ตอนที่ 4.เกมสนุกๆ ที่เพิ่งเริ่มต้น
1564 คำ
ตอนที่ 4.เกมสนุกๆ ที่เพิ่งเริ่มต้น
ประวัติคร่าวๆ กับรูปถ่ายเท่าที่พอจะควานหาได้ ครินต์สไลด์แฟ้มสีดำไปสุดมุมโต๊ะ เขาทรงตัวลุกขึ้นยืน คิดอะไรเงียบๆ ปล่อยให้เมฆยืนกระวนกระวายรออยู่ด้านหลัง
เมฆกับการ์ดบางส่วนแทบไม่ได้นอน
ที่บ้านหลังนั้นไร้เงาผู้หญิงที่เมฆควานหา เขามาได้ข่าวของหล่อนตอนใกล้จะเช้า แม่บ้านคนหนึ่งเปิดประตูรั้วออกมา เพื่อไปซื้ออาหารสดตอนเช้ามืด
หลังพยายามทำความรู้จัก และกว่าหญิงผู้นั้นจะยอมเปิดปากเล่าให้ฟัง ก็เกือบถึงเวลาที่ครินต์ตื่น เมฆเก็บรายละเอียดทั้งหมด และส่งคนของตัวเองไปที่อาพาร์ทเม้นท์แห่งนั้นทันที เขาได้รูปถ่ายของพอใจในเวลาที่จวนเจียนเส้นตาย
“ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงย้ายออกไปอยู่ข้างนอกหะ?” ครินต์ตั้งคำถาม
“แม่บ้านของบ้านหลังนั้นเล่าให้ผมฟังว่าเธอไม่ค่อยลงรอยกับแม่เลี้ยงครับ” เมฆตอบตามที่สืบมา เขาไม่ใช่มืออาชีพ แต่การสืบประวัติใครสักคนที่ไม่ได้เป็นคนดังก็ไม่ใช่งานยาก
“อ้อ...เพราะแบบนี้ แป้งร่ำถึงลงประวัติว่าเป็นลูกคนเดียวสินะ” ครินต์พยักหน้าหงึกหงัก
“คนที่บ้านหลังนั้น ก็ไม่ใคร่ชอบแม่เลี้ยงของเธอเหมือนกันครับ” เมฆเล่ารายละเอียดที่สืบถามมา
“ธรรมดา แม่เลี้ยงลูกเลี้ยง จะถูกกันได้ไง ว่าแต่แป้งร่ำเนี้ยลูกติดแม่เลี้ยงมาใช่ไหม ท่าทางอายุจะไล่ๆ กันเลยนะ” ครินต์วิเคราะห์ต่อ เขาเดินมาทิ้งตัวนั่ง หยิบแฟ้มที่เสือกทิ้งมาเปิดดูซ้ำ
“ไม่น่าใช่นะครับ จากที่สืบมา พ่อของเธอ แอบมีแม่ของแป้งร่ำตั้งแต่ภรรยาคนแรกยังไม่ตาย” ครินต์ชะงัก แล้วก็แค่นยิ้มมุมปาก ไม่นึกแปลกใจเลย ทำไมพอใจถึงชิงชังสองแม่ลูกนั่นนัก ผู้หญิงที่ยอมเป็นเมียเก็บผู้ชายที่มีครอบครัวแล้ว ต้องไม่ใช่เพราะ ‘ความรัก’ อย่างแน่นอน
ครินต์ไม่แปลกใจเลย ทำไมเขารู้สึกอึดอัดทุกครั้งที่แป้งร่ำเข้าใกล้
บิดา มารดาของเขาเป็นแบบให้ครินต์ยึดถือมาตลอด
เขาเชื่อเรื่อง ‘ความรัก’ เลยนึกไม่พอใจนัก หากคนใกล้ตัวเขาประพฤติมิชอบ บิดาของพอใจหักหลังภรรยา เขาเหยียบย้ำเธอด้วยการนอกใจ
“ผู้หญิงน่ารังเกียจ” ครินต์พึมพำ
เมฆเอียงคอมอง สมองของเขาสั่งงานช้า เพราะเขางีบได้แค่แปบเดียว
“คุณจะทำยังไงกับแป้งร่ำดีครับ”
ครินต์นิ่งคิด เขาควรหาประโยชน์จากแป้งร่ำ ในการเข้าถึงตัวพอใจ ท่าทางของหล่อนดูตกใจแปลกๆ ครินต์แน่ใจในเสน่ห์ตัวเอง ผู้หญิงที่เคยผ่านมือเขาไม่มีสักคนที่รนรานหนีแบบนี้ พอใจอาจจะซ่อนบางอย่างไว้ คืนนั้นเขาเองก็เผลอตัวไม่น้อย เสน่ห์กับความไร้เดียงสาของพอใจ ทำให้เขาลืมกฎของตัวเอง เขาไม่เคยนอนกับผู้หญิงแบบไร้อุปกรณ์ป้องกัน
เขาควรถอยเมื่อรู้ว่าตัวเองไม่พร้อม
แต่เขากลับไม่ทำแบบนั้น ครินต์กระโจนเข้าไปกลางกองไฟ แม้รู้ดีว่าอนาคตของเขาต้องเจอกับปัญหา
ท่าทางของพอใจไม่ได้บอกว่ามีประสบการณ์ทางเพศเลย
และเมื่อเขาแตะจุดอันตราย เขาก็ยิ่งแน่ใจ พอใจไม่เคยทำเรื่องเสี่ยงอันตรายแบบนี้มาก่อน
‘อย่าค่ะ ไม่อาว พอกลัว’
เสียงสั่นๆ ดวงตาเออคลอด้วยน้ำใสๆ
แต่ครินต์ก็ยั้งตัวเองไม่อยู่ เขากระโจนไปจนสุดทาง พร้อมๆ กับคนที่ไม่เคยแตะจุดนั่นเลย
ครินต์ถอนใจ “ปล่อยไว้แบบนี้แหละ แต่ขอย้ำข้อหนึ่งนะเมฆ ทุกครั้งที่แป้งร่ำรุกความเป็นส่วนตัวของผม คุณต้องเข้ามาขัดจังหวะทันที ไม่ว่าที่ทำงานหรือที่อื่น”
เมฆยังงงอยู่ แม้ว่าแป้งร่ำจะมาทำงานแล้ว
“อ้าวคุณเมฆ กลับมาแล้วเหรอคะ?”
แป้งร่ำวางกระเป๋าสะพายไว้บนโต๊ะ หลังทักทายเมฆจบก็รีบชะเง้อมองเข้าไปในห้องทำงานของครินต์ “คุณครินต์มาแล้วเหรอคะ ตายจริง แป้งขอตัวไปชงกาแฟให้คุณครินต์ก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวคุณแป้ง” เมฆรั้งไว้ ตอนนี้ครินต์อารมณ์ไม่ดี เขาเกรงว่า ครินต์จะตบะแตก ก่อนที่งานของเขาจะจบ
แป้งร่ำชะงัก เอียงคอมอง “คะ?”
“ผมจัดการให้เจ้านายแล้วครับ คุณไปทำงานของคุณเถอะ มีเอกสารอะไรค้างอยู่หรือเปล่าครับ เร่งทำซะ คุณครินต์ไม่ชอบคนทำงานช้า จัดระเบียบงานของคุณก่อน ส่วนเจ้านาย ผมดูแลเอง”
เป็นการสั่งงานแบบสุภาพ จนแป้งร่ำไม่รู้ตัวว่าโดนกันท่า
“แป้งขอไปเติมหน้าสักนิดนะคะ” แป้งร่ำพูดเสียงแผ่วๆ สีหน้านิ่ง ตอนที่เดินไปยังห้องน้ำ เธอเลยไม่เห็นว่าเมฆเหยียดยิ้มอยู่ด้านหลัง
เมฆไม่แปลกใจแล้ว ทำไมครินต์ถึงไม่พอใจในตัวหญิงผู้นี้ แป้งร่ำไม่ค่อยแสดงสีหน้าให้เห็นก็จริง แต่แววตาเจ้าเล่ห์แบบนั้นมันไม่มีทางปิดมิด คนที่ใส่ใจรายละเอียดทุกขั้นตอนมีเหรอจะมองข้าม
“แกตื่นสาย!!” กระเบนทำงานอยู่ที่อาพาร์ทเม้นท์เธอเป็นฟรีแลนซ์ที่มีรายได้พอเลี้ยงตัวเองได้ กระเบนซื้ออาพาร์ทเม้นท์แห่งนี้ตั้งแต่สมัยเรียน เธอมีทุนจากทางบ้าน ผสมกับรายได้พิเศษตอนที่เรียนด้วย เงินก้อนนั้นทำให้กระเบนไม่ต้องกระเสือกกระสนหางานทำเหมือนเพื่อนคนอื่น
เธอมีที่อยู่ถาวรที่ไม่ต้องผ่อนจ่ายทุกสิ้นเดือน
ดังนั้นเธอเลยรับจ็อปทำงานเป็นจ็อปไป รายได้พออยู่ได้ ไม่ต้องแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่เช้า ซึ่งก็เหมือนกับพอใจ สองสาวมีฝีมือ และพอมีชื่อเสียง พอใจเองก็มีเงินเก็บไม่น้อย เธอสะสมตั้งแต่เรียน จนถึงวันนี้
“เมื่อคืนฉันนอนดึก” กระเบนหมุนเก้าอี้กลับมาจ้องหน้าพอใจ
“แกควรแก้นิสัยนี้ด้วยนะพอ การนอนดึกไม่ดีกับสุขภาพ และฉันเป็นห่วงหลาน” กระเบนติงเรื่องการใช้ชีวิตประจำวันของพอใจ เพื่อนของเธอควรฝึกให้เป็นนิสัย จะได้ไม่กระทบใครบางคนที่กำลังเจริญเติบโตอยู่ในร่างกายของพอใจด้วย
“อืม ฉันคงต้องทำอย่างนั้นแหละ” พอใจอมยิ้ม ยกมือวางบนเนินหน้าท้อง “ฉันจะไปซูเปอร์มาเก็ต แกอยากได้อะไรเพิ่มไหมเบน?”
