บทที่4.ต้อนแกะเข้าคอก...
1510 คำ
หญิงสาวโครงศีรษะ นึกอยากจะไปแก้ไขความเข้าใจผิดนั่น...
แต่จะมีประโยชน์อะไรล่ะ พูดไปคงไม่มีใครฟัง เมื่อเขาเหล่านั้นฝังหัวกับความเชื่อผิดๆ ไปเสียแล้ว
เธอไม่ได้อยากใกล้ชิด คนพวกนั้นสักนิด...เธอเป็นตัวประกันของเขาต่างหากเล่า!!
ทอปัดจึงเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานตัวเอง โดยไม่ได้กาแฟอย่างที่ต้องการ เธอกำลังจะถึงโต๊ะอยู่แล้ว แต่เหตุการณ์บางอย่างทำให้เธอเปลี่ยนใจ เดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำแทน
เพราะสายตามองเลยไปยังห้องทำงานของอธิคม...ผู้ชายคนนั้น...นั่งลอยหน้าอยู่ในห้องนั่นเอง
“มาทำบ้าอะไรวะ!! แค่นี้ฉันยังฉาวไม่พออีกหรือ”
ทอปัดบ่นขรม มือเรียวทุบหน้าขาตนเองแก้เครียด...
“เธอๆ คุณธันน์มา” เสียงเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งตะโกนบอกสาวๆ คนอื่น
“ธันน์ไหน อย่าบอกนะว่า...” ความโกลาหลบังเกิด เสียงกรี๊ดกร๊าด วี๊ดว้ายดังลั่น ก่อนที่ทุกคนจะวิ่งกรูออกจากห้องน้ำบริษัท ตรงไปยังห้องทำงานของอธิคม...
ทอปัดนั่งคอห้อย ถอนใจทิ้งรอบที่ร้อย
“ปัดๆ อยู่ในนี้มั้ย?”
ใครบางคนส่งเสียงเรียกชื่อเธออยู่หน้าห้อง ทอปัดแสร้งทำหูทวนลม ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงเรียกนั่น
“หาจนทั่ว หายหัวไปไหนนะ?” เสียงบ่นพึมพำ ก่อนทุกอย่างจะเงียบลง
‘เชอะ...’ หญิงสาวยกมือปิดปาก แอบหัวเราะเยาะใครบางคน สะใจที่ทำให้เขาผิดหวัง
ตืดดด...
เสียงโทรศัพท์ส่วนตัวของเธอกรีดร้อง มือเรียวเล็กล้วงหยิบออกมาจากซอกกางเกง
‘พี่คม’
หน้าจอโชว์เบอร์หัวหน้ากองข่าว ทอปัดเบ้ปาก กดรับสายแบบเสียไม่ได้
“พี่คม ไม่ค่อยมีสัญญาณเลย มีอะไรหรือเปล่า...ครืด คราดๆ”
ทอปัดเหยียดแขนจนสุดเธอแสร้งทำเสียงขาดห้วง พูดเสียงสั่นๆ ประหนึ่งว่าสัญญาณโทรศัพท์ไม่ดี จนไม่สามารถสนทนากับปลายสายได้
“ไอ้ปัด อย่าลูกไม้กับพี่... แกอยู่ไหน มาหาพี่ที่ห้องเดี๋ยวนี้...แอพมันขึ้นโชว์หรา...ว่าแกอยู่แถวนี้...รีบมาเลยพี่ไม่โง่โว้ย!!”
เสียงอธิคมพูดแทรกก่อนที่หญิงสาวจะกดวาง...
ทอปัดกลอกตามองบน นึกชังแอพพลิเคชั่นในโทรศัพท์ก็ตอนนี้เอง...
วิวัฒนาการล้ำยุค บางครั้งมันก็ทำให้คนโกหกไม่เนียน เมื่ออีกฝ่ายจับได้เพราะความล้ำสมัย...
