บทที่ 17 พูดจริง…ทำจริง

1364 คำ

ฉันปรับสายตาให้เข้ากับแสงที่กำลังแยงตา จนได้เห็นว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องนอนหรูหราบ้านของไอพี่สงครามซึ่งจำได้ดี แปลกใจที่ตัวเองยังไม่ตายจากโลกนี้สักที จะบอกว่าดวงดีก็ไม่เชิง ประสบการณ์ชีวิตชั่งโชกโชนแต่ก็สามารถรักษาชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้ได้ เก่งจริงๆ ก็อก ๆ ฉันมองไปตามเสียงที่เคาะห้องนอนด้วยสายตาเรียบนิ่ง จนเห็นว่าเป็นแม่บ้านของที่นี่ก็รีบพาตัวเองลุกขึ้นมานั่ง "ฉันเอาเสื้อมาให้ เธอเป็นยังไงบ้าง" อย่างน้อยบ้านหลังนี้ก็ยังมีคนใจดีกับฉัน "ฉันไม่เป็นไรแล้ว" "ทำงานไหวใช่ไหม?" "อืม เดี๋ยวฉันรีบตามลงไป" "คุณสงครามเขาสั่งให้เธอทำความสะอาดในบ้านต่อทั้งหลัง" "อืม" "แล้วตอนเย็น…" "พูดมาเถอะ เขาสั่งอะไรต่อ" "คุณสงครามให้เธอมารอในห้องนี้ จนกว่าเขาจะกลับแล้วเข้ามาหา" "อืม ขอบใจนะ" ฉันไม่พูดอะไรต่อ หยิบเสื้อยูนิฟอร์มแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อลงมาทำความสะอาดตามคำสั่ง วันนี้เหมือนร่างกายได้พักฟื

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม