ร่างสูงยกมุมปากร้ายขึ้นทันทีที่เอ่ยจบ รอยยิ้มของเขาวันนี้ทำให้ฉันรู้ว่าคงจะไม่รอดอีกเช่นเคย ฉันพยายามขยับหนีให้พ้นจากคนที่ยอมรับว่าตัวเองเป็นคนชั่ว แต่ก็หนีไปไหนไม่ได้มากนักเพราะมืออีกข้างโดนพันธกานต์ไว้แน่นหนา
"พร้อมรับแรงกระแทกจากคนชั่วแบบฉันไหม?" เรียวปากหนาว่าพร้อมกับไล่ถอดกางเกงทำงานออกจากปลายขา เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหื่นกาม ก่อนที่จะถอดกางเกงในตัวสุดท้ายเผยให้เห็นท่อนเอ็นปูดปูนที่ตั้งลำ
ฉันลอบกลืนน้ำลายไม่ใช่เพราะความหิว แต่เพราะขนาดที่ฉันไม่คิดจะชินกำลังจ่อตรงหน้าแม้ฉันพยายามจะหลบสายตาหนีแต่มือหนาก็เชิดปลายคางให้ฉันหันกลับมามอง
"นายมันโรคจิต…" ฉันพูดออกมาเสียงเรียบ เขาไม่ได้เป็นแค่คนชั่วอย่างเดียวแต่ความโรคจิตก็มีไม่แพ้กันเลย แทนที่จะคำด่าของฉันจะสะกิดให้เขาเจ็บบ้างแต่ร่างสูงกลับกระตุกยิ้มพึงพอใจกับถ้อยคำนั้นแทน
"ขอบคุณที่ชม ฉันน้อมรับ" เขาสาวเล่นความใหญ่โตกลางกายแ
