิ่วหน้าด้วยความเจ็บ แต่ยังปากดีโต้กลับ
“นอกจากแก่ เซ็กส์เสื่อมแล้ว จูบก็ห่วยแตก แถมยังนิสัยไม่ดีชอบรังแกเด็ก มิน่าถึงได้ไม่มีใครเอา ถูกผู้หญิงทิ้ง”
ดวงตาคมลุกวาบทอประกายกล้าด้วยความโกรธ เมื่อถูกว่ากระทบจุดเจ็บ
“ยายเด็กบ้า บังอาจมาว่าฉันเหรอ ได้เลยฉันจะพิสูจน์ให้ดูว่าฉันเป็นอย่างที่เธอพูดหรือเปล่า”
เขากระชากร่างบางเข้าหา ก้มลงปิดปากอิ่มแดงนั้นด้วยจุมพิตดุดัน เพียงแค่ริมฝีปากสัมผัสก็ไม่อาจหยุดยั้งอารมณ์ที่พุ่งแรงได้ โดมินิกพาตัวเองเข้ามาอยู่ในอ่างอาบน้ำด้วยกัน ร่างหนาบดเบียดจนร่างเล็กอิงแนบกับขอบอ่าง เขาจูบดูดดึงความหวานหอมของสาวน้อยแสนบริสุทธิ์ราวกับภมรหนุ่มดูดกลืนน้ำหวานจากดอกไม้แรกผลิ จากนาทีแรกตั้งใจลงทัณฑ์ ทว่านาทีต่อมากลับเปลี่ยนเป็นมอบความอ่อนหวานให้เธอแทน
นภัสรดาจิกเล็บบนบ่าหนา จูบของเขาทำให้เธอหูอื้อตาลายสมองหยุดสั่งการไปชั่วคราว สาวน้อยเบียดร่างเปียกชื้นแนบชิดร่างหนาอย่างลืมตัว เผยอปากให้เขาเข้าไปกวาดต้อนความหวานภายในโพรงปากเล็ก ลิ้นน้อยพันเกี่ยวกับเรียวลิ้นใหญ่ของผู้ชายมากวัยและมากประสบการณ์ เขาทำให้เธอลืมตาไม่ขึ้นและสูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง พลังชีวิตคล้ายถูกเขาสูบกลืนไปจนแทบหมดตัว
“ถึงกับตัวอ่อนระทดระทวยเลยเหรอ ยายเด็กดื้อ”
ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้ม ดวงตาสีสนิมเหล็กทอดมองใบหน้าแดงจัดของว่าที่คู่หมั้นวัยทีนอย่างเอ็นดู อารมณ์กรุ่นร้อนด้วยแรงโทสะจางหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ตอนนี้เขารู้สึกสดชื่นกระปรี้กระเปร่าเหมือนได้ชาร์ตพลังแบบเร่งด่วน ดวงตาคมหลุบมองริมฝีปากสีแดงสดที่ตอนนี้เริ่มเจ่อเล็กน้อยจากฤทธิ์จูบของเขา มันยังเย้ายวนใจอยู่ดี
น่า... จูบอีกสักหน
“หนูหนาว...”
ใบหน้าเล็กหันไปมองฝาผนังหลบสายตาคม ร่างกายสั่นเทิ้มในอ้อมแขนแข็งแกร่งที่ไม่ยอมผละห่าง กายหนาเปียกชื้นพอกัน แต่กระไออุ่นจากร่างของเขากลับร้อนกว่าร่างเล็กๆ ของเธอหลายเท่า สาวน้อยเม้ม ริมฝีปากที่บวมเจ่อของตัวเอง จุมพิตของเขาทำให้เธอแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง แบบนี้เธอจะไปเอาชนะคนแก่คนนี้ได้ยังไง ก็เล่นพ่ายแพ้เขาตั้งแต่ยังไม่ทันได้ต่อสู้ นภัสรดาห่อไหล่เล็กน้อยเมื่อเขายอมปล่อยเธอเป็นอิสระ
ร่างหนาระงับอารมณ์ที่ตื่นโพลงของตัวเองอย่างยากเย็น ขณะขยับออกห่างเดินออกจากอ่างไปเปิดน้ำอุ่นใส่ให้ แล้วหยิบขวดครีมอาบน้ำมายื่นส่งให้
“อาบน้ำซะสิ”
นภัสรดามองหน้าเขาแล้วนิ่งอยู่แบบนั้น เขายกคิ้วสูงเมื่อเธอไม่ยอมรับขวดครีมอาบน้ำ
“หรือจะให้ฉันช่วยอาบน้ำให้ ตอนมิเชลยังเด็กฉันก็เคยช่วยคุณแม่อาบน้ำให้น้อง ฉันอาบสะอาดและชำนาญมากๆ เลยนะ อยากลองไหม”
นภัสรดาทำตาโต รีบคว้าครีมอาบน้ำหมับ “หนูอาบเองได้ค่ะ ลุงเอ่อ ...คุณออกไปข้างนอกก่อนสิคะ” เธอไล่เขา
“ก็อาบไปสิ ฉันก็จะอาบเหมือนกันตรงโน้น อย่าแอบมองฉันล่ะ ฉันค่อนข้างขี้อาย หึ หึ หึ”
เขายื่นหน้ามาหา จ้องมองใบหน้าซีดเซียวดวงตาทอประกายวิบวาวขณะยกยิ้มยียวน ชี้มือไปทางฝักบัวติดผนังอีกด้านหนึ่งของห้องน้ำให้เธอหันไปมองตามปลายนิ้ว เมื่อเธอหันกลับมาปลายจมูกโด่งเล็กก็ชนแก้มสากของเขาพอดี สาวน้อยสะดุ้งโหยงเอนหน้าหนี เรียกเสียงหัวเราะห้าวลึกในลำคอหนา เขาเป่าลมอุ่นใส่หน้าเธอแรงๆ แล้วหัวเราะชอบใจ ก่อนจะลุกเดินไปยังฝักบัวพร้อมกับสลัดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น อวดหุ่นล่ำสันอุดมด้วยมัดกล้ามเนื้อแข็งแรง
นภัสรดาอ้าปากเหวอ ดวงตาคู่สวยเบิกค้างจ้องมองเรือนร่างของชายชาตรีอย่างลืมตัว แล้วรีบหันหน้าหนีแทบไม่ทัน
- ผู้เขียน
