อย่าเปลี่ยนท่าไปไหน
2708 คำ
Love's so hot รักรสเผ็ดร้อน
บทที่ 4
ร่างบางในชุดเดรสสีฟ้าน้ำทะเลยาวคลุมเข่ายังคงวุ่นอยู่กับการเปียผม ทุกอย่างถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว ทั้งหน้าที่ถูกแต่งในโทนสีสุภาพ เสื้อผ้าที่ถูกส่งมาจากทางคนที่นัดเอง ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูดังรัวขึ้นมาพร้อมกับการเปียผมเสร็จเรียบร้อยของสวรสพอดิบพอดี
"รส!! มีคนมาหา"
เสียงพี่สาวตะโกนเรียกดังลั่นบ้าน สวรสรีบคว้ากระเป๋าถือแล้วเดินออกไปหาคนที่ยืนเคาะอยู่นอกประตู
"อะไรพี่ลักษณ์โวยวายจังเลย"
เมื่อเปิดประตูออกไปคนเป็นน้องก็เอ่ยปากถาม สายตาของศิริลักษณ์ถูกตรึงไว้ที่เรือนร่างงามระหงของน้องสาว เดิมทีสวรสนั้นเป็นคนที่สวยอยู่แล้ว เมื่อได้เสื้อผ้าเครื่องสำอางมาเสริมยิ่งชูให้สวยขึ้นไปอีก
"แต่งตัวเบอร์นี้ จะไปไหน จะมีผัวแล้วหรอ"
"พี่ลักษณ์!! จะบ้าหรือไง รสจะไปกินข้าวกับลูกค้า พี่รัดดาขอให้ไป"
"อีรัดอีกแล้วหรอ อย่าไปเชื่อมันมากล่ะ แกก็รู้ว่ามันไว้ใจไม่ได้"
แม้จะอิจฉาริษยาน้องมากแค่ไหน แต่จิตวิญญาณคนเป็นพี่ก็ยังคงหลงเหลืออยู่ในส่วนลึกภายในจิตใจอยู่วันยังค่ำ ทั้งศิริลักษณ์และสวรสต่างรู้ดีว่าครอบครัวของรัดดา ที่มาทำดีด้วยก็เพียงเพราะต้องรักษาหน้าตาในสังคม สองพี่น้องเสียพ่อแม่ไปต้องอยู่กันลำพัง บ้านนั้นจึงจำเป็นต้องยื่นมือมาช่วยอย่างปฏิเสธไม่ได้ บวกกับสวรสเป็นคนเก่งสามารถดึงตัวไปใช้ประโยชน์ได้ รัดดาถึงยังดึงไว้ไม่ยอมปล่อย
"ไม่ต้องห่วงหรอกน่า งานมันไม่ได้หนักรสแน่ไปกินข้าวกับเค้าเดี๋ยวก็กลับแล้ว"
"แล้วทำไมต้องมารับ ให้ฉันไปส่งดีกว่ามั้ย เกิดมันมอมยาแกแล้วพาไปทำอะไรๆ ขึ้นมาจะทำไง"
"โอ้ย ผีเข้าหรือไงถึงได้ห่วงขนาดนี้"
สวรสแกล้งแซวพี่สาว
"ฉันกลัวแกมีผัวก่อนฉันต่างหากย่ะ ไม่ได้ห่วงเลยสักนิด"
"ไม่เป็นไรจริงๆ ถ้ามีอะไรรสจะโทรหานะ"
สวรสได้นัดกับลายไทยไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว จึงมั่นใจว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์ไม่ดีขึ้นหรือหากเกิดขึ้นมาจริงๆ อย่างน้อยก็มีคนคอยซัพพอร์ตแล้ว สวรสเดเนออกมาที่หน้าบ้านตรงจุดที่รถเก๋งคันงามราคาหลักร้านยอดรอเธออยู่ เมื่อมาถึงพอว่าคนที่ยืนรออยู่นอกรถไม่ใช่เฉินหมิง น่าจะเป็นคนของเขา ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มจึงกวาดมองดูรอบๆ เพื่อหาเจ้าตัว
"บอสรออยู่ที่ร้านแล้วครับ เชิญคุณขึ้นรถเลย"
