You’ re mine อ่อยขนาดนี้มาเป็นผัวหนูดีๆเถอะ
Ep.10
ฉันระบายยิ้มหวานออกมารอฟังคนตรงหน้าจะพูดว่ายังไง
"ฝันเหรอ"
"อะไรอ่ะ ทีพี่ยังให้โนพูดเลย"
ฉันมองค้อนพี่เวย์ แต่คนตรงหน้าทำแค่เพียงยื่นโทรศัพท์กลับมาให้ฉันแล้วเอามือล้วงกระเป๋าหน้าตาเฉย
"ขึ้นรถดิ จะไปส่ง"
"ในฐานะอะไร"
ฉันเอ่ยเบาๆแต่พี่เวย์ก็หันกลับมามองฉันเงียบๆ แล้วเอามือมาลูบหัวฉันอย่างแผ่วเบา
"ขอเวลาหน่อยดิวะ จะให้ชอบเธอเต็ม100%เลยตอนนี้คงไม่ได้ว่ะ" เวย์มองนาโนด้วยสีหน้าจริงจังใช่เขาไม่ใช่คนที่จะชอบใครง่ายๆแต่ปฎิเสธไม่ได้ว่านาโนทำให้เขาหงุดหงิดเวลาเธออยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่น
"อีกนานแค่ไหน โนต้องรออีกนานแค่ไหนพี่เวย์"
"แล้วเธอจะรีบไปทำไม"
"เอ้า!โนหาผัวนะพี่ไม่ได้พรีออเดอร์สั่งสินค้า"
"หึ!หน้าไม่อาย" เวย์มองนาโนด้วยความเอือมระอา
"รู้ตัว"
ฉันตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน
"เพราะงั้นพี่เตรียมตัวไว้ได้เลย โนเอาพี่เป็นผัวแน่นอน"
"ได้ดิ ฉันจะรอดู"
พี่เวย์ยิ้มมุมปากพลางดันไหล่ฉันให้เข้าไปในรถหรูของเขา ระหว่างทางฉันได้ถามพี่เวย์นิดๆหน่อยถือว่าการพูดคุยของเราพัฒนาขึ้นไปอีกขั้นแล้ว
"ฝันดีนะคะพี่เวย์ ขอบคุณที่มาส่ง"
ฉันยิ้มหวานให้พี่เวย์แต่พี่เวย์ทำได้แค่เหลือบตามองแล้วขับรถออกไปทันที แค่บอกฝันดีกลับมันจะตายหรือไงอีพี่เวย์ เชอะ!
ฉันอาบน้ำเตรียมตัวจะนอนก็ไม่ลืมที่จะส่งข้อความไปหาพี่เวย์
Nano :'อย่าลืมฝันถึงโนนะคะ จุ๊ฟๆ'
Whey :......
อ่านแต่ไม่ตอบนะพี่เวย์ แล้วจะให้เบอร์ทำแปะอะไรวะ
"เข้าค่ายเหรอ?"เสียงเอลที่เอ่ยขึ้นเพราะพวกเราต้องเข้าค่ายตั้งสามวันแนะ
"ไม่ไปไม่ได้เหรอ"
ฉันกับฟรีสเอ่ยขึ้นพร้อมกันเราสองคนพากันกอดคอด้วยความเศร้าราวกับผัวตาย
"ไม่ได้จ้ะ อีชะนีไม่ไปไม่ผ่านย่ะ" แมรี่พูดขึ้นพร้อมกับแจกใบปลิวมาให้พวกเรา
"อาสาสร้างกำแพงบูรณะวัด" เอลอ่านจากใบปลิวในกระดาษที่แมรี่ให้มา
"ฉันคนบาปเข้าวัดไม่ได้วะ แถมให้สร้างกำแพงวัดอีกตายๆ"
ฉันกรอกตาอย่างเอือมๆนี่เข้าค่ายหรือใช้แรงงานทาส
"งั้นอันนี้ดิ เข้าป่าสร้างฝ่ายกั้นน้ำ"
"ในป่าไม่มีสัญญาณสิ" ฟรีสเอ่ยเสียงอ่อน
"ขาดสัญญาณเหมือนขาดใจ"
ฉันพูดเสียงเศร้าๆ
"แกก็เลือกมาอีชะนีนมโตแกจะไปในป่าที่ไม่มีสัญญาณหรือแกจะไปนอนที่เมรุในวัดเลือกเอา"
แมรี่ท้าวสะเอวหันมาถามฉันอย่างอารมณ์เสีย
"แน่นอนว่าฉันต้องเลือกที่ๆสะบายอยู่แล้ว"
"นอนเมรุ"
"เข้าป่าสิอีดอก"
ฉันตอบพลางสบัดผมไปด้านหลังด้วยความมั่นใจเอาวะแค่ไม่มีสัญญาณเองมันจะแค่ไหนกันเชียว
