ทองรับไหว้ลูกจันทร์และมองหล่อนไม่วางตา ทั้งหมดนั้นอยู่ในสายตาของคุณหญิงและแม่ส้มจีน โดยเฉพาะคุณหญิงนั้นยิ้มกว้างเมื่อลูกจันทร์พนมมือไหว้อย่างคนได้รับการอบรม รู้กาลเทศะและรู้รักษากิริยา โดยจะเห็นได้จากที่ลูกจันทร์ไม่เรียกทองว่า ‘พี่’ ตามที่หล่อนแนะนำ ทั้งเมื่อเอ่ยทักก็ไม่ได้จ้องประสานสายตาฝ่ายตรงกันข้าม
“พ่อทอง นี่น้องลูกจันทร์นะลูก หลานของคุณป้า”
“พี่ยินดีที่ได้พบ น้องลูกจันทร์”
น้ำเสียงและสายตาของลูกชายทำให้คุณหญิงสบสายตากับแม่ส้มจีนอีกครั้ง ใบหน้าอมยิ้มดวงตามีวาวน้ำรื้นขึ้นอย่างตื้นตัน มีความหวังในสิ่งที่รู้กันแม้ไม่ได้พูดออกมา เพราะกิริยาที่ชายมองหญิงไม่วางตานั้น คนเป็นแม่จะเข้าใจเป็นอื่นไปได้อย่างไร
“พ่อทองลูก วันนี้น้องลูกจันทร์ไปพบกับคุณหนูเรือนพระยาสุกิจมาแล้วนะลูก นี่น้องจะมาเล่าว่าคุณหนูทั้งสองเป็นอย่างไรบ้าง พ่อทองจะได้ตัดสินใจว่าอยากพบคนไหน น้องจะได้ไปนัดแนะให้อีกครั้ง”
ท