คนขับรถเปิดประตูพร้อมทั้งผายมือเชื้อเชิญหญิงสาวตรงหน้า เธอพยักหน้ารับก่อนจะสาวเท้าก้าวขึ้นไปนั่งในรถหรู
เพียงไม่นานรถก็แล่นมาจอดเทียบที่หน้าทางเข้าของโรงแรมคนขับรถรีบลงมาเปิดประตูเชิญแขกลงจากรถพร้อมทั้งบอกให้เธอรอคนของเจ้านายมารับขึ้นไปยังห้องอาหาร เพียงไม่นานหญิงสาวในชุดฟอร์มของโรงแรมก็เดินเข้ามาพาสวรสให้ขึ้นไปยังชั้นบนสุดของตึกทันทีที่เดินมาถึงห้องอาหารที่ว่าบนชั้นดาดฟ้าของโรงแรมทุกอย่่งดูหรูหราตระการตาดอกไม้ราคาแพงเกรดพรีเมียมที่ถูกสั่งมาเพื่อจัดตกแต่งโดยเฉพาะถูกจัดประดับประดาเรียงรายเต็มบริเวณมองไปทางไหนก็เห็นดอกไม้เต็มไปหมด โต๊ะทุกตัวว่างเปล่ามีเพียงตัวที่อยู่ริมสุดที่ถูกจัดโต๊ะด้วยอุปกรณ์รับประทานอาหารและเทียนที่ตั้งอยู่แสดงให้เห็นว่าเขาได้เหมาชั้นนี้ทั้งชั้นไว้แล้ว
"สวัสดีครับคุณ..."
สวรสสะดุ้งตกใจก่อนจะหลุดออกจากนิมิตการสำรวจพื้นที่ร่างอรชรหมุนตัวหันไปหาเสียงที่ดังทักมายจากด้านหลัง
"เอ่อ...ค่ะ สะ...สวัสดีค่ะ"
คนถูกทักตกใจเล็กน้อยเพราะไม่ทันได้ตั้งตัวเฉินหมิงเองก็ประหลาดใจเช่นกันเมื่อได้เห็นหน้ากับนักจิตวิทยาสาวเสียงหวานที่เฝ้ารอเวลาพบเจอมานาน เพราะใบหน้าของหญิงสาวตรงหน้าช่างละม้ายคล้ายกันกับสัตว์เลี้ยงของเขาเหลือเกิน แต่หากมองดูให้ชัดก็จะพบว่าสองคนนี้ไม่ได้เหมือนกันขนาดนั้นเพียงแต่แวบแรกที่เห็นจะคล้ายกันจนเหมือนว่าเป็นคนเดียวกัน
"ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเหม่อไปเอง" "เชิญที่โต๊ะดีกว่าครับ"
เฉินหมิงผายมือเชิญแขกของเขาอย่างสุภาพ หญิงสาวพยักหน้ารับก่อนจะเดินตรงไปยังโต๊ะ เฉินหมิงรีบเดินตรงไปขยับเก้าอี้ให้กับสุภาพสตรีตามมารยาทที่ควรทำ
"ขอบคุณค่ะ"
"ด้วยความยินดีครับ"
ความสุภาพที่เฉินหมิงปฏิบัติต่อสวรสทำให้หญิงสาสรับรู้ได้ถึงความสามารถในการเอาใจผู้หญิงที่สื่อไปถึงความเจ้าชู้ในตัวของเขา และยังต้องคอยเตือนสติตัวเองอีกว่าอย่าหลงกลคนแบบนี้
"คุณชื่ออะไรนะผมยังไม่รู้ชื่อคุณเลย"
เมื่อนั่งที่เรียบร้อยแล้วเฉินหมิงจึงตัดสินใจเปิดบทสนทนา
"เห็นว่ารู้จักบ้านแล้ว คิดว่าพี่รัดดาบอกคุณแล้วซะอีก"
คำตอบเรียบๆ ที่แอบจิกกัดพาคนฟังให้เปรยยิ้มออกมาอย่างไม่ตั้งใจ
"ผมไม่ได้ถามเค้าก็ไม่บอกหรอก ต้องขอโทษที่เสียมารยาท ผมแค่อยากส่งคนไปรับคุณแต่ไม่รู้ว่าจะติดต่อได้จากที่ไหน"
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันชื่อสวรส เรียกรสก็ได้ค่ะ"
"รส?"
