ตอนที่ 4 เมื่อไฟปรารถนาเริ่มลุกโชน(NC20)
1078 คำ
ดวงตาคมที่เปล่งประกายเจิดจ้าดุงแสงดาว กวาดมองดวงหน้าของหญิงสาวที่เริ่มมึนเมาเพราะพิษชบา ดวงตาของเธอเริ่มเลื่อนลอย ก็รีบตวัดร่างเล็กอุ้มขึ้นสู่วงแขน แล้วเดินลิ่วๆ ตรงเข้าไปยังประตูบานใหญ่ของคฤหาสน์ที่มีชายชรารูปร่างผอมบางรอเปิดประตูให้ และมองตามหลังชายหนุ่มไปด้วยความเป็นห่วง
แน่นอนว่าคนที่ชายชราห่วง ย่อมไม่ใช่เจ้านายหนุ่มของเขา แต่เป็น...
ในห้องนอนกว้าง ประตูเปิดและปิดลงโดยอัตโนมัติเมื่อเจ้าของหันไปมองที่เครื่องสแกนใบหน้า
ชายหนุ่มวางหญิงสาวลงพื้นในท่ายืน เพื่อเช็คดูว่าเธอมีอาการถูกพิษชบาเล่นงานถึงระดับไหน
เขาไม่ทันได้ตรวจดูที่ดอกชบาดอกนั้นที่หญิงสาวเด็ดมากิน เลยไม่รู้ว่าเธอดูดกินน้ำหวานของมันมากน้อยแค่ไหน แต่แค่เคี้ยวกลีบดอกไปซีกหนึ่ง มันก็แรงมากพอแล้ว
มารีรินมองหน้าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอด้วยแววตาหวานเยิ้มเข้าไปทุกที ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกร้อนๆหนาวๆ ครั่นเนื้อครั่นตัวแปลกๆ เริ่มทรมานร่างกายมากขึ้นทุกที จนนึกอยากจะบดเบียดร่างของตนเองเข้าหาร่างกายแกร่งกำยำของชายหนุ่ม ที่เปิดเผยแผงอกกว้างลงมาด้วยการปลดกระดุมเสื้อถึงสามเม็ด
มือเล็กเริ่มลูบไล้ไปมาบนแผงขนอ่อนอย่างลืมตัว มันรู้สึกนุ่มมืออย่างประหลาด ยิ่งลูบไล้ยิ่งรู้สึกดี จึงลูบไล้ไปทั่วผิวสีขาวที่ตอนนี้เริ่มแดงเรื่อขึ้นเพราะการสูบฉีดของโลหิตที่ฉีดพล่านไปทั่วร่าง แล้วพุ่งเข้าสู่จุดศุนย์กลางกาย จนมังกรร้ายตื่นผงาดขึ้นมา
‘หากว่าเธอไม่หยุดลูบไล้แผงอกเขา มังกรร้ายที่กำลังตื่น คงได้พ่นไฟเผาไหม้เธอเร็วขึ้นแน่ แล้วเธอก็จะไม่แม้แต่จะทันได้หวีดร้อง เธออาจจะช็อคสลบไปเสียก่อนที่พิษของชบาจะอ่อนแรงลงก็ได้’
...ต้องถอนพิษไม่ต่ำกว่าสองราตรี เธอจะไหวไหม...
“ช่วยมาร์ด้วยค่ะ มาร้อนรุ่มไปทั้งร่างเลย”
‘แล้วใครใช้ให้คุณไปกินดอกชบานั่นล่ะ’
ชบาสีปีกแมลงทับ เป็นดอกไม้ต้องห้ามสำหรับผู้หญิง และชบาพันธุ์นี้มีเพียงสองแห่งในโลก คือที่นี่และที่นอร์เวย์บ้านของบิดา มันออกดอกยากมาก และที่สำคัญพิษของมันร้ายแรงมาก หากว่าคนที่กินเข้าไปเป็นผู้หญิงที่ไม่มีคนรักที่เป็นผู้ชายอยู่ข้างๆ
...มันไม่จากยาปลุกเซ็กส์เข้มข้นดีๆนี่เอง...มันจึงแพงมาก!...
