"…" ฉันพยายามเม้มปากแน่นในตอนที่ตื่นมาแล้วเจอกับร่างสูงที่นอนอยู่ข้างกายทั้งที่ปกติก็ไม่เคยจะเจอร่างเขาหลังจากร่วมรักเสร็จสักครั้ง เขายังคงนอนหลับสนิททั้งที่ยังกอดร่างฉันไว้ ซึ่งคราวนี้ฉันไม่โดนมัดเชือกไว้แล้ว อาจจะเพราะเหตุนี้ทำให้เขายังนอนอยู่ด้วยเฝ้าไม่ห่างไปไหน เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นใบหน้าของคนโรคจิตตรงหน้าได้อย่างเต็มตาและเป็นเวลานานเสียที อดยอมรับไม่ได้ว่าถึงเขาจะอายุปาไปสามสิบแต่ความหล่อก็ยังคงเหลือล้นราวกับคนที่อายุยี่สิบห้าตลอดเวลา ใบหน้าที่คมคายไม่แก่เลย แถมยังเรียบเนียนไร้รูขุมขนจนไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างเขาจะไม่มีใครเอามาถึงทุกวันนี้
หรือว่ามี?
อยู่ ๆ ความคิดนั้นก็ผุดเข้ามาในหัวของฉัน บางทีตาบ้านี่อาจจะมีแฟนอยู่แล้วก็ได้ แต่ที่มาเอาฉันก็เพราะอยากสนองตัณหาของตัวเองไปอย่างนั้น คนรวยทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ
"จะนินทาฉันก็ช่วยดูให้รอบคอบด้วยว่าเขาตื่นหรือยัง?" อยู่ ๆ ความคิดทุกอย่