และแล้วก็มาถึงวันที่ต้องไปเข้าค่ายจนได้ร่างกายมันห่อเหี่ยวอยากกลับบ้านจัง ฉันไปหาพี่เวย์ที่ร้านก็ไม่เจอได้แต่ฝากบอกพี่คีย์ให้บอกพี่เวย์ว่าฉันมาเข้าค่าย3วันแล้วจะกลับไปจีบต่อ เพราะส่งข้อความไปแล้วพี่เวย์แทบไม่เปิดอ่านด้วยซ้ำ
"เอาละครับน้องๆ เตรียมขึ้นรถกันได้เลยนะครับ"
รุ่นพี่ปี4 ที่เป็นคนเตรียมกิจกรรมได้จัดเตรียมรถมาให้พวกเรา
"อยากได้อยากโดน"
"น้อยๆหน่อยอีแมรี่" เอลพูดขัดแมรี่ที่สะดีดสะดิ้งอยู่ข้างๆ
"ผู้หล่อแบบนี้โดนใจฉันจริงๆ"
"แกดูมีอีกหลายคนที่คิดเหมือนแกอีแมรี่" ฟรีสเอ่ยพลางเสมองไปรอบๆมีพวกผู้หญิงกระซิบกระซาบกันถึงรุ่นพี่ปี4เมื่อกี้กันไม่หยุด
"ศัตรูเยอะจริงเดี๋ยวแม่ตบปากฉีก"
อีแมรี่พูดพลางทำหน้าไม่พอใจทันทีฉันละยอมแพ้ให้อีพวกนี้เลยเรื่องอยากได้ผู้ไม่ว่าวิธีไหนชอให้บอก
"ไปๆขึ้นรถ"
ฉันกับพวกแรดหิ้วกระเป๋าขึ้นรถกันรถทัวร์นี้ถือว่าโอเคเลยนะสะดวกสะบายดี
พรึ่บ!
"พี่ช่วยนะครับ"
ฉันที่พยายามจะเก็บกระเป๋าตรงชั้นที่วางเหนือที่นั่งก็มีใครบางคนยืนซ้อนแล้วช่วยดันกระเป๋าฉันเข้าไป
"ขอบคุณค่ะ"
ฉันหันมาขอบคุณอีกฝ่ายที่ส่งยิ้มมาให้ฉันเขาคือรุ่นพี่ปี4ที่อีแมรี่มันกรี๊ดกร๊าดนั่นเอง
"หวัดดีครับ พี่ชื่อมาวินครับเรียกว่าวินก็ได้นะครับน้อง.."
"นาโนค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่วิน"
ฉันส่งยิ้มหวานราวน้ำผึ้งเดือนห้า เอาซี้อ่อยมาอ่อยกลับไม่โกงจ้า
"อะแฮ่ม!ลืมผัวแกไปแล้วหรือจ้ะ"
อีเอลมันมายืนอยู่ข้างหลังฉันพูดเสียงเรียบเล่นเอาขนลุกซู่
"ผัวเผ้อที่ไหนกันโสดสนิทคะ"
ฉันว่าพลางยิ้มหวานไปอีกที แหม่อาหารตาซะขนาดนี้
"โอเคครับ พี่ขอตัวนะครับ"
"โอเคคะ"
ฉันแบะปากใส่อีพวกแรดทั้งหลายที่มองมาอย่างกับจะมาฉีกอกฉัน ซอรี่นะจ้ะพอดีพี่สวยกว่า
โอโห้พระเจ้าช่วยกล้วยแขกแยกร่าง ทันทีที่ถึงจุดหมายปลายทางขอบอกว่าทุระกันดารสุดๆไม่ใช่แค่ไม่มีสัญญาณห้องน้ำก็ไม่มีจ้า อกอีโนจะแตก
ฉันมองหน้ากับยัยพวกแรดที่ทำหน้าไม่ต่างจากฉันเท่าไหร่
"รู้งี้ไปนอนเฝ้าเมรุดีกว่า"
"เออ อย่างน้อยก็มีห้องน้ำให้ขี้ละกัน"
เอลกับฟรีสพูดขึ้นฉันกับแมรี่พากันพยักหน้าอย่างเห็นด้วย จะทำไงล่ะทีนี้ห้องน้ำไม่มีที่พักไม่มีมีแต่ต้นไม้กับพื้นดินเท่านั้น
>>ทางด้านของเวย์<<
"ไปไหนว่ะ" เวย์พูดขึ้นอย่างกระสับกระส่ายที่ขาดการติดต่อกับนาโน
"มึงจะถามหาพระแสงไรว่ะ พอน้องเขามาหามึงกลับไม่อยู่" มิกค์พูดขึ้นมองดูเวย์ที่เดินวกไปวนมาจนพื้นแทบทรุด
"เสือก!" เวย์ตอบกลับอย่างอารมณ์เสีย
"งั้นมึงก็รอไปดิ รอจนน้องเขาพาผัวใหม่มาเย้ยมึง"
"ไม่มีทาง กูจะตามไปเองไม่ว่าอยู่ไหน"