“ฉันอยากกินต๊อกบกกีชีส ขอชีสเยิ้มๆ เลยนะยัยพอ”
“ได้ เดี๋ยวฉันซื้อเส้นต๊อกมาทำให้แกกินเอง” พอใจตอบรับ แล้วก็เดินกลับเข้าห้อง เธอควรอาบน้ำล้างหน้าสักนิด ก่อนจะออกไปด้านนอก การที่เธอย้ายมาอยู่กับกระเบน คือการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุด ที่นี่เธอนอนหลับสนิท ไม่ต้องระแวงอันตราย ไม่รู้สึกถึงแรงกดดันของคนในบ้านด้วย
ความไม่สบายใจของเธอลดลงเกินครึ่ง
“ยัยพอ ฉันไปด้วย ฉันควรออกไปรับวิตามินซีในแสงแดดบ้าง” เสียงกระเบนตะโกนดังๆ อยู่ด้านนอก จากนั้นก็มีเสียงวิ่งตึงตัง
พอใจส่ายหน้า หยิบผ้าเช็ดตัวพาดบ่าก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ
มันเป็นการเริ่มต้นที่ดีแน่ๆ กระเบนสอดแขนกอดแขนของพอใจ ขณะเดินข้ามทางม้าลายเพื่อข้ามไปยังซูเปอร์มาเก็ตฝั่งตรงข้าม อาพาร์ทเม้นท์ของกระเบนอยู่ใจกลางแหล่งชุมชน มีร้านค้าขายอาหารให้เลือกเต็มสองข้างทางช่วงเวลาเลิกงาน มีห้างสรรพสินค้าใหญ่อยู่ไม่ไกล สะดวกขนาดมีรถรับส่งไปยังห้างสรรพสินค้าฟรีแบบไม่คิดค่าโดยสาร
“เดี๋ยวซื้อผลไม้ไปเยอะๆ เลยนะยัยพอ แกต้องกินเพื่อบำรุง บำรุงทั้งตัวแกเองและลูกของแกด้วย” กระเบนกำลังสนุก ชีวิตที่แห้งเหี่ยวของเธอมีสีสันขึ้นมาบ้าง ในความโชคร้ายของพอใจ ยังมีสิ่งดีๆ ที่ทำให้เธอพอยิ้มออก
“ฉันไม่ชอบกินผลไม้” พอใจปฏิเสธเสียงแข็ง
“นี่เป็นสิ่งแรกที่แกต้องเปลี่ยน เริ่มที่เปลี่ยนความคิดนะ ผลไม้มีประโยชน์ และหาโทษแทบไม่เจอด้วย”
“ได้สิคะคุณเบน” พอใจสัพยอก
แล้วก็เดินไปลากรถเข็นที่มีขนาดใหญ่ วันนี้เธอกับกระเบนคงต้องซื้ออาหารสดและแห้ง รวมถึงผลไม้ไปตุนไว้มากกว่าเดิมสองเท่า เพราะงานที่ทำพอใจกับกระเบนไม่จำเป็นต้องตื่นเช้า หรือต้องแข่งขันกับใครเลย
“ขนมหวานพวกนี้จะทำให้เราอ้วน แต่ของหวานช่วยให้เราสมองโล่ง ไม่เครียด” กระเบนยืนวนอยู่หน้าตู้ขนมหวาน หลังทบทวนหลายรอบ ก็ได้ขนมหวานมาหลายกล่อง
“ฉันอยากกินน้ำอัดลมอะเบน” พอใจโอดครวญเสียงอ่อย มองน้ำอัดลมสีสวยตาปรอย
“รอให้แกคลอดก่อนนะพอ แกจะกินน้ำอัดลมกี่ลังก็ได้ แต่ตอนนี้แกควรเปลี่ยนมาดื่มน้ำผลไม้ก่อน หากอยากกินมาก ก็ลองกินน้ำผลไม้ปั่นก็ได้”
กระเบนทำตัวเหมือนผู้รู้ พอใจเลยคล้อยตามคำแนะนำของเพื่อน คนที่หวังดีกับเธอในตอนนี้ คงมีแค่กระเบนเท่านั้นแหละ เวลานี้ พอใจอดคิดถึงบิดาไม่ได้ พร้อมคงไม่สนใจลูกอักตัญญูอย่างเธอหรอก ในเมื่อเขามีลูกสาวที่เพียบพร้อมอยู่ใกล้ๆ
- ผู้เขียน