ยิ่งรู้ชื่อยิ่งแปลกใจคนสองคนหน้าคล้ายกันแถมชื่อยังเหมือนกันอีก
"ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"เปล่าครับ นี่ช่อดอกไม้ ผมไม่รู้ว่าคุณชอบดอกอะไร เลยเลือกแบบนี้มาไม่รู้ว่าถูกใจคุณหรือเปล่า"
เฉินหมิงเอื้อมไปรับช่อดอกไม้จากลายไทยที่ปลอมเข้ามาเป็นพนักงาน ก่อนจะส่งให้กับหญิงสาวตรงหน้า สวรสกับพ่อพนักงานแอบส่งซิกบอกกันให้รู้ว่าอยู่ไม่ไกลจากที่นี่
"รสชอบดอกบัวค่ะ เป็นดอกไม้ที่ใช้ไหว้พระเรียบง่าย แต่สวย แล้วก็พบเห็นได้ทั่วๆ ไปไม่น้องดูแลเอาใจใส่อะไรมากนักแค่มีน้ำบัวก็อยู่ได้แล้ว"
คำตอบที่ได้พาให้เจ้าของดอกไม้หน้าเจื่อนไปเล็กน้อย เขาอุส่าสั่งดอกไม้ดีดีแพงๆ มาถวายช่อใหญ่โต ไหนจะดอกไม้ทัเงไร่ที่ตัดพิเศษมาประดับตกแต่งนี่อีก แต่เธอชอบดอกบัวธรรมดาบ้านๆ เองเหรอ
"คุณดูเป็นคนอารมณ์ดีเหมือนกันนะ"
"รสพูดจริงค่ะ ไม่ได้มุก"
ยิ่งสวรสดูเข้าถึงยาก มันยิ่งทำให้เขาอยากได้เธอมากขึ้นไปอีก ก่อนเจอกันเขาจินตนาการไม่ได้เลยว่านักจิตวิทยาคนนี้กน้าตาเป็นอย่างไร ต่อให้ไม่สวย หรือรูปร่างไม่ดี แต่ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอมันเป็นความรู้สึกดีมากเหลือเกิน ยิ่งได้มาเยอมาเห็นว่าเธอสวยขนาดไหน แถมยังมีทัศนคติแปลกไปจากผู้หญิงที่เขาเคยเจอทุกคน ความรู้สึกอยากทนุถนอม ที่ไม่เคยเกิดขึ้นในตัวของเฉินหมิงคนนี้ มันกลับเกิดขึ้นมารองรับผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาอย่างน่าแปลกใจ ทั้งคู่กินข้าวและพูดคุยกันไปถึงเรื่องต่างๆ เรื่องอาการซาดิสม์ของเฉินหมิงที่เย้าตัวโกหกว่ามันไม่เกิดขึ้นแล้วเพราะไม่ได้ร่วมรักกับใครเลย แต่ที่จริงแล้วเขายังทรมานสัตว์เลี้ยงที่หน้าละม้ายคล้ายกับสวรสตรงหน้าเขาด้วยวิธีต่างๆ ไปในเวลาที่มีเซ็กซ์
"ขอบคุณนะครับที่มาวันนี้"
ขณะลงลิฟต์ชายกนุ่มหันไปพูดกับร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆ ในระยะที่ห่างออกมาพอสมควร
"รสมาเพราะหน้าที่ แต่ก็ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ทั้งดอกไม้ ร้านอาหาร รถ เสื้อผ้า และทุกอย่างที่ฉันไม่เคยทำ"
