บำเรอรักอาญาอสูร

หัวหินไม่สิ้นเสน่หา (1)

“ใครบอกว่าผมแกล้งคุณ ผมกำลังจะทำจริงๆ ต่างหากล่ะ คุณอยากแต่งงานกับผมไม่ใช่เหรอ ก็ลองตามใจผมหน่อยสิ พูดง่ายๆ ไม่ต้องขัดขืนให้เสียแรงเปล่า เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นดีกว่า ถ้าคุณยอมผมคืนนี้ ผมอาจจะยอมตกลงแต่งงานกับคุณตามเงื่อนไขที่เราเคยคุยกันไว้แล้วก็ได้นะ แต่ถ้าคุณไม่ยอมผมก็ไม่บังคับนะ เพราะผมไม่ชอบขืนใจผู้หญิง”

       ...เขารู้...ว่ายังไงซะ หล่อนก็ต้องยอมเขาวันยังค่ำ...

       “แล้วถ้าฉัน...ยอมคุณดีๆ ล่ะ คุณจะยอมตกลงแต่งงานกับฉันใช่มั้ย” อัญชนาถามออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่เธอก็จะเป็นต้องถามเพราะอยากรู้คำตอบที่ชัดเจน

       “ผมบอกแค่ว่าอาจจะ แต่ถ้าคืนนี้คุณทำให้ผมพอใจ คุณจะได้รับคำตอบที่ดีไม่เกินพรุ่งนี้แน่นอน ผมรับรอง ผมไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำหรอกนะ แต่ผมก็ต้องรู้ก่อนว่าคุณมีค่าพอที่จะทำให้ผมยอมสละโสดสักสองปีได้หรือเปล่า”

       อัญชนาหลับหูหลับตาเมื่อร่างหนาเดินเข้ามาใกล้ และนั่งลงตรงหน้าเธอ เขาเชยคางเล็กขึ้นมาสบตาคมเข้มของเขาอีกครั้ง ก่อนที่จะโน้มใบหน้าลงมาช้าๆ แตะริมฝีปากเธออย่างแผ่วเบา หยอกล้อหยอกเอินตามอำเภอใจ

ร่างบางไม่มีสิทธิ์ขัดขืน เพราะหล่อนตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่าจะยอมทุกอย่างเพื่อครอบครัวที่เธอรัก แม้จะต้องขายร่างกายก็ยอม ร่างบางจึงยืนอยู่นิ่งๆ กลั้นใจให้เขาล่วงเกินเธอได้ตามอำเภอใจ

       กฤตภพแอบซ่อนรอยยิ้มแห่งความพอใจไม่ให้หล่อนเห็น ร่างบอบบางสั่นสะท้านเมื่อเขารุกรานเรียวลิ้นเข้าไปภายใน มือหนาลูบไล้แผ่นหลังหญิงสาวเบาๆ คล้ายจะปลอบโยน

ชุดนอนตัวบางถูกปลดออกช้าๆ ลงมากองอยู่ที่เนินอกขาวผ่อง อัญชนาใจเต้นระทึก วาบหวิวจนแทบลืมหายใจ หล่อนกลัวเขาเหลือเกิน กลัวสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นด้วย

       อัญชนาเคยได้ยินเพื่อนสาวๆ ที่มีแฟนแล้วเล่าประสบการณ์เรื่องบนเตียงให้เธอฟังบ้างเหมือนกัน ว่าเป็นอย่างไรบ้าง เธอจำได้อยู่อย่างเดียวว่าครั้งแรกมันจะเจ็บมาก คำว่าต้องเจ็บมากทำให้หญิงสาวกลัวจนตัวสั่น และเธอกลัวมากกว่านั้น กลัวจนบรรยายไม่ถูก

เมื่อชุดนอนถูกปลดต่ำลงเรื่อยๆ จนเผยให้เห็นสัดส่วนของความเป็นผู้หญิง ความกลัวกับความอายมีมากเท่ากันหรือเปล่าก็ไม่อาจรู้ รู้แต่ว่าตอนนี้เธอไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ควบคุมอารมณ์ตัวเองก็ไม่ได้

