ความสัมพันธ์ที่เกิดระหว่างเธอกับเขามีกติกาชัดเจน ไม่มีความรู้สึกปนอยู่ในนั้น ความรักเกิดขึ้นกับอีกคน ในขณะที่อีกคนอยากจบ เรื่องราววุ่นวายจึงเกิดขึ้น เมื่อภูริต้องการเปลี่ยนสถานะจากคู่นอนเป็นคู่ชีวิตของเธอ
+++++++++++++++++++++++++++++
“แอ๊ะ แอ๊ะ” เสียงที่ได้ยินทำให้พนิดาปรือตาขึ้น หนังตาหนักอึ้งแต่ก็พยายามฝืนเอาไว้
“แอ๊ะ แจ๊บ ๆ ๆ” นอกจากเสียงทักทาย ยังมีเสียงคล้ายคนกำลังดูดอะไรบางอย่างปนมาด้วย
ตากลมโตปรับให้เข้ากับแสง ใบหน้าสวยหันไปตามเสียงที่ได้ยิน แล้วมองไปรอบ ๆ อีกครั้ง หัวใจสั่นจนยากจะควบคุม เมื่อแน่ใจว่าเสียงที่ได้ยินดังมาจากคนที่นอนอยู่ในเปล ร่างบางขยับลงจากเตียง ไม่สนใจแล้วว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน เพราะคนที่อยู่ในเปล ดึงสติของเธอไปจนหมดสิ้น
“แอ๊ะ” คนตัวเล็กส่งเสียงทักทายเมื่อเห็นหน้าเธอ กางแขนออก ยกขาถีบอากาศสื่อให้รู้ว่า อยากออกมาหาเธอแล้ว
“เดือนอ้าย...” เปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก น้ำตาตีตื้นขึ้นมาจนทำให้หูตาพร่าเลือนไปหมด
“เดือนอ้าย หนูจริง ๆ ด้วย” มือสั่นเทาช้อนเข้าใต้ตัวลูก แล้วอุ้มออกมาจากเปล เจ้าเดือนอ้ายแอ่นอกแสดงความดีใจ ที่ได้ออกจากเปลนอนสมใจ
“แอ๊ะ แจ๊บ ๆ ๆ” คนตัวเล็กทักทาย ก่อนจะยัดกำปั้นเข้าปาก พนิดายิ้มพร้อมกับฝังจมูกลงบนหน้าผากลูก สูดดมกลิ่นหอมของลูกให้หายคิดถึง จากกันวันนั้นไม่มีวันไหนที่เธอจะไม่คิดถึงลูกเลยสักครั้ง
“แม่คิดถึงหนูเหลือเกิน ลูก” นาทีนี้เธอไม่สนใจอะไรแล้ว ต่อให้ถูกภูริฆ่าตาย เธอก็ยินดี น้ำตาไหลลงมาเป็นสาย กอดลูกแนบอกไว้อย่างนั้น คนตัวเล็กที่ทำเหมือนหิวในตอนแรก ดูดมือแล้วซบหน้าอยู่กับอกของคนเป็นแม่