"ผมยินดี แต่ถ้าคุณชอบอะไรที่มันเรียบๆ คนั้งหน้าผมขอแก้ตัวได้หรือป่าว"
"ถ้าคุณติดต่อไปทางพี่รัดดาก็น่าจะได้นะคะ"
"เค้าบังคับคุณมาเหรอ ผมขอโทษนะ"
"ป่าวค่ะ รสหมายถึง...คุณติดต่อผ่านพี่รัดดานี่คะ"
"แล้วจะมีช่องทางไหนพอจะทำให้เราได้ติดต่อกันรึป่าว"
สวรสชะงักเมื่อได้ยินอย่างนั้น ทุกอย่างมันชัดเจนว่าเขากำลังจีบเธออยู่โดยไม่ต้องกลัวเลยว่าจะคิดไปเอง
"เอ่อ..."
"ถ้าผมขอแอดไลน์คุณ....มันจะ...."
"ค่ะ แป็บนะคะ"
สวรสก้มลงเปิดกระเป๋าถือแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดไลน์เพื่อเพิ่มอีกฝ่ายเป็นเพื่อน จริงๆ ไม่อยากจะติดต่ออะไรนักแต่เพราะลายไทยขอไว้ทำให้ต้องจำใจยอมเพิ่มช่องทางติดต่อกับเขา
"ถ้ายังไงรสขอตัวนะคะ"
"หวังว่าเราจะเจอกันอีกนะครับ"
สวรสเพียงยิ้มจางๆ แทนการพูดตอบ เธอไม่ได้อยากเจอเขาสักนิด ถึงเฉินหมิงจะหล่อและรวยมาก จนผู้หญิงแทบทุกคนยินดีจะแก้ผ้าถวายตัว แต่สำหรับสวรสแล้วเขาไม่ใช่ทางของเธอ รักของเธอไม่ได้ต้องการความหวือหวาแค่อยากรักกับคนธรรมดาแล้วใช้ชีวิตแบบคนทั่วไป แต่เฉินหมิงจินนั้นกลับจินตการไปต่างๆ นานาถึงเรือนร่างน่าสัมผัสและผิวพรรณขาวผ่องของสวรสแต่วันนี้ก็คงต้องโทรเรียกสัตว์เลี้ยงมาทรมานเพื่อระบายอารมณ์อีกเช่นเคย
แม้จะเคยตกลงกันแล้วว่า จะไม่มีการเรียกกันพร่ำเพื่อ แต่คนอย่างศิริลักษณ์นั้นได้ทุกวันยิ่งดี เจ้าหล่อนมาแก้ผ้าใส่ปลอกคอรอเจ้านายอยู่แล้ว เมื่อเฉินหมิงเดอนทางมาถึงก็พร้อมระเบิดอารมณ์อย่างทันที
"ไปไหนมาคะรสมารอคุณตั้งนานแล้ว"
เมื่อร่างสูงเดินผ่านเข้ามาที่โซฟาสัตว์เลี้ยงในสภาพเปลือยเปล่าก็พุ่งเข้าไปเล้าโลมทันที มือเรียวจูงแขนเฉินหมิงให้มานั่งลงที่โซฟาก่อนจะจัดการจู่โจมปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวอย่างหิวกระหายา
"มีธุระนิดหน่อย"
