อธิเวชเดินเข้าไปห้องนั่งเล่น ที่ตอนนี้ย่าเอื้อนนั่งมองเขาอยู่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม โดยมีประนอมนั่งอยู่เก้าอี้ด้านขวามือ และคงรายงานเรื่องที่เห็นบอกย่าเอื้อนไปหมดแล้ว
“แม่นอม ไปเรียกแม่ปรางมาสิ”
“ค่ะ คุณย่าใหญ่” ประนอมรับคำแล้วเดินไปเรียกปรางวลัยที่ขึ้นห้องไป ให้ลงมาคุยเรื่องนี้
สักพักปรางวลัยก็ลงมา แล้วคลานเข่าไปนั่งที่พื้น ข้างๆ ย่าเอื้อน แล้วช้อนตามองอธิเวชด้วยแววตาที่ดูเจ้าเล่ห์
‘เล่นด้วยผิดคนแล้วยายหนู’ เขาคิดในใจ แต่ก็ทำหน้าเครียดเพื่อให้สมจริง
“รู้ใช่ไหมว่าย่าจะพูดเรื่องอะไร”
“ทราบครับ”
“เวชทำเรื่องเสียหายกับน้องไปแล้ว คงปฏิเสธเรื่องการแต่งงานไม่ได้แล้วล่ะ” ย่าเอื้อนพูดด้วยน้ำเสียงที่สุขุมและจริงจัง
“ครับ” เขาแกล้งรับคำเสียงเครียด
“งั้นก็ดี งั้นย่าจะรีบจัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องแอบมารังแกน้องแบบนี้อีก” ย่าเอื้อนยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าหลานชายยอมรับผิดชอบอย่