“ช่วยมาร์ด้วยมาร์ร้อน” เธอวิงวอน มือเล็กก็ไต่ไปตามลำตัวของชายหนุ่มราวกับหนวดปลาหมึก เธอไม่สามารถควบคุมความรู้สึกของตนเองได้จริงๆ เธอรู้สึกอยากจะสัมผัสเนื้อตัวของเขา เพราะยิ่งสัมผัส เธอก็จะรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเท่านั้น
แล้วถ้าหากว่าเขาจูบเธอเหมือนเมื่อตอนหัวค่ำเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธออาจจะหายร้อนรุ่มก็ได้
สาวน้อยช้อนสายตาหวานซึ้งขึ้นสบตาคมร้อนแรงนั้นด้วยอารมณ์ปรารถนามืดดำที่เพิ่งเกิดขั้นในร่างกายของเธอเป็นครั้งแรก เธอต้องการให้เขาสัมผัสเธอบ้างเหลือเกิน
‘เขาช่างหล่อเหลาราวกับเทพบุตรที่จิตรกรบรรจงวาดขึ้นมา รูปร่างกายาก็ช่างใหญ่โตแข็งแกร่งสมชาย อ้อมอกของเขาก็ช่างน่าซบยิ่งนัก’
คิดพลางเธอก็เลียริมฝีปากที่แห้งผาก เมื่อรู้สึกกระหายในตัวของชายหนุ่ม
มันแปลกจริงๆ ทั้งที่ไม่เคยรักใคร กลับมารู้สึกอยากจะแนบชิดผู้ชายแปลกหน้าคนนี้
“ได้โปรด ช่วยมาร์ที ช่วยจูบมาร์เหมือนตอนที่อยู่ในสวนชานั่นได้ไหมคะ” เธออ้อนวอนขอเสียงหวาน มือไม้ก็เลื้อยเข้าไปใต้ชายเสื้อตัวใหญ่นั้นด้วยเพลิงราคะที่กำลังลุกโชนขึ้นเรื่อยๆ
‘เขารู้ว่ามันยากที่จะดับไฟร้อนในกายของเธอได้ง่ายๆ แต่มันก็ไม่ยากเกินความสามารถของเขา ทว่าเธอล่ะจะรับแรงปรารถนาแห่งบุรุษเช่นเขาได้ไหม’
มองขนาดของสรีระก็รู้ว่ามันต่างกันมาก เธอตัวเล็กแสนบอบบาง แต่เขาใหญ่โตและร้อนระอุ! มันคือความร้อนที่จะปะทุในกายเธออย่างร้อนแรง หลายครั้ง กว่าพิษของดอกชบาจะอ่อนแรงลง
ชายหนุ่มทอดถอนใจ มองผู้หญิงแสนโง่เง่าในวงแขนอย่างชั่งใจ
จากนั้นก็ประเมินเรือนร่างของเธอแล้วก็ต้องหลับตาลงชั่วครู่
‘เขาจะอ่อนโยนกับเธอได้ไหมแม้เพียงนิดเดียว ในเมื่อที่ผ่านมา เขาไม่เคยปรานีผู้หญิงคนไหนเลย ในห้วงเวลาที่ไฟราคะกำลังลุกร้อนแรง ไม่เคยเลย’
“ได้โปรด” เสียงหวานเริ่มสั่นระริก ด้วยความทรมาน เธอเริ่มถอดเสื้อผ้าอาภรของตนเองแล้ว
ใกล้เวลาแล้ว หากไม่ช่วยเธอคงรอดยาก หากช่วยเธออาจจะรอด และหากปล่อยไปตอนนี้ เธอก็อาจจะเหมือนเหยื่อคนอื่นๆที่กลายเป็นปุ๋ยให้กับชบาในสวนข้างล่างนั่น
ครืดดดด...
เสียงประตูเลื่อนเปิด
ตามมาด้วย
“ถ้าแกไม่กล้า พี่อาสาช่วยเธอเองก็ได้นะ” เสียงนั้นแฝงแววล้อเล่นสะท้อนมา แต่ไซมอนรู้ว่า พี่ชายนอกไส้ของเขา ไม่ได้ล้อเล่นแม้แต่นิดเดียว!
‘เดมอนเอาจริงเสมอ’
“พี่เสียมารยาทมากนะ ออกไป ผมไม่อยากทะเลาะกับพี่ตอนนี้”
“โอเค”
เมื่อเดมอนเดินจากไป ไซมอนก็ขยับตัวไปล็อกประตูจากด้านใน โดยมีร่างเล็กที่อยู่ในอาการอึ้งเล็กน้อยโดนเหวี่ยงไปอยู่ติดหลังบานประตูเมื่อเขากำลังล็อกกุญแจ
แต่ว่ามารีรินไม่สนใจแล้ว นาทีนี้เธอกลับมาสนใจคนตรงหน้าเธอเหมือนเดิม
“เขาไปแล้วเรามาต่อนะคะ”
“มันควรต้องเป็นแบบนั้นแหละสาวน้อย”
ไซมอนบดจูบลงมาบนเรียวปากนุ่มทันทีอย่างเร่าร้อน และมารีรินก็กระตือรือร้นที่จะสนองตอบเขามากเหลือเกิน ทั้งที่เธอแสนจะเงอะงะ ไม่ประสีประสาอะไรเลย
แคว่ก!
ตุ้บ!
ร่างเล็กถูกโยนลงบนเตียงกว้างทันที เมื่อชุดของเธอหลุดออกจากร่าง
- ผู้เขียน
