เสน่หารักลวง

ไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ 1

“อ่า...ดีมากครับอย่างนั้น อ้าขาอีกนิดครับคุณ” อาชีพของเขาคือผู้บริหารระดับสูง แต่เวลานี้เขากลายเป็นผู้ชายขายบริการ มีหน้าที่ปรนเปรอความสุขให้เธอ และภูริก็ตั้งใจทำอย่างสุดกำลัง เพราะอยากให้เธอประทับใจ

สะโพกสอบขยับเป็นจังหวะ เมื่อส่วนที่สอดประสานแนบชิด ลงน้ำหนักหนักเบาตามอารมณ์ที่กำลังปะทุขึ้น ร่องรักของเธอคับแน่นตอดรัดความเป็นชายจนเขาแทบปริแตก ตาคมเข้มจับจ้องอยู่ที่หน้าอกอวบใหญ่ ที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทก ใบหน้าสวยที่เชิดขึ้น กับริมฝีปากบางที่ขบเม้มเข้าหากัน เป็นตัวเร่งทำให้อารมณ์ของเขาเตลิดไปไกล กระแทกแก่นกายยาวใหญ่ใส่ร่องรักที่รัดแน่นสุดแรง ชักออกมาแล้วกระแทกกลับเข้าไปใหม่ หมุนวนบั้นท้ายเป็นวงกลม เมื่อดันท่อนเนื้อยาวใหญ่เข้าไปจนสุดโคน คนใต้ร่างจิกมือลงบนแผ่นหลังกว้าง เมื่อเสียวซ่านจนแทบทนไม่ไหว

“อืม...เสียวค่ะ อ่า...”

“ครางออกมาครับ เสียวก็ร้องออกมาดัง ๆ ผมจะได้รู้ว่าคุณมีความสุข”

“ฉัน...สะ...เสียวค่ะ” เสียงครางที่หลุดออกมาไม่เป็นภาษา ทำให้ภูริย่ามใจ ยิ่งเห็นศีรษะเล็กส่ายไปกับหมอน ยามเมื่อเขาบดขยี้ลำรักลงในร่องสวาท เขาอยากให้เธอเสร็จสมและประทับใจในบทรักที่มอบให้ อยากให้เธอจดจำเขาเอาไว้ ผู้ชายขายน้ำอย่างเขา มีความหมายกับเธอบ้างไหม

“อุ้ย...” เสียงอุทานที่หลุดออกมาบอกให้รู้ว่า เธอเจ็บจากการกระทำของเขา พนิดาเองก็ตกใจไม่น้อย เมื่ออยู่ ๆ บทรักที่นุ่มนวลชวนฝัน กลายเป็นดุดันเรียกร้องและเอาแต่ใจ

“เจ็บค่ะ!” มือที่โอบอยู่บนแผ่นหลังกว้าง เลื่อนมาค้ำอกแกร่งแล้วออกแรงผลัก เมื่อคนเหนือร่างเอาแต่ใจ แรงกระแทกจากสะโพกสอบที่อัดลงมา ทำให้เธอเจ็บร้าวไปทั้งหว่างขา

“คุณฉันเจ็บ!” น้ำเสียงที่ใช้เข้มขึ้นเมื่อคนเหนือร่างยังเอาแต่ใจ

“คุณรับผมได้อยู่แล้ว” ตอบพร้อมกับขบกรามเข้าหากัน เมื่อส่วนที่สอดประสานบีบรัด เธอขยับหนี เขายิ่งปวดร้าวจนแทบปริแตก

“พอแล้วฉันเจ็บ!” พนิดาออกคำสั่งเสียงเข้ม เมื่อเขาทำรุนแรงกับเธอ

“นิดเดียวน่า คุณชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ” ไม่พูดเปล่ามือหนาช้อนเข้าใต้เอว จับร่างบางพลิกกลับให้อยู่ในท่าหันหลัง ส่วนที่สอดประสานไม่แยกออกจากกันเลยสักนิด มือหนากดลงที่แผ่นหลังบาง ให้บั้นงามงอนโกงขึ้น เพื่อรับแรงกระแทกจากเขา

“อื้อ...” ใบหน้าที่แนบไปกับหมอนใบใหญ่ ส่ายไปมา เมื่อคนที่อยู่ข้างหลังกระแทกลำรักเข้าใส่อย่างไม่ปราณี

“ชอบไหม ชอบแบบนี้หรือเปล่า” ถามพร้อมกับสับสะโพกเข้าออกตอกลึก ในท่านี้ลำรักยิ่งฝังลึกเข้าไปในตัวเธอ ส่วนหัวสัมผัสกับภายในอ่อนนุ่ม ยิ่งทำให้เสียวกระสัน

บทรักที่เอาแต่ใจแปรเปลี่ยนเป็นนุ่มนวลและเอาใจ พนิดาเองก็แปลกใจที่อยู่ ๆ เขาก็ทำเหมือนกับว่าไม่พอใจและโกรธเธอมาแรมปี ทุกครั้งที่นอนด้วยกัน เขาจะสุภาพและเอาใจ ความสงสัยที่เกิดขึ้นถูกพับเก็บเอาไว้ เมื่อชายหนุ่มพาเธอเดินไปตามครรลองที่ธรรมชาติสร้างขึ้น ต่างคนต่างพากันเสร็จสม

ร่างบางที่เหนื่อยล้านอนหอบหายใจอยู่บนเตียง ในขณะที่ภูริผละออกเพื่อไปจัดการตัวเอง มือหนารูดถุงยางอนามัยออกจากท่อนเนื้อที่ยังตั้งผงาด บทรักเร่าร้อนที่จบลง ไม่ทำให้เขาเหนื่อยล้าเลยสักนิด ยังอยากได้เธออีก ความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร ท่องเอาไว้ว่ามันคืองาน ที่ต้องจบลงเมื่อคู่นอนเสร็จสม

ใบหน้าสวยร้อนขึ้น เมื่อสบกับตาคมเข้มของเขา มือบางกระชับปมผ้าขนหนูให้แน่นขึ้น เมื่อถูกมองไปทั่วทั้งตัว หายใจไม่ทั่วท้อง เขินอายกับการมองของเขา

“ดื่มอะไรสักหน่อยนะครับ” ขาที่ก้าวเดินหยุดชะงักเมื่อเขาชวนให้เธอดื่มต่อ

“ไม่ค่ะ ฉันจะกลับเลย” ปฏิเสธเพราะคิดว่าไม่เหมาะสม ทุกครั้งก็เป็นอย่างนี้ เสร็จกิจกรรมบนเตียงก็พากันแยกย้าย

“นะครับคุณนิด” ชื่อเล่นของเธอหลุดออกมา

อีกแล้ว เขาเรียกชื่อเธอบ่อยเกินไปแล้ว

ไม่มีคำตอบเมื่อหญิงสาวเลือกที่จะเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อไปจัดการตัวเอง เพราะอยากออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ผู้ชายคนนี้กำลังทำให้เธออึดอัดและอับอาย

ภูริสั่งเครื่องดื่มสำหรับตัวเอง และไม่ลืมสั่งให้เธอด้วย ปฏิเสธได้ก็ปฏิเสธไป เขาพอใจจะทำให้ ไม่ดื่มก็เรื่องของเธอ

ตากลมโตจ้องมองตัวเองผ่านกระจกบานสูง ความรู้สึกที่เกิดขึ้นตอนนี้คืออะไรเธอไม่อยากเห็นหน้าเขาอีกแล้ว หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ พนิดาก็เลือกที่จะอยู่ในห้องน้ำ รอให้เขาออกไปก่อน แต่ดูเหมือนว่าคนที่อยู่ข้างนอกยังไม่ยอมไปไหน

“ทำไมไม่ออกไปสักที” ห้องที่เธออยู่คือห้องวีไอพี มีทางเดินเชื่อมต่อไปยังลานจอดรถ รถเธอจอดอยู่ด้านหลัง ไม่ต้องกลัวลูกค้าคนอื่นที่มาใช้บริการจะเห็น เพราะเป็นส่วนตัว เธอจึงไว้วางใจและกลับมาใช้บริการ เพราะไม่อยากไปที่อื่นให้เสียชื่อเสียง ไม่ได้เกี่ยวกับเขาเลยสักนิด เธอไม่ได้คาดหวังว่าจะมาเจอเขาทุกครั้ง ผู้หญิงที่มาใช้บริการ ต่างก็มีเหตุผลของตัวเอง เหตุผลของเธอก็คือต้องการปลดปล่อย ฟังดูอาจเหมือนสิ้นคิด แต่เมื่อมันทำให้รู้สึกดีก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องปฏิเสธตัวเอง แต่ตอนนี้คนที่อยู่ข้างนอกกำลังทำให้เธออึดอัด เพราะเธอไม่อยากเห็นหน้าเขาอีกแล้ว

เหล้าในมือถูกสาดลงคอแก้วต่อแก้ว พลิกนาฬิกาเรือนหรูขึ้นมาดูเวลารอบที่ร้อย เมื่อคนในห้องน้ำยังไม่ยอมออกมา มุมปากหยักยกยิ้ม เมื่อคิดอะไรได้บางอย่าง

“เป็นอะไรหรือเปล่า คุณอยู่ในห้องน้ำนานแล้วนะครับ” ถามพร้อมกับรอคอยคำตอบ

“ไม่มีอะไร คุณกลับได้เลย ฉันวางเงินไว้บนหัวเตียง คุณหยิบไปได้เลย” คำพูดของเธอทำให้ตาคมเข้มมองกลับไปยังหัวเตียง ขมวดคิ้วเข้าหากัน เมื่อเห็นแบงค์พันวางซ้อนกันอยู่หลายใบ

“ขอบคุณครับ” ขอบคุณตามมารยาท ถ้าเป็นคนอื่นคงดีใจที่ได้ทิปเพิ่ม แต่สำหรับเขากลับมองมันเป็นเรื่องตลก ยายตัวดีคิดว่ากำลังทำอะไรอยู่ ครั้งนี้เขาคงทำให้เธอประทับใจมากสินะ ถึงได้ให้ทิปราวกับว่าให้เงินไปตั้งตัว ความคิดซุกซนผุดขึ้นมาในหัว เขาอยากต่อเวลากับเธออีกนิด เพราะไหน ๆ เธอก็ถ่วงเวลาเขาแล้ว

“ถ้าคุณอยากอยู่ต่อ ผมต่อเวลานะครับ” คำพูดของเขาทำให้หญิงสาวตาโต เขาจะต่อเวลาเพื่ออะไร เธออยากออกไปจากที่นี่จะแย่อยู่แล้ว ที่ขังตัวเองอยู่ในนี้ก็เพราะเขินอายกับสายตาของเขา เขารู้จักเธอทั้งชื่อจริงและชื่อเล่น ในขณะที่เธอรู้แค่ว่าเขาขายบริการ และเรียกแทนตัวเขาว่าคุณเท่านั้น