11.

1142 คำ

ส่วนตัวต้นเรื่องได้แต่ยืนมองคนโน้นคนนี้ ไม่อยากเชื่อว่าธนาจะเป็นปลัดจริงๆ ‘ อีตาหื่น เป็นปลัดจริงๆ หรือเนี่ย ‘ ไม่คิดว่าพ่อของตนเองจะเลือดร้อนกับเขาแบบนี้ด้วย งานนี้ไม่ธรรมดาแน่ ‘ ปลัดหนุ่มถูกกำนันแก่ๆ ชกปาก เอากับเขาสิ! คงดังไปทั้งตำบล ’ เห็นปากที่บวมเจ่อของธนาแล้วก็อยากหัวเราะเยาะให้ดังลั่น แต่กลับถูกแสนปรามด้วยสายตา “ ส่วนเรา! นังกุ้งนางเดี๋ยวนี้ริเล่นพนันกับเขาด้วย! มันน่าเอาตะพดเขกกบาลนัก ” แสนมาเล่นงานบุตรสาวเมื่อนึกได้ ” ไม่จริงนะจ๊ะ พ่อฉันเปล่านะ ” “ ถ้าไม่จริงแล้วทำไมเอ็งมาทำอะไรที่นี่ อย่าบอกนะว่ามาช่วยตำรวจไล่จับไอ้พวกนั้น ” กำนันแสนตะคอกหญิงสาวที่ยืนทำหน้าจ๋อย รู้สึกอับอายปลัดไม่น้อยที่มีลูกทำอะไรแผลงๆ แบบนี้ “ ฉันก็..ก็แค่มายืนดูเฉยๆ ไม่เคยแทงพนันเลยนะ ” กุ้งนางถึงกับหน้าเจื่อนเมื่อแสนเสียงดังแต่ยังยืนยันชัดถ้อยชัดคำ “ จริงจ๊ะลุง พี่กุ้งนางเขาก็แค่ชอบดูไก่ชน ไม่เคยแทงพนันสักครั้ง ฉันรับรองได้ ” จ่อยที่ยืนฟังอยู่นานแทรกขึ้นเพราะที่ผ่านมาตนจะเป็นคนพาหญิงสาวมาทุกครั้ง “ เอ็งจุ้นอะไรด้วย! รู้ดีจริงนะ อ้อ! แสดงว่าพวกเอ็งสองคนรู้เห็นเป็นใจกันมาตลอด ถึงว่าสิตอนให้เอ็งพามา ท่าทางมีพิรุธอย่างไงชอบกล เล่นมันทีเดียวทั้งคู่เลยดีไหม ? ” แสนยกขาเหวี่ยงใส่ในขณะที่จ่อยก็รับขาได้ทันก่อนจะผลักขากำนันออก แล้ววิ่งไปแอบที่หลังกุ้งนาง ถึงแรงผลักจะไม่มากแต่ก็ทำให้แสนหมุนรอบตนเองเซแซดๆ ไปสองสามก้าวจนกุ้งนางเกือบจะวิ่งเข้าประคอง ดีที่แสนยังตั้งหลักได้แต่ก็เล่นเอาเวียนหัวไปครู่หนึ่ง เมื่อรู้สึกดีขึ้นก็โวยวายใส่จ่อยทันที “ ไอ้จ่อย! เดี๋ยวนี้เอ็งริสู้ข้าเหรอ ? ” “ จ่อยมันไม่ได้ตั้งใจหรอกจ๊ะพ่อ แล้วฉันก็แค่มาดูเขาเล่นชนไก่ส่วนเรื่องพนันไม่เคยคิดสักนิด พอได้ยินว่าตำรวจมาฉันก็ตกใจเลยวิ่งตามคนอื่น แต่พอมาถึง... ” “พอๆๆ แค่นี้ก็มากพอแล้ว!..ข้าหละอายคุณปลัดเขาจริงๆ นี่ถ้าใครรู้? เอ็งลองคิดซิว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน? โอ๊ย! อกอีแป้นจะแตก ” คนเป็นลูกกำลังจะเล่าต่อแต่คนเป็นพ่อกลับเบรกไว้ เพราะพอรู้ว่าอะไรเป็นอะไร เนื่องจากไอ้ผันมันบรรยายถึงรูปร่างลักษณะของผู้หญิงที่กระโดดข้ามหัวมันอย่างคับแค้นใจ ทีแรกฟังดูมันก็คุ้นๆ แต่พอมาถึงตอนนี้แสนพอจะเดาได้ว่าเป็นใคร คิดแล้วยกมือขึ้นตบหน้าผากตนเองอยากจะเป็นลมเสียให้ได้ กุ้งนางได้แต่มองบิดาอย่างขำๆ แต่จะให้ปล่อยคิกออกมามีหวังคงถูกตีหัวแตก จำต้องหุบปากแล้วทำหน้าเศร้าต่อไป “ ผมว่างานนี้คงเป็นการเข้าใจผิด ผมขอล่ะปลัดให้เรื่องมันจบไป! ..กุ้งนางขอโทษคุณปลัดซิ ” คนเป็นพ่อหันมาสั่งแต่คนเป็นลูกที่ยังยืนเฉย “ เรื่องนี้เราก็มีส่วนผิด รอกลับไปบ้านก่อนเถอะข้าจะชำระความเอ็ง นังกุ้งนาง! ” แสนเข็นเขี้ยวใส่บุตรสาว เมื่อเห็นว่ากุ้งนางยังยืนนิ่งและมันมีผลทำให้หญิงสาวเอ่ยคำขอบโทษที่ห้วนสั้นกระด้างหู “ ขอโทษ! ” กุ้งนางยกมือไหว้ปลัดอย่างขอไปที ก่อนจะหันหน้ามองไปทางอื่นคนเป็นพ่อถึงกับส่ายหน้ากับนิสัยดื้อรั้นของบุตรสาว “ คุณปลัดอย่าไปถือสามันเลยครับ ” “ ไม่เป็นไรหรอกกำนัน ถือว่าผมดวงไม่ดีเองไม่อยากถือสาหาความกับเด็ก ” ธนายกมือคลำปาก งานนี้ถือว่าฝาดเคราะห์อย่างแรง สายตาเหลือบมองตัวต้นเหตุที่ยืนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ มันน่าจับมาฝาดก้นนัก “ ถ้าอย่างนั้นก็ถือว่าจบเรื่องแล้ว ผมว่าไปทำแผลที่บ้านผมก่อนดีกว่า เชิญครับ ” กำนันเดินนำไปที่รถ แต่ยังไม่วายหันมากำชับจ่อยและกุ้งนาง “ ไอ้จ่อยเอ็งขับรถพาลูกข้ารีบกลับไปบ้าน แล้วบอกให้เมี้ยนจัดเตรียมอาหารเอาไว้ด้วย เย็นนี้ข้าจะเลี้ยงมื้อเย็นคุณปลัดเพื่อเป็นการขอโทษ ” “ ได้จ๊ะลุง ” จ่อยรีบตอบรับ ในขณะที่กุ้งนางยังยืนมองร่างสูงที่เดินดุ่ยๆ ตามหลังกำนันแสนไปขึ้นรถอีกคันอย่างนึกเคือง เพราะตนเองมั่นใจว่าในช่วงที่ชุลมุน ตอนที่เธอกับเขากำลังคลุกวงใน ตนต้องถูกเขาเอาเปรียบอย่างแน่นอน สมองน้อยๆจึงคิดหาวิธีสั่งสอนคนฉวยโอกาส “ อ้าว! พี่กุ้งนางยืนเฉยอะไรอยู่ล่ะ ยังไม่กลับอีกหรือ ? ” จ่อยย้อนกลับมาเมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังยืนเฉย “ กลับสิ แต่ข้ากำลังคิดอยู่ว่าจะต้อนรับแขกของพ่อยังไงดี ” เมี้ยนขยับตัวลุกขึ้นทันทีเมื่อรถของกุ้งนางเลี้ยวเข้าประตูบ้าน โล่งใจที่หญิงสาวกลับมาก่อนที่แสนจะมาถึง แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้เมื่อเห็นหญิงสาวไม่ได้กลับมาคนเดียวแต่มีเจ้าจ่อยทำหน้าที่เป็นพลขับแทน เมื่อรถจอดสนิทกุ้งนางจึงตัดสายโทรศัพท์ของเนตรดาวหลังจากรู้ว่าเพื่อนสาวถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว “ กลับมาแล้วหรือค่ะ ไปถึงไหนกัน? ถึงได้พาไอ้จ่อยกลับมาด้วย ? ” เมี้ยนรีบเปิดประตู พอเห็นหญิงสาวเสื้อผ้าเปื้อนฝุ่นก็ยิ่งแปลกใจ “ ยังไปไม่ถึงไหนหรอกป้า ดันมาถูกจับได้ เอ้ย! ก็ดันมาเจอเจ้าจ่อยมันซะก่อน ” คนตอบลงมายืนปัดเนื้อตัวที่เปื้อนฝุ่นยังนึกเคืองปลัดบ้าคนนั้นไม่หาย “ แล้วนี่คุณหนูของป้าไปทำอะไรมาเนื้อตัวถึงได้มอมแมม เหมือนไปฝัดกับ..เอ่อ…” เมี้ยนปากไวแต่ยังเบรกได้ทัน “ ป้านึกว่าฉันไปฟัดกับหมาใช่ไหม ไม่ใช่หรอกจ๊ะแต่ก็เหมือนใช่ แถมยังเป็นหมาบ้าอีกต่างหาก ” อี้ตาปลัดนั่นเล่นกัดไม่ปล่อยเหมือนหมาบ้าหรือเปล่าล่ะ นึกแล้วก็ยิ่งเคือง “ ตายแล้ว! เป็นอะไรมากหรือเปล่า ? แสดงว่าต้องไปมีเรื่องอะไรกลับมาอีกแล้วซิ ต้องไปหาหมอฉีดยากันบ้าหรือเปล่าค่ะเนี่ย ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more