“ เรื่องกอดนะ ฉันไม่เถียง แต่เรื่องหอมฉันไม่ได้ตั้งใจ ” ธนาตอบแบบมึนๆ ยอมรับผิดเพียงครึ่งเดียว
“ ไม่ได้ตั้งใจ?! พูดแบบนี้มันหมายความว่าไง ” กุ้งนางหน้าตึงท้าวเอวอย่างเอาเรื่อง นึกถึงคำพูดหยาบคายของเขาที่เคยว่าเธอตัวเหม็น แต่ยังไม่วายหาเรื่องกอดจูบทุกครั้งเมื่อได้โอกาส คนเจ้าเล่ห์! ถ้ามียาพิษมาด้วยคงป้อนใส่ปากให้กินไปแล้ว
“ จุ๊ๆ.. แค่นี้ทำไมต้องเสียงดังด้วยล่ะ ก็คนมันป่วยไข้กำลังขึ้นก็ต้องมีเพ้อบ้าง ละเมอบ้างเป็นธรรมดา ใครจะไปตั้งใจกอดเธอยิ่งหอม ยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้ เธอเข้าใจอะไรผิด.. หรือเข้าข้างตัวเองไปหรือเปล่า ” คนป่วยแกล้งทำหน้าเมื่อยเหมือนตำหนิหญิงสาว
“ ยังจะมีหน้ามาว่าฉันอีกเหรอ ? ” หญิงสาวชักเหลืออด อยากทุบคนป่วยให้น่วมคาเตียง
“ นั่นไง! เธอเสียงดังอีกแล้ว ยังไม่รู้ตัวอีก ” คนป่วยยังยั่วไม่เลิก
“ นาย! ไอ้ปลัดหื่น.. ” หญิงสาวกำมือแน่นพร้อมกับหายใจเข้าลึกๆ พยายามจะไม่เข้าใกล้เขา