“ค่ะ” เธอรับคำกดวางสาย ถอนใจดังเฮือกๆ ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูห้องน้ำออกมาด้านนอก
ไม่ถึง5นาที ทอปัดก็โผล่หน้ายับๆ เข้ามาในห้องทำงานของหัวหน้ากองข่าว
“ปัดกำลังจะออกไปข้างนอก มีอะไรจะใช้ปัดเหรอพี่คม?” หญิงสาวถาม แสร้งทำเป็นไม่เห็นอีกคนที่นั่งหน้ามึนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของอธิคม
“แกมีงานอะไรข้างนอกวะ? วันนี้แกต้องส่งบทความพี่ไม่ใช่เหรอปัด?” อธิคมย้อนถาม
“เสร็จแล้ว... เหลือแค่สงเมล์ให้พี่คม ปัดเลยว่าจะออกไปหาข่าวใหม่”
ความคิดฉับไว ทอปัดตอบข้อกังขานั้นได้แบบโปร่งใส
“ไม่ต้องออกไปแล้วล่ะ... คุณธันน์จะพาแกไปเริ่มงาน ดูสิว่าจะลงข่าวเขาช่วงไหนได้บ้าง...ขอปลายเดือนนี้นะปัด”
อธิคมโบกมือ เขาส่งยิ้มให้แขกกิตติมาศักดิ์ที่นั่งทำหน้าเฉยสนิทตรงหน้า
“...” มุมปากอิ่มบิดจนโค้ง ชำเรืองมองใบหน้าคมคายด้วยหางตา
“ไปคุยกันเองนะ นี่ทอปัดคนที่จะไปสัมภาษณ์คุณธันน์เพื่อทำสกู๊ฟพิเศษครับ” หัวหน้ากองข่าวแนะนำสองคนให้รู้จักกัน แม้เขาจะรู้อยู่แก่ใจว่าธันน์และทอปัดน่าจะรู้จักมักจี่กันมาก่อน ไม่อย่างนั้นชายหนุ่มจะเจาะจงขอตัวทอปัดมาเชียวหรือ?
“จะคุยที่นี่ หรือที่โต๊ะทำงานคุณดีครับ” โหมดสุภาพบุรุษธันน์แสดงได้ยอดเยี่ยม เขาพูดเป็นทางการกับนักข่าวสาว แบบเป็นงานเป็นการ
“ที่โต๊ะฉันดีกว่าค่ะ” อธิคมสะดุด ทอปัดเป็นคนมีมารยาท เขาจึงอดแปลกใจนิดๆ ไม่ได้ เมื่อลูกน้องสาวมีท่าทีแข็งกระด้างกับแขกกิตติมศักดิ์ผิดหู ผิดตา
ทอปัดเดินนำหน้า
“ขอตัวนะครับ” ธันน์หันมากล่าวลาอธิคม เขาเดินตามทอปัดไป แววตาจัดจ้าเสียจนอธิคมใจไม่ดี
ชื่อเสียของธันน์ไม่ค่อยมี เขาเป็นคนหยิ่งยโส เก่งและไม่เคยลงให้ใคร มีความเป็นผู้นำสูง ไม่อย่างนั้นเขาคงจะไม่สามรถทำให้ NAKARA ติดโผผู้ส่งออกอัญมณีรายใหญ่ได้...หัวหน้ากองข่าวจึงแปลกใจ ธันน์เจาะจงให้ทอปัดได้ใกล้ชิดเขา เปิดโอกาสให้ ‘ไทยโพส์’ ได้สัมภาษณ์เขาเจ้าแรก มีข้อแม้ข้อเดียว...คนที่จะสัมภาษณ์เขา...ธันน์ระบุคนมา แถมยังมารับด้วยตัวเองอีก หากดูตารางเวลาของชายหนุ่มแล้ว เขาไม่น่าจะมีเวลาปลีกตัวมาที่สำนักพิมพ์เลย...แต่เขาก็มา
“ไอ้ปัด...แกโชคดี หรือว่าซวยแน่วะ!!”
อธิคมเปรย...มองตามสองหนุ่มสาวไปด้วยสายตาเป็นห่วง
ห่วงทอปัด...เขาเชื่อว่ามันมีลับลม คมใน ที่เขาไม่รู้ และเด็กอ่อนหัดอย่างทอปัด คงตามเล่ห์ผู้ชายฉลาดเกมโกงอย่างธันน์ไม่ทัน
“ไม่คิดว่าคุณจะมาเอง...ความจริงคุณโทร. มาบอกฉันก็ได้ค่ะ ฉันไม่คิดจะหนีอยู่แล้ว...”