เมื่อปลดกระดุมจดหมดแล้วแม่สัตว์เลี้ยงก็ก้มหน้าลงดูดเลียที่อกกว้างของเฉินหมิงอย่างแสนรู้ เขาปล่อยตัวให้พิงตัวโซฟาแล้วรับการกระทำของศิริลักษณ์อย่างพอใจ เมื่อก้มหน้ามองดูใบหน้านวลที่บางมุมให้ความคล้ายกับสวรสที่เขาเพิ่งเจอยิ่งกระตุ้นอารมณ์ให้รุนแรงขึ้น มือหนายกขึ้นกระชากผมยาวสลสวยของคนที่นั่งบนตักเขาอยู่จากด้านหลังจนเจ้าตัวแทบหงายหงายหล่นจากโซฟาเฉินหมิงยังคงจับกระจุกผมไว้แน่นก่อนที่จะลากมายังหน้าตู้เย็นเขาเปิดตู้ออกแล้วหยิบเอาแตงกวาขนาดใหญ่โตออกมาลูกหนึ่ง คนหื่นช้อนร่างที่นั่งกองอยู่บนพื้นขึ้นมาวางบนโต๊ะทำครัวกลางห้องในลักษณะกึ่งนั่งกึ่งนอนก่อจะจัดแจงให้สัตว์เลี้ยงของเขาอ้าขาออก
"อูยยยย ซี้ดดดด"
แน่นอนว่าแตงกวาถูดสอดเข้าไปในโพลงเนื้อที่กำลังชุ่มน้ำเมือกเหนียวเหนอะของศิริลักษณ์แตกกวาถูกชักเข้าออกอยู่สักพักเขาก็หยุดแล้วโยนมันลงถังขยะ ก่อนจะหันกลับไปหาตู้เย็นเพื่อหาของเล่นใหม่ คราวนี้เป็นมะระลูกโตขนาดเท่าแขน ผิวขรุขระคงเพิ่มความเสียวกระสันให้อีกฝ่ายไม่น้อย เฉินหมิงจับคนที่นั่งถ่างขาอยู่บนโต๊ะให้พลิกตัวนอนคว่ำ ก่อนจะสอดมะระในช่องเดียวกับแตงหวาเมื่อสักครู่แล้วทำแบบเดิม
"อ๊าาาา!!! ซี้ดดด"
ด้วยขนาดที่ต่างกันและผิวสัมผัสที่ขรุขระทำให้คนถูกกระทำร้องลั่นทั้งแสบทั้งเสียวแต่ก็สะใจแม่สาวมาโซคิสม์ดีจริง แม้จะร้องลั่นทั้งยังดิ้นพล่านแต่กลับชอบจนไม่อยากให้เขาอยุดทำ
"แรงอีกค่ะ กระแทกแรงๆๆ รส...ชะ...ชอบซี้โดด อูย"
อีกฝ่ายเสนอมาขนาดนี้ คนทำยิ่งยินดีจะสนอง เฉินหมิงกระหน่ำตำมะระ ย่างบ้าคลั่งจนพอใจ จากนั้นก็หยุดมือแล้วหันไปหยิบไวน์องุ่นในตู้cขวนที่ผนังออกมาเทใส่แก้วก่อนจะราดลงที่กลางหลังยาวลงมาที่ก้นนวล
"ซี้ดดด"
ไวน์ค่อยๆ ไหลลงไปตามซอกเนื้อตัวลงไปอาบชโลมจุดเสียงที่เพิ่งได้พักของศิริลักษณ์ ทำให้เธอทัเงแสบทั้งร้อนจากที่แสบอยู่แล้ว ก็ยิ่งแสบขึ้นไปอีก
"อื้มมม"
ร่างสูงโน้มตัวลงประกบกับคนบนโต๊ะมือลูบไล้ไปที่ลำตัวก่อนจะช้อนไปบีบขยำเต้าอวบ ัเงสองขเางจากด้านหลัง จากพรมจูบมบนแบนหลังขาวเลียนสลับกับใช้ลิ้นเลียชิมไวน์บนแผ่นหลังของหญิงสาว ลิ้นสากไล้เลียลงต่ำกระทั่งเกือบถึงบั้นท้ายงอนงามก็หยุดลง เฉินหมิงไม่เคยใช้ปากกับผู้หญิงคนไหน เขาให้มากสุดแค่ช่วงบนร่างกาย
"รอแป็บนะ อย่าเปลี่ยนท่าไปไหน"
เขาโน้มตัวลงไปกระซิบบอกกับสัตว์เลี้ยงของเขาก็จะหอมแก้มนวลหนึ่งฟอดแล้วเดอนจากห้องครัวไปหยิบถุงยางในห้องนอนพร้อมสวมใส่ก่อนกลับมาสานต่อสิ่งที่ทำค้างไว้เขาสอดใส่แก่นกายร้อนระอุที่แข็งเด่พร้อมใบ้งานเข้าไปจากด้านหลังแล้วกระหน่ำถล่มลงกายสาว ตาทัเงสองข้างหลังพริ้มนึกถึงสาวสวยในชุดเดรสสีฟ้า ทุกบริบทของเธอเร้าอารมณ์เขาอย่างไม่ตั้งใจ ยิ่งนึกอารมณ์ก็ยิ่งรุนแรง แขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามกอดยกทีีเอวบ้างของศิริลักษณ์แล้วอุ้มจากห้องครัวมาที่พื้นห้องนั่งเล่นทั้งยังเชื่อมต่ออวัยวะบางอย่างของร่างกายไว้ด้วยกันเมื่อจัดการวางลงพื้นเรียบร้อยแล้วเฉินหมิงก็จับร่างบางให้พลิกตัวนอนหงายก่อนจะทำกิจกรรมต่อในท่าต่างๆ จนหมดสิ้นความต้องการ หลังศึกสงบลงทั้งคนทำและคนถูกกระทำต่างก็นอนสิ้นเรี่ยวแรงอยู่บนพื้น เขานอนมองดูใบหน้าของคนที่หลับตาพริ้มเพราะหมดเรี่ยวแรง การมีอะไรกันครั้งนี้มันสนุกกว่าครั้งที่ผ่านมาเพราะใบหน้าที่คล้ายกับสวรสนั่นแหละ เขาอยากทำแบบนี้กับเธอเหลือเกิน แต่อีกใจกลับตะโดนบอกว่าเธอบอบบางดั่งกลีบดอกไม้ไม่สมควรแก่บทลงโทษพวกนี้ ร่างสูงใหญ่ที่นอนราบอยู่บนพื้นพลิกตัวไปมาเพราะปวดตุ้บๆ ที่ศีรษะจากการที่ความคิดในหัวกำลังถกเถียงกัน เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย เพราะแม่รสคนสวยคนนั้นนั่นแหละ เพราะท่าทางหยิ่งทะนง ใบหน้าเรียบเฉย อาการไร้ความตื่นเต้นจากดอกไม้และความอลังการที่เขามอบให้ มันคือการแสดงเพื่อดึงดูดเขาเหรอ หล่อนแค่แสร้งให้เราสนใจงั้นสินะ ความคิดในหัวของเฉินหมิงตีกันพัลวันไปหมด จนเขาต้องตัดสินใจลุกขึ้นไปอาบน้ำค่อยได้ผ่อนคลายลงบ้าง แต่ในหัวก็ยังคงเอาแต่คิดถึงแม่สวรสำนักจิตวิทยาสาวคนนั้นไม่ว่างเว้น ในเร็วๆ นี้คงต้องหาเรื่องไปเจออีกให้ได้ ส่วนเสาวรสคนนี้คงต้องเก็บไว้ระบายอารมณ์ต่อไป เพราะใบหน้าที่คล้ายจนเหมือนได้ร่วมรักกับเธอคนนั้น คนที่มำให้เขาฟุ้งซ่านจนจะคลั่งอยู่แบบนี้
- ผู้เขียน
