“ลูกจัน”
“ขอรับลูกจัน” ตอบพลางหยิบลูกไม้สีพระจันทร์วันเพ็ญ 2 ผลส่งให้แขกผู้มาเยือน
“ใกล้เดือนสิบสองลมดีนะขอรับ แต่กระผมก็ไม่คาดว่ากลิ่นหอมจะโชยไปไกลถึงขนาดนั้น เผอิญคุณแม่ของกระผมท่านปลูกไว้หลายต้น พอถึงหน้าก็ออกพร้อมกันทุกต้นเลยขอรับ ลูกไหนเก็บไม่ทันก็ปล่อยให้นก หนู กระรอก กระแตมากินไปบ้าง ลูกไหนเก็บทันก็ได้นำไปฝากญาติผู้ใหญ่ที่คุ้นเคย”
ทองประคองผลไม้ไว้ด้วยสองมือ รอยยิ้มระบายบนใบหน้าอย่างอดไม่ได้ เมื่อได้ยินชื่อลูกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมเชิญชวนให้เขาเดินมาถึงที่เรือนนี้
ไม่น่าเชื่อ... แม้แต่ผลไม้ยังทำให้เขาหวนคิดถึงหล่อน
สมแล้วที่ชื่อลูกจันทร์เพราะผิวนวลเนียนดุจจันทร์บนฟ้า ทว่า ‘กลิ่น’ จะหอมเท่าหรือไม่...
ทองจดจมูกดอมดมยิ้มกว้างเมื่อหวนคิดก่อนจะปรับสีหน้าเป็นปกติเพราะสายตาของหนุ่มรุ่นน้องมองมาอย่างฉงน
“ใต้เท้าคงจะชอบมาก”
ทองพยักหน้าและดมผลสีเหลืองนวลในมือ
“ฉันเคยได้ยินชื่อ แต่ไม่