เธอตามข่าวธันน์ แหวนเพชรชิ้นนั้น ส่งมอบให้ลูกค้าของเขาเรียบร้อย
เขาประสบความสำเร็จ...มีเสียงชื่นชมกับคอลเลคชั่นชุดนั้น มันอลังการงานสร้าง สมกับถูกจัดทำจาก NAKARA
ทอปัดโล่งใจ!! และธันน์เงียบหายไป เหมือนกับว่าเขาลืม...เปล่าเลย ผู้ชายคนนี้ร้ายกว่าที่เธอคิด เขาซุ่มเงียบ ตลบหลังเธอแบบที่ตั้งตัวไม่ทัน
วันนี้เขาอยู่ตรงหน้าเธอ... ด้วยท่าทีแสนเฉยเมย
แต่เธอรู้...เขาซ่อนความร้ายกาจนั่น ไว้ใต้สีหน้านิ่งๆ รอจังหวะเอาคืนเธอแบบสาแก่ใจเขาที่สุด
“ฉันไม่ได้กลัวเธอหนี” ธันน์ตอบ ตอนที่หย่อนก้นนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของหญิงสาว “เพราะต่อให้เธอหนี...ฉันก็ตามเจออยู่ดี...เธอมีหนี้ต้องชดใช้...และฉันไม่ชอบคนผิดสัญญา” ชายหนุ่มพูดต่อด้วยท่าทีสบายๆ
ทอปัดนึกฉุน!! เธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับเขาเสียหน่อย
คนผิดคือแพรวนรี แต่เธอดันเสนอตัวเป็นตัวประกันให้เขาเอง...งานนี้ สุภาษิตบทหนึ่งของคนโบราณ คงเหมาะกับเธอที่สุด ‘เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง ดันเอากระดูกมาแขวนคอ’
“ความจริง...เธอน่าจะดีใจนะ ได้ชดใช้แทนเพื่อน แถมยังได้ผลงาน”
ธันน์ไม่ได้คุยโอ่...เขาเป็นคนสำคัญที่สื่อกำลังจ้องหาโอกาสทาบ...เขาใจดีมอบโอกาสนั่นให้ ‘ไทยโพส์’
ข้อแม้เดียวที่ชายหนุ่มเสนอ...เขาขอเลือกคนที่จะมาสัมภาษณ์เขาแบบใกล้ชิดเอง...
“ถามฉันยัง...ถามสิคะว่าฉันดีใจมั้ย?”
ทอปัดกล่าวเสียงเย็นชา เธอมองสบนัยน์ตาคู่คม ด้วยสายตากระด้าง
“นั่นมันเรื่องของเธอ...ว่าแต่...เธอจะไปอย่างนี้ หรือว่าจะกลับไปเตรียมตัวก่อน”
ชายหนุ่มวางแผนไว้...1อาทิตย์ต่อจากนี้ ทอปัดจะต้องชดใช้ หล่อนจะต้องใช้เรือนกายของหล่อน ผ่อนคลายความเครียดที่สะสมอยู่ในร่างกายเขา ชดใช้ที่เพื่อนของหล่อนทำให้เขาเสียเวลา และเสียความรู้สึก
“หะ!!” หญิงสาวอุทาน “หมายความว่าไงคะ?” เธอถามเสียงแห้ง...รู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล
“หือ...เธอคงไม่คิดหรอกใช่มั้ยว่าฉันจะให้เธอไปป้วนเปี้ยนที่NAKARA”
ธันน์ไม่ได้กลัวเหตุการณ์ซ้ำรอยเดิม เมื่อเขาปรับปรุงระบบรักษาความปลอดภัยใหม่หมด...แม้แต่มด หรือแมลงตัวเล็กๆ ไม่สามารถเล็ดรอดสายตาได้ ดังนั้น จะไม่มีทางที่ ‘โจรกระจอก’ จะเข้าไปหยิบฉวยอัญมณีที่เขาวางโชว์ไว้ออกมาได้อีกครั้ง...
ทอปัดสูดลมหายใจลึกๆ “แล้วคุณจะให้ฉันไปสัมภาษณ์คุณที่ไหนล่ะคะ?” เธอกระแทกเสียงถาม ลมหายใจร้อนๆ พุ่งผ่านโพรงจมูก
ธันน์ตอบเสียงเรียบ “เดี๋ยวเธอก็รู้เอง”
หญิงสาวอยากโวย เธออยากถอนตัว...เมื่อคาดคะเนได้ ถึงความน่ากลัวที่แอบซ่อนอยู่เบื้องหลังใบหน้าเย็นชานั่น
“กาแฟซักแก้วมั้ยคะ”
เนตรตรา...ยื่นใบหน้าผ่านคอกกั้น เธอส่งยิ้มหวานจ๋อยให้กับธันน์ พร้อมกับร้องถามเสียงหวาน...
“ก็ดีครับ” ชายหนุ่มตอบเสียงสุภาพ เขายิ้มมุมปาก เมื่อรู้ทันความคิดของผู้หญิงคนใหม่
ทอปัดตาลุกวาบ!! “เนตรพี่คมแพลนงานให้เธอหรือยัง?” หญิงสาวถามก่อนที่เนตรตราจะเดินหนี
“ก็นิดหน่อยอะ มีอะไรหรือ?” เพื่อนร่วมงานสาวตอบแบบขอไปที ย้อนถามเสียงเกือบกระชาก
- ผู้เขียน
