10.

1182 คำ

“ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี่นะ! ” คนที่เสียเปรียบดิ้นขัดขืน “ ไม่ ” ตนตัวโตกว่าไม่ยอมง่ายๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีทางพูดกันแบบดีๆ แล้ว กุ้งนางทั้งทุบทั้งตีชายหนุ่มตรงหน้าเป็นพัลวันเพื่อให้ตนเองเป็นอิสระ โดยที่ฝ่ายชายทำได้แค่ยกแขนขึ้นปัดป้อง ตนเองพยายามจะรวบมือของหญิงสาวไว้เพื่อไม่ให้ออกฤทธิ์ออกเดช แต่สาวเจ้าก็แรงมากเหลือเกิน สุดท้ายธนาจำต้องรวบร่างของหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง รู้สึกเจ็บไปทั้งต้นแขนและหัวไหล่ในขณะที่กุ้งนางก็เริ่มเหนื่อยและมองไปรอบๆ หวังว่าอาจมีใครผ่านมาเป็นตัวช่วยได้บ้าง แล้วกุ้งนางก็มีความหวัง เมื่อได้ยินเสียงเอะอะคลายๆ มีคนวิ่งมาใกล้ๆ เธอจึงร้องโวยวายขอความช่วยเหลือเพราะคิดว่ากำลังถูกธนาคุกคาม “ บอกให้ปล่อยไม่ได้ยินหรือไง ? ช่วยด้วย! ไอ้บ้านี่มันกอดฉัน..มันจะปล้ำฉัน ” คนที่ถูกกล่าวหาถึงผละออกห่างหญิงสาวอย่างทันควัน ไม่คิดว่าหล่อนจะเล่นไม้นี้ อยู่ดีๆ จะกลายเป็นผู้ต้องหาเสียเอง ขณะถอยหลังขาเจ้ากรรมดันไปสะดุดกับรากไม้ขนาดใหญ่ ร่างแกร่งกำลังจะเสียหลักล้มลงหงายท้อง มือยกขึ้นไขว้คว้าไปบนอากาศ แต่กลับไปคว้าเอามือเล็กของอีกฝ่าย แรงฉุดอย่างไม่ตั้งใจของธนาพาเอาร่างเล็กล้มตามมาด้วย สัญชาตญาณของบุรุษเพศทำให้ธนาใช้ร่างของตัวเองเป็นเบาะนุ่มรองรับร่างแน่งน้อยที่กำลังจะล้มลง เมื่อหลังตนเองกระแทกกับพื้นแข็งอย่างจัง ธนาเจ็บไม่น้อย แต่แล้วก็เกือบจะขาดอากาศหายใจ เมื่อกุ้งนางล้มตามทับร่างหนาอย่างแรง หน้าอกนุ่มกระแทกเข้าไปที่หน้าหล่อๆ ของอีกฝ่าย ปลายจมูกของธนาซุกอยู่หว่างอกของหญิงสาวที่นอนนิ่ง กุ้งนางรู้ตัวเองว่าเจ็บไม่น้อยเหมือนกัน โชคดีที่ตัวเองไม่ได้ล้มลงกับพื้นอย่างจัง แต่กลับรู้สึกแปลกๆ เหมือนมีอะไรมาถูไถแถวหน้าอก สาเหตุเพราะธนากำลังจะขาดอากาศหายใจ เพราะจมูกตนเองฝังอยู่กับซอกนมของหญิงสาว เขาจึงเบี่ยงปลายจมูกเพื่อให้ได้รับอากาศหายใจ ยิ่งขยับหน้าเท่าไร จมูกโด่งๆ ของเขาก็ถูไถกับก้อนเนื้อนิ่มๆ คู่นั้นมากเท่านั้น กุ้งนางผงกศีรษะตัวเองขึ้น เมื่ออาการจุกทุเลาจึงเห็นว่าจมูกของธนากำลังซุกไซ้หน้าอกตัวเอง ความตกใจทำให้หญิงสาวกรีดร้องใส่หน้าจนปลัดหนุ่มต้องแสบหู “ กรี๊ด!! ไอ้บ้าจะทำอะไร!! ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยด้วย ไอ้นี่มันจะลวนลามฉัน!! ” เสียงร้องไม่ใช่เบาๆ ทำให้แสนและเจ้าจ่อยวิ่งมาตามชะงัก “ เฮ้ย! พวกเอ็งสองคนทำอะไรกันว่ะ ? ” แสนตะโกนถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นว่าหญิงชายคู่หนึ่งเหมือนกำลังฟัดกันกลางทุ่ง เมื่อได้ยืนเสียงบิดา กุ้งนางก็หันมาตามเสียงและยิ่งร้องให้ช่วย โดยที่ตัวเองเป็นฝ่ายนอนทับดิ้นไปดิ้นมาอยู่บนร่างของธนา มือบางสองข้างพยายามผลักหน้าและจมูกของธนาให้ห่างจากหน้าอกตัวเอง ส่วนคนตัวโตที่อยู่ใต้ร่างหญิงสาวถูกมือปิดปากปิดจมูกได้แต่ส่งเสียงอึกอักไม่เป็นภาษา “ พ่อช่วยฉันด้วย!! ไอ้นี่มันจะปล้ำฉัน ” กุ้งนางยังร้องลั่นเมื่อเห็นแสนยังยืนมึนไม่ขยับ “ เกิดอะไรขึ้น! นังกุ้งนางใครจะปล้ำเอ็ง ? ” เมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่ร้องให้ช่วย กลับกลายเป็นลูกสาวของตนกำนันก็หายอึ้ง “ พ่อ! ช่วยฉันด้วย ไอ้บ้านี่มันจะปล้ำฉัน ” หญิงสาวลุกขึ้นเต้นเร่าๆ ชี้ไปทางธนาที่ยังนอนจุกอยู่บนพื้น พอได้ยินเท่านั้นกำนันแสนถึงกับเลือดขึ้นหน้า ตาพร่าจนไม่ได้ทันมองให้ชัดว่าใครเป็นใคร ขาก็ก้าวฉับตรงปรี่ขึ้นค่อมคนที่ยังนอนอยู่บนพื้น ลืมคิดไปด้วยซ้ำว่าลูกสาวที่ร้องว่าถูกปล้ำนั้นเป็นฝ่ายนอนทับร่างหนาเสียเอง หมัดรุ่นๆ ของคนมีอายุกระแทกหน้าไอ้คนที่กล้าหยามอย่างจังไปหนึ่งหมัด โดยที่ไม่ถามไถ่ หมัดที่สองกำลังตามมาถ้าไม่ถูกจ่อยห้ามไว้ทันเสียก่อน “ อะไรกันวะ ไอ้จ่อย! มึงดึงข้าไว้ทำไม ไม่เห็นหรือไงว่าไอ้นี้มันจะปล้ำลูกข้า ” กำนันแสนโวยลั่นหันมาจะเล่นงานจ่อยแทน โดยที่จ่อยได้แต่อ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าคนที่นอนนิ่งเป็นใคร “ จะ..ใจ.ยะเย็นๆๆ ก่อนลุง ” จ่อยถึงกับติดอ่างเมื่อเห็นว่าใครถูกต่อย “ ใจเย็น! หึ! พูดออกมาได้ มันเป็นพ่อเอ็งหรือไง ? ไอ้จ่อย! ” กำนันแสนตีรวนตามอารมณ์โดยที่ไม่หันไปมองคนข้างหลัง “ โธ่ลุง! ใช่..พ่อฉันที่ไหนกันล่ะ ลุงลองดูให้ดีสิว่า เมื่อตะกี้นี่ลุงต่อยใคร ? ” กำนันแสนหันหลังกลับไปมองคนข้างหลัง แล้วก็ตอบแบบไม่ทันคิด “ จะใครที่ไหนล่ะ ข้าก็ต่อยปลัดนะสิ หา! ตายห่า คุณปลัดจริงๆ ด้วย ” “ จะใครที่ไหนล่ะ ข้าก็ต่อยปลัดนะสิ หา! ตายห่า คุณปลัดจริงๆ ด้วย ” เมื่อได้ฟังเรื่องราวและเริ่มเข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คนที่หน้าแดงกล่ำเพราะเลือดขึ้นหน้าเมื่อครู่กลับเปลี่ยนเป็นซีดหน้าหดเหลือสองนิ้วทันตา มองผลงานของตนที่ปากของปลัดหนุ่ม ทำให้นึกถึงคำพูดของนายอำเภอที่ฝากฝังให้ดูแลปลัดเป็นอย่างดี ‘ ซวยแล้วไงไอ้แสน เกือบจะฝังปลัดเข้าให้แล้ว ’ แสนได้แต่คิดในใจ “ เป็นยังไงมั้งปลัด ไหวไหม ? ” จ่อยถามชายหนุ่มอย่างนึกห่วง เมื่อเห็นชายหนุ่มพยุงตัวลุกขึ้น “ ก็แค่ได้เลือด จะลองมั้งไหมล่ะ ? ” ธนาใช้หลังมือเช็ดเลือดที่มุมปาก เห็นแก่ๆ อย่างนี้หมัดหนักไม่ใช่เล่น “ อู้ยย! ไม่ล่ะ จ่อยกลัวฟันหมดปาก ” จ่อยทำหน้าสยอง คนหมัดหนักยืนทำหน้าปั้นยาก มองหน้าปลัดไม่ติดก่อนจะหาทางออกให้ตัวเอง “ ไอ้จ่อย! ยืนเซ่ออยู่ทำไม ? รีบไปประคองปลัดซิ เพราะเอ็งคนเดียวที่ไม่ห้ามข้าตั้งแต่แรก ไม่อย่างนั้นปลัดคงไม่เจ็บตัวแบบนี้หรอก ” “ แหม,,,แหม.. ลุง ทีนี้หาว่าจ่อยไม่ห้าม ใครกันแน่ไม่ดูตาม้าตาเรือ ” จ่อยรู้ใจลุงกำนันเป็นอย่างดี ได้แต่ถอนหายใจอย่างเซ็ง ‘ เอาแล้วไงลุง เล่นโยนขี้ให้จ่อยแล้วไหมล่ะ ’ “ ยังจะมาเถียง เดี๋ยวพ่อก็จัดให้ซะอีกคนดีไหม ? ” แสนยกตะพดขึ้นทำยิบหูยิบตาเพราะเสียหน้าที่ตัวเองเป็นผู้อาวุโสกว่าแต่กลับทำอะไรโดยไม่คิด ส่วนตัวต้นเรื่องได้แต่ยืนมองคนโน้นคนนี้ ไม่อยากเชื่อว่าธนาจะเป็นปลัดจริงๆ ‘ อีตาหื่น เป็นปลัดจริงๆ หรือเนี่ย '

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more