เป้าหมายที่ห้า : ขอมือเธอหน่อย
วันศุกร์ สุขสมชื่อ เพราะวันนี้พี่หมอเอ่ยปากให้ผมไปหาถึงที่คลินิก (หลังจากที่ปกติจะเป็นผมเองที่เสนอหน้าไปหาพี่หมอโดยที่พี่หมอไม่ต้องเชิญ) แต่วันนี้พี่หมอเชิญผมครับ! ถึงผมจะรู้ว่าพี่หมอบอกให้ไปเพราะมีแบบฝึกหัดให้ผมทำ เรื่องที่ว่าจะช่วยให้หายกลัวหมาก็เถอะ แต่ผมจะมองข้ามความคิดนั้นไป และขอเข้าข้างตัวเองว่าพี่หมออยากเจอ
เอาน่า อะไรที่คิดแล้วมีความสุขก็คิดไปเถอะ ไม่ได้ทำให้ใครลำบากสักหน่อย
“ทำหน้าตาประหลาดนะมึง”
“อย่าเอามือสกปรกๆ มาดันหน้ากูนะไอ้เนม” ผมปัดมือเพื่อนไปให้ห่างจากหน้าใสๆ ของผม จะให้สิวขึ้นไปเจอพี่หมอไม่ได้ เดี๋ยวหมดหล่อกันพอดี
“กระแดะบอกสกปรกนะมึง ปกติเตะบอลล้มหน้าไถลสนามยังไม่บ่นสักคำ” มันยืนกอดอกเลิกคิ้วมองผมด้วยสายตาจับผิดประหนึ่งโคนันที่กำลังมองหาคนร้าย “ช่วงนี้มึงแปลกๆ นะ”
“แปลกอะไร๊! ไม่แปลก นี่ปกติสุดๆ แล้ว!”
จะให้ไอ้เนมรู้ไม่ได้! สโลแ