“ไม่นะ! อย่า!” มือเล็กพยายามจับเอาเสื้อที่กำลังหลุดลุ่ยมาปกปิดร่างกายเอาไว้เท่าที่จะทำได้ แต่ก็ไม่สามารถจะห้ามเขาไม่ให้รุกรานเธอได้

       หัวใจปฏิเสธเขาตลอด อยากถอยให้ห่างจากเขา แต่ก็รู้ว่าทำไม่ได้ ร่างกายสั่นไหวไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่หล่อนเองก็ไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร สัมผัสของเขาสร้างความตื่นตระหนกพอๆ กับความตื่นเต้นที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

จุมพิตของเขาสร้างความซาบซ่านไปทุกอณูขุมขน อ้อมกอดของเขาเร่าร้อนดั่งเพลิงเผาผลาญ เมื่อฝ่ามือร้อนลูบไล้ไป ณ ที่ใด ร่างกายของหล่อนก็ตอบรับราวกับดอกไม้ที่ต้องลม หล่อนสั่นสะท้านไปทั้งร่างอย่างไม่อาจควบคุมได้

       “ไม่ต้องกลัวนะสาวน้อย ผมจะนุ่มนวลกับคุณให้มากที่สุด” เขาพูดเสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยอารมณ์ปรารถนาที่เริ่มก่อตัวมากขึ้น

       เวลานี้มีเพียงอาภรณ์ชิ้นเดียวที่ปกปิดส่วนที่พึงสงวนของความเป็นหญิงเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น กฤตภพใจเย็นมากพอที่จะเล้าโลมคนใต้ร่างให้คล้อยตามเขาไปทีละน้อย

ส่วนลึกในหัวใจมันบอกเขาว่าอัญชนายังไม่เคย สัมผัสของเขาจึงนุ่มนวลอ่อนโยนแต่ก็เต็มไปด้วยไฟเสน่หาที่กำลังลุกโชนมากขึ้นเรื่อยๆ

       ริมฝีปากแสนรัญจวนของเขาเปลี่ยนเป้าหมายจากริมฝีปากอิ่มบางสีชมพูระเรื่อ ไล้วนลงมาตามซอกใบหูเล็กของหญิงสาว อัญชนาขนลุกซู่ด้วยความวาบหวิว เมื่อลิ้นร้ายละเลงเลียต่ำลงมาเรื่อยจนถึงเนินปทุมถัน ร่างบางก็รู้สึกซาบซ่านจนเผลอครางออกมาเบาๆ

กระทั่งเขาประกบริมฝีปากเข้าดูดกลืนยอดดอกบัวที่กำลังครัดเคร่ง อัญชนาก็ผวาเฮือกด้วยความซ่านสยิวเข้าไปถึงขั้วหัวใจ เขาดูดกลืนมันอย่างหลงใหล นุ่มนวลสลับกับหนักหน่วง เน้นอารมณ์ของหล่อนจนแทบคลั่งด้วยความทรมานที่แสนหวาน นิ้วมือเรียวของเขาอีกข้างก็กอบกุมช่อดอกบัวที่อวบอัดหนั่นแน่นไปมาด้วยความเมามัน

กฤตภพยอมรับว่าทรวงอกสองข้างที่เขากำลังครอบครองด้วยริมฝีปากกับอุ้งมือของเขา ช่างเย้ายวนสวยงาม อวบอัดเต็มไม้เต็มมือจนยากที่จะถอดถอน รู้สึกอยากจะครอบครองหล่อนเอาไว้เพียงคนเดียว ดอกบัวตูมสีขาวอมชมพูหอมหวานยิ่งกว่าดอกไม้ใดที่เขาเคยสัมผัส หล่อนสวยงามเกินกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก กฤตภพเผลอมองและสูดเอาความหอมแห่งดอกบัวงามเข้าปอดจนหนำใจ

       เมื่อยอดบัวงามถูกกระตุ้นทั้งสองข้างพร้อมๆ กัน ความเสียวซ่านก็แผ่ซ่านไปทั่วร่าง ร่างกายของอัญชนาขนลุกเกรียวไปทั่วสรรพางค์กาย ความสุขที่เขากำลังปรนเปรอให้ทำให้อัญชนาไม่อาจปฏิเสธมันได้เลย หล่อนแทบไม่อยากให้เขาหยุดมันด้วยซ้ำ

นี่หล่อนเป็นอะไรไป ทำไมร่างกายของเธอถึงได้อ่อนระทวยเป็นขี้ผึ้งลนไฟแบบนี้ สองแขนเรียวไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืน นอกจากจะไม่ขัดขืนแล้ว มือเล็กยังจับบ่าของเขาเอาไว้มั่น ขยุ้มไหล่ของเขาจนเล็บคมจิกลงไปในเนื้อ และเมื่อกฤตภพกระตุ้นสัมผัสของเขาแรงมากขึ้น หล่อนก็ยิ่งเสียวซ่านจนใจแทบจะขาดรอน

       “อา...คุณกฤต” เสียงครางแผ่วๆ พร้อมเรียกชื่อของเขา ทำให้กฤตภพยิ่งฮึกเหิมใจ ทำตามที่ร่างกายและหัวใจของเขาปรารถนากับหล่อนมากยิ่งขึ้น

ใบหน้าคมเข้มเริ่มแดงก่ำไปด้วยเพลิงพิศวาสที่ไม่อาจจะหยุดได้อีกแล้ว และเขาก็ไม่คิดจะหยุดมัน ร่างกายของอัญชนาร้อนผ่าวแทบจะลุกเป็นไฟอยู่แล้วอีกแค่นิดเดียวเท่านั้น หล่อนก็จะตกเป็นของเขาโดยสมบูรณ์

ความเป็นชายของเขาก็กำลังร้อนเป็นไฟไม่แพ้หล่อน และในเวลาไม่ถึงนาที อาภรณ์ชิ้นสุดของอัญชนาก็ถูกถอดออกจากร่าง พร้อมกับเสื้อผ้าที่แสนเกะกะของเขาก็ถูกถอดทิ้งไปข้างล่างเตียง

       ความงดงามเย้ายวนใจปรากฏแก่สายตาแสนเสน่ห์ของเขา กฤตภพต้องกลืนน้ำลายหลายครั้งเมื่อมองร่างกายอันงดงามของหญิงสาว หล่อนสวยไม่มีที่ติจริงๆ รูปร่างที่โค้งเว้าเหมือนดั่งนาฬิกาทราย ท้าทายและสะกดสายตาของเขาให้มองไปที่หล่อนเท่านั้น

อัญชนาพยายามจะกระถดถอยห่างด้วยความเคอะเขิน หล่อนหน้าแดงก่ำอย่างเขินจัดเมื่อถูกจ้องมอง แต่ก็เพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น ร่างกายกำยำสมชายชาตรีของเขาก็ขึ้นมาทาบทับหล่อนอย่างรวดเร็ว

หญิงสาวรู้สึกกลัวความใหญ่โตของเขามากเหลือเกิน เขาจะครอบครองเธอจริงๆ เหรอ ความรู้สึกหลายอย่างกำลังเข้าจู่โจมสมองและหัวใจ ความประหม่ามีมากมายจนร่างกายของเธอสั่นไปหมด ริมฝีปากสั่นระริกเพราะรู้สึกสะบัดร้อนสะบัดหนาวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน หล่อนมองเขาด้วยสายตาวิงวอน เธอกำลังกลัว กลัวมากที่สุด!

       “อย่ากลัวผมเลยนะ คุณรู้มั้ยว่าคุณน่ารักไปทั้งตัว คุณสวยจนผมอดใจไม่ไหว แล้วก็หอมหวานจนผมแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว”

เขาพูดเสียงทุ้ม ก่อนที่จะจุมพิตริมฝีปากที่กำลังอ้าเผยอเล็กน้อยนั่นอย่างปลอบโยน แล้วจึงแปรเปลี่ยนเป็นความเร่าร้อนเรียกร้องให้หล่อนตอบสนอง มือสองข้างของเขาลูบไล้ไปทั่งร่างอย่างเสน่หา คอยสัมผัสฟอนเฟ้นในจุดที่สร้างความเสียวซ่านให้กับหล่อนอย่างชำนิชำนาญ

สองแขนแกร่งกำยำรวบร่างของอัญชนาเข้าสู่อ้อมกอด ก่อนที่จะก้มลงดูดกลืนขบเม้มยอดปทุมถันสองข้างสลับกันไปมาอีกครั้ง ด้วยความต้องการที่มีมากกว่าเดิมหลายเท